Στο μάθημα των Θρησκευτικών της Ε δημοτικού είχαμε μάθει για τις παραβολές που χρησιμοποιούσε ο Κύριος στη διάρκεια της διδασκαλίας Του κι ασχοληθήκαμε με την παραβολή του Σπορέα. Ας την διαβάσουμε ξανά κι ας μάθουμε μέσω της ανάλυσής της τα βαθύτερα νοήματα που θέλει ο Κύριος να μας διδάξει!
Ο Χριστός κάποτε διηγήθηκε στους μαθητές του και πλήθος κόσμου που είχε συγκεντρωθεί την εξής παραβολή:
Βγήκε ο σποριάς για να σπείρει το σιτάρι στη γη. Καθώς έσπερνε, μερικοί σπόροι έπεσαν στο δρόμο και ήρθαν τα πουλιά και τους έφαγαν όλους. Άλλοι έπεσαν σε έδαφος πετρώδες, που δεν είχε πολύ χώμα, κι αμέσως φύτρωσαν γιατί το χώμα ήταν λιγοστό. Μόλις όμως ανέτειλε ο ήλιος, κάηκαν και, επειδή δεν είχαν ρίζες, ξεράθηκαν. Άλλοι σπόροι πάλι έπεσαν στ’ αγκάθια και, όταν τα αγκάθια μεγάλωσαν, τους έπνιξαν. Κι άλλοι έπεσαν στο γόνιμο έδαφος κι έδωσαν καρπό, άλλοι εκατό φορές περισσότερο, άλλοι εξήντα κι άλλοι τριάντα. Όποιος έχει αυτιά για ν’ ακούει, ας ακούει.
Οι μαθητές του ζήτησαν να εξηγήσει την παραβολή και ο Χριστός τότε τους είπε:
Σ’ εκείνον που ακούει το κήρυγμα για την Βασιλεία του Θεού και δεν το αποδέχεται, έρχεται ο διάβολος και παίρνει ό,τι σπάρθηκε στην καρδιά του. Αυτός είναι ο σπόρος που σπάρθηκε στο δρόμο. Αυτός που σπάρθηκε σε πετρώδες έδαφος είναι όποιος ακούει το λόγο και τον δέχεται αμέσως με πολλή χαρά. Δεν έχει όμως μέσα του ρίζα γιατί του λείπει η πίστη. Όταν λοιπόν αρχίσουν οι κατατρεγμοί και οι διωγμοί εξαιτίας του ευαγγελίου, αμέσως απαρνιέται τον λόγο του Θεού. Ο σπόρος που σπάρθηκε στ’ αγκάθια είναι όποιος ακούει το λόγο, οι φροντίδες όμως της ζωής και η απάτη του πλούτου καταπνίγουν τα μηνύματα του λόγου, κι έτσι δεν καρποφορεί. Και με το σπόρο που σπάρθηκε σε γόνιμο έδαφος αναφερόμαστε σ’ αυτόν που ακούει το ευαγγέλιο και το αποδέχεται στη ζωή του, φέροντας καρπό, άλλος εκατό, άλλος εξήντα κι άλλος τριάντα φορές περισσότερο.
(Ματθ. 13, 1-9, 18- 23)
Σχόλια
σποριάς: σποριάς για τη ζωή της Εκκλησίας μας είναι ο ίδιος ο Χριστός. Αυτός σπέρνει το λόγο του μέσα από το Ευαγγέλιο. Η Εκκλησία δεν κάνει τίποτε άλλο παρά να συνεχίζει το έργο του Χριστού, διδάσκοντας το Ευαγγέλιο σ’ όλους τους ανθρώπους, μικρούς και μεγάλους.
Όποιος έχει αυτιά: ο Χριστός δεν εννοεί μόνο τα αυτιά του σώματος, αλλά και τα αυτιά της καρδιάς, ν’ ακούμε δηλαδή ό,τι είναι ουσιαστικό για τη ζωή μας και την ψυχή μας.
στο δρόμο: οι περισσότεροι άνθρωποι ξέρουν τι λέει ο λόγος του Θεού. Μέσα τους όμως δεν το αποδέχονται, όχι γιατί είναι όλοι κακοί, αλλά γιατί δεν πιστεύουν στο Θεό, δεν υπολογίζουν ότι έρχεται ο διάβολος στη ζωή μας και μας οδηγεί στο κακό, αλλά και γιατί δεν τους νοιάζει η αλήθεια για τη ζωή μας.
πετρώδες: είναι οι καλοπροαίρετοι άνθρωποι, αυτοί που θέλουν να ακούσουν για το Χριστό, έχουν περιέργεια. Δεν έχουν όμως βαθιά πίστη, με αποτέλεσμα ο λόγος του Θεού να μη βγάζει ρίζες στην καρδιά τους. Κι επειδή ο Χριστός θέλει αγώνα και προσπάθεια για να τηρούμε τις εντολές Του, τα θεωρούν δύσκολα κι αφήνουν το Ευαγγέλιο.
αγκάθια: είναι αυτοί που επικαλούνται ως δικαιολογία τις φροντίδες της ζωής και εκείνοι που υπολογίζουν στα χρήματα και μόνο για να ευτυχήσουν. Αυτοί, ενώ γνωρίζουν το Ευαγγέλιο και ίσως θέλουν να το ζήσουν, δεν έχουν χρόνο ή παρασύρονται από το γεγονός ότι περνούνε καλά στη ζωή τους και το αρνούνται.
γόνιμο έδαφος: είναι όσοι έχουν καθαρή καρδιά, όσοι πιστεύουν και αγαπούν το Χριστό, αυτοί που χαίρονται τη ζωή της Εκκλησίας και εφαρμόζουν το Ευαγγέλιο. Αυτοί παράγουν καρπό, δηλαδή ζούνε την αλήθεια και την προσφέρουν και στους άλλους.
Συμπέρασμα
Ο Λόγος του Θεού τρέφει την ψυχή μας γιατί μας μαθαίνει όχι μόνο να είμαστε καλοί άνθρωποι, αλλά τι σημαίνει να είμαστε παιδιά του Θεού. Να μελετούμε τον Λόγο του Θεού μαθαίνοντας για τους Αγίους, ακούγοντας το Ευαγγέλιο στην κυριακάτικη Θεία Λειτουργία, διαβάζοντας την Αγία Γραφή για να γίνουμε «γη αγαθή»
το κείμενο από www.imcorfu.gr/katixi2006_2007b.doc
