Κάθε χρόνο την 1η Οκτωβρίου γιορτάζουμε την Παγκόσμια Ημέρα των Ηλικιωμένων, γνωστή και ως «Παγκόσμια Ημέρα για την Τρίτη Ηλικία» .
Η μέρα για την τρίτη ηλικία υιοθετήθηκε από τη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ πριν από 32 χρόνια, το 1990, για να αποτίσει φόρο τιμής στους ηλικιωμένους, αλλά και να επισημάνει τα προβλήματα, που αντιμετωπίζουν.
Παιδικό τραγουδάκι”Ο Μαγικός παππούλης”
Στίχοι : Θέτη Χορτιάτη
Έχω μαγικό παππούλη που ’ναι λούνα παρκ τρελό
έχει γόνατα αλογάκια δίνω μια και καβαλώ
κάνω κούνια σε δυο χέρια και τσουλήθρα σ’ αγκαλιά
παίζω ένα βουβό ταμπούρλο τη μεγάλη του κοιλιά
φέγγουν πάνω του λαμπιόνια μάτια πίσω από γυαλιά
τραγουδάει βραχνή κασέτα και λαλεί σοφή μιλιά
έχει τσέπες μαγαζάκια νύχτα μέρα ανοιχτά
παίρνω τσίκλες σοκολάτες κι ό,τι θες χωρίς λεφτά
μα πληρώνω εισιτήριο κι είναι ακριβό πολύ
για να μπω στο λούνα παρκ μου δίνω σφυριχτό φιλί.
Οι καρτούλες μας για τις γιαγιάδες και τους παππούδες μας!
Χρόνια πολλά με υγεία και χαρές στους παππούδες και στις γιαγιάδες!!Τους ευχαριστούμε για την υπέρμετρη αγάπη που δίνουν στα εγγονάκια τους!!Τους ευχαριστούμε που στέκουν πάντα δίπλα μας ως παππούδες, ως γονείς, ως δάσκαλοι όλα αυτά τα χρόνια στηρίζοντάς μας σε κάθε δυσκολία.
Στη συνέχεια, οι μεγαλύτεροι μπορείτε να διαβάσετε το επόμενο γράμμα και να δείτε τη μικρή ταινία.
Μην ξεχνάτε τους γονείς σας.. Δείξτε τους ότι τους σκέφτεστε, ότι τους αγαπάτε κι ότι δεν είναι μόνοι τους…Τα χρόνια περνούν…Δώστε αξία στην κάθε μέρα και χαρείτε μαζί τους όμορφες στιγμές!!!
Γράμμα του πατέρα στο γιο του….
«Εάν μια μέρα με δεις «γέρο»… εάν λερώνομαι όταν τρώω και δεν μπορώ να ντυθώ… έχε υπομονή. Θυμήσου πόσο καιρό μου πήρε για να σου τα μάθω…
Εάν όταν μιλάω μαζί σου επαναλαμβάνω τα ίδια πράγματα, μην με διακόπτεις, άκουσε με. Oταν ήσουν μικρός κάθε μέρα σου διάβαζα το ίδιο παραμύθι μέχρι να σε πάρει ο ύπνος.
Όταν δεν θέλω να πλυθώ μην με μαλώνεις και μην με κάνεις να αισθάνομαι ντροπή… Θυμήσου όταν έτρεχα από πίσω σου και έβρισκες δικαιολογίες όταν δεν ήθελες να πλυθείς. Όταν βλέπεις την άγνοιά μου στις νέες τεχνολογίες, δώσε μου χρόνο και μη με κοιτάς ειρωνικά, εγώ είχα όλη την υπομονή να σου μάθω το αλφάβητο.
Όταν κάποιες φόρες δεν μπορώ να θυμηθώ ή χάνω τον συνειρμό των λέξεων, δώσε μου χρόνο για να θυμηθώ και εάν δεν τα καταφέρνω μην θυμώνεις… Το πιο σπουδαίο πράγμα δεν είναι εκείνο που λέω αλλά η ανάγκη που έχω να είμαι μαζί σου και κοντά σου και να με ακούς.
Όταν τα πόδια μου είναι κουρασμένα και δεν μου επιτρέπουν να βαδίσω μην μου συμπεριφέρεσαι σαν να ήμουν ένα «βάρος», έλα κοντά μου με τα δυνατά σου μπράτσα, όπως έκανα εγώ όταν ήσουν μικρός και έκανες τα πρώτα σου βήματα.
Όταν λέω πως θα ήθελα να «πεθάνω»… μη θυμώνεις, μια μέρα θα καταλάβεις τι είναι αυτό που με σπρώχνει να το πω. Προσπάθησε να καταλάβεις πως στην ηλικία μου δεν ζεις, επιβιώνεις. Μια μέρα θα ανακαλύψεις ότι παρόλα τα λάθη μου πάντοτε ήθελα το καλύτερο για σένα, για να σου ανοίξω τον δρόμο.
Βοήθησέ με να περπατήσω, βοήθησέ με να τελειώσω τις ημέρες μου με αγάπη και υπομονή.
Σε αγαπώ παιδί μου…»
