Αγαπημένοι μου αναγνώστες, στον πόλεμο του 1940 δεν πρέπει να λησμονούμε τη απέραντη βοήθεια της Παναγίας μας, που ήταν στο πλάι των φαντάρων μας…Διαβάστε τις παρακάτω μαρτυρίες για να αντιληφθείτε τη ζωντανή παρουσία της δίπλα τους στις οριακές καταστάσεις που ζούσαν…
Τοῦ φιλολόγου Γεωργίου Μπακιρτζῆ
Ἀπερίγραπτες ἦσαν οἱ δυσκολίες πού εἶχε νά ἀντιμετωπίσει ὁ Ἕλληνας φαντάρος στόν πόλεμο τοῦ 1940. Γιά νά νικήσει ὁ ἑλληνικός στρατός στήν Πίνδο ἔπρεπε νά δαμάσει τέσσερεις ἐχθρούς:
Τόν ἰταλικό στρατό πού ἦταν πάνοπλος, τήν πείνα, γιατί ἡ ἐπιμελητεία ἦταν ἀφάνταστα δύσκολη μέ τά χιόνια καί τίς κακοτοπιές, τήν κούραση, γιατί ἔπρεπε ὁ Ἕλληνας φαντάρος νά πολεμᾶ συνέχεια, ἀφοῦ δέν ὑπῆρχαν ἄφθονες ἐφεδρεῖες, καί τά χιονισμένα καί δύσβατα βουνά.
Εἶναι θαῦμα τό ὅτι οἱ Ἕλληνες μπόρεσαν νά τά ξεπεράσουν καί νά φτάσουν στή νίκη.
Ἄν ἡ πίστη δέ φλόγιζε τίς καρδιές τους καί ἡ πεποίθηση στό δίκαιο τοῦ ἀγώνα δέν ἀτσάλωνε τίς ψυχές τους, ἦταν ἀδύνατο νά φτάσουν ἐκεῖ πού ἔφτασαν.
Ἰδιαίτερα ἡ πίστη στήν Παναγία, τήν προστάτρια τῶν ἀδικημένων, τούς ἔκανε νά μήν ὑπολογίζουν τήν Ἰταλική ὑπεροχή σέ ἄψυχο καί ἔμψυχο ὑλικό.
Γιά τό τελευταῖο νά παραθέσουμε ἕνα συγκινητικό ἀπόσπασμα ἀπό τό ὡραῖο βιβλίο τοῦ Χρ. Ζαλοκώστα «Πίνδος»: «Ὁ προμηθευτής τοῦ ὁπλοπολυβόλου, ὁ καλόγερος Γαβριήλ, συλλογιέται: “Τετέλεσται”. Τό μέτωπό του καίει, τά χείλια του εἶναι στεγνά.
Γράφει στό χῶμα μέ τό δάκτυλό του τό σημεῖο τοῦ σταυροῦ καί ξαπλώνεται ἐπάνω.
“Σῶσε με Βαγγελίστρα ” λέει κι ἀφιερώνεται σ’ Αὐτήν μ’ ὅλη τή δύναμη τῆς ψυχῆς του (…)
Καί τότε βλέπει μπροστά του μιά μαυροφορεμένη καί πανέμορφη, τήν ἴδια τήν Παναγία τῆς Τήνου, Ἐκείνη πού προσκάλεσε.
Τόσο ταράχτηκε ἀπό τήν ἐμφάνισή της, ὥστε ξέχασε ὁλότελα τόν κίνδυνο, ἀνασηκώθηκε στά γόνατα καί τῆς σιγομίλησε:
“Σ’ ὁρκίζομαι, Παναγία μου, σ’ ὅλη μου τή ζωή νά μήν ἁμαρτήσω, νά μή σέ πικράνω, ἄν μέ σώσης”.
Ἡ Βασίλισσα τῶν οὐρανῶν καταδέχεται τόν ἀφοσιωμένο δοῦλο της, σκύβει κοντά του καί τοῦ σκουπίζει τό μέτωπο, πού στάζει ἱδρῶτα.
Ὁ Γαβριήλ νιώθει τό ἄγγιγμα τοῦ ἀνάλαφρου χεριοῦ Της κι ἀναθαρρεύει. Τώρα ξέρει πώς δέν τόν ἀφήνει Ἐκείνη ἀπροστάτευτο.
Μιά ὀβίδα πέφτει πολύ σιμά του, ἀλλά βροντάει κατά γῆς μέ ὁρμή χωρίς νά ἐκραγεῖ. Ὅσες ἔρχονται κατόπι σκάνε μακρύτερα, δέν τόν βλάπτουν. Ὁ Γαβριήλ σηκώνεται μεταμορφωμένος.
Ἄφοβα στέκει τώρα ὁλόρθος. Τό αἴσθημα τῆς ἀτομικῆς του στενότητας ἔχει πλατύνει ὡς τόν οὐρανό. Δείχνει στούς συντρόφους του τήν Παναγία! Ὁ Μανώλης κι ἄλλοι ἁπλοϊκοί χωριάτες τή διακρίνουν ἀμέσως.
“Δές! Δές! Ἡ Μεγαλόχαρη!” Ποτέ στήν ζωή τους, κανένα αἴσθημα δέν τούς κλόνισε ὅσο τοῦτο τό ὅραμα».
Καί συμπληρώνει ὁ Ζαλοκώστας: «Ἀπό τούς πανάρχαιους χρόνους κρύβεται στά κατάβαθα τῆς Ἑλληνικῆς ψυχῆς τό εἴδωλο μιᾶς ὁδηγήτριας θεᾶς, τῆς Ἀθηνᾶς ἄλλοτε, τῆς Παναγιᾶς τώρα, σάν αἴσθημα ἀναγκαῖο τόσο πιό βαθύ, ὅσο πιό παλιό εἶναι».
Ἡ περίπτωση πού περιγράφει ὁ Ζαλοκώστας δέν εἶναι μοναδική. Ἀναφέρονται κι ἄλλες πολλές γιά τήν ἐμφάνιση τῆς Παναγιᾶς στή διάρκεια τοῦ πολέμου, πού ὁμολογοῦνται ἀπό τούς στρατιῶτες μας.
Ἔτσι ἀποδεικνύεται ὅτι ἦταν διάχυτη ἡ πίστη τῶν Ἑλλήνων ὅτι ἡ πληγωμένη Παναγία ἀπό τόν ἀναίσχυντο καί ἀπρόκλητο τορπιλισμό τῆς «Ἕλλης», τήν ἡμέρα τῆς γιορτῆς Της στήν Τῆνο εἶχε ὑπό τήν προστασία Της τόν Ἕλληνα στρατιώτη, καί στίς περιπτώσεις πού εἶχε ἀνάγκη ἀπό τή βοήθειά της ἔσπευδε νά τόν ἐνισχύσει ποικιλοτρόπως.
Γιά τήν πίστη αὐτή μιλοῦν καί οἱ ποιητές μας.
«Καί ἡ Μεγαλόχαρη, γλυκειά μητέρα, ἔσκυβε πάνω στίς πληγές καί συμπονοῦσε καί γίγαντες στή μάχη ὁδηγοῦσε»
Στέφανος Μπολέτσης
«Μά ἡ Παντάνασσα εἶν’ ἀπάνου κι εὐλογεῖ μας: Τῇ Ὑπερμάχῳ Στρατηγῷ τά νικητήρια!»
Σπύρος Παναγιωτόπουλος
«Κι ἄνοιξε δρόμο ἡ λόγχη. Σάν Παλλάδα ἡ Μεγαλόχαρη ἅπλωσε τό χέρι. Κι ἡ Νίκη ὡς πνεῦμα πέταξε νά φέρει παντοῦ τό μέγα μήνυμα, ὦ Ἑλλάδα»
Στέλιος Σπεράντσας
Σήμερα πού ἡ χώρα μας ἀντιμετωπίζει τόσα καί τόσο μεγάλα προβλήματα νά θερμοπαρακαλέσουμε τή Γλυκειά μας Μάνα νά ἁπλώσει προστατευτικό τό χέρι της πάνω στήν Ἑλλάδα μας, κι ἄς μήν περιμένουμε ἀπό τούς τρανούς τῆς Γῆς βοήθεια, ἀφοῦ ἐπανειλημμένως ἔχουμε δοκιμάσει τήν ἐγκατάλειψη ἄν ὄχι καί τήν ἐχθρότητά τους.
Νά τῆς ἀπευθύνουμε θερμήν τήν ἱκεσίαν μέ τή βεβαιότητα ὅτι θά κάνει καί πάλι τό θαῦμα της, ἀφοῦ ὅπως πολύ ὡραῖα λέγει ὁ ποιητής τοῦ παρακλητικοῦ Κανόνα τῆς Θεοτόκου:
«Οὐδείς προστρέχων ἐπί σοί, κατῃσχυμμένος ἀπό σοῦ ἐκπορεύεται, ἁγνή Παρθένε Θεοτόκε· ἀλλ’ αἰτεῖται τήν χάριν καί λαμβάνει τό δώρημα, πρός τό συμφέρον τῆς αἰτήσεως».
«Ο ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΗΤΑΣ ὁ ἐν Σέρραις ἀθλήσας».
Διμηνιαῖο Περιοδικό Ἱερᾶς Μητροπόλεως Σερρῶν καί Νιγρίτης
Τεῦχος 250 – Σεπτέμβριος – Ὀκτώβριος 2013
πηγή: «σπιτὰκι τῆς Μέλιας»