Στο παραμύθι της Ζορζ Σαρρή με τον τίτλο «Το γαϊτανάκι» υπάρχει το υπέροχο ποίημα του Γιάννη Ρίτσου, «Αν όλα τα παιδιά της γης». Για να ακούσουμε το παραμύθι παρακάτω!
Το ποίημα μελοποιήθηκε και έγινε ένα χαρούμενο τραγούδι!
Ας το ακούσουμε!
Αν όλα τα παιδιά της γης
φωνάζαν τους μεγάλους
κι αφήναν τα γραφεία τους
και μπαίναν στο χορό,
ο κύκλος θα γινότανε
ακόμα πιο μεγάλος
και δυο φορές τη Γη μας
θ’ αγκάλιαζε θαρρώ.
Πιαστήκαμε χέρι-χέρι και χορέψαμε!
Η Γιώτα Αγαπητού στο άρθρο της αναφέρει ότι αν όλα τα παιδιά της γης πιάνανε γερά τα χέρια αυτός ο κόσμος θα μπορούσε να γίνει καλύτερος. Λόγω της αθωότητας και του αισθήματος αλληλεγγύης που τα διακατέχει, ίσως αυτό ν’ απέτρεπε πολλά από τα δεινά αυτού του κόσμου. Όμως τα παιδιά όση γλυκύτητα και τρυφερότητα εκπέμπουν, άλλο τόσο σκληρά μπορούν να γίνουν. Τόσο σκληρά όσο και η αλήθεια. Εξάλλου δεν ανέχονται το ψέμα, όχι μόνο από τους μεγάλους, αλλά και τους συνομήλικούς τους.
Γι’ αυτό και ο Διονύσης Σαββόπουλος σ’ ένα στίχο του τονίζει:
«Πώς να κρυφτείς απ’ τα παιδιά,
έτσι κι αλλιώς τα ξέρουν όλα…»
Γιατί τα παιδιά μόνο από ένα βλέμμα μπορούν και καταλαβαίνουν πολλά. Παρόλα αυτά όμως, δίχως να φέρουν καμία ευθύνη για τα δεινά της ανθρωπότητας, ήταν και δυστυχώς, καθώς φαίνεται, θα εξακολουθούν να είναι τα μεγαλύτερα θύματα των πολέμων, της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού. Θύματα της αλλοτρίωσης των ενηλίκων, οι οποίοι έχουν διαγράψει από τη μνήμη τους για πάντα την αθωότητα, τη χαρά και το αίσθημα αλληλεγγύης. Αισθήματα που με το πέρασμα των χρόνων αρχίζουν σιγά σιγά να φθίνουν στον άνθρωπο αφήνοντας πίσω το παιδί που κρατούσε τρυφερά το χέρι των γονιών του και ένοιωθε ευτυχισμένο με λίγα και απλά πράγματα.
1 σχόλιο