Τα παιδιά είναι απαραίτητο να μεγαλώνουν μέσα σε ένα στοργικό και ανεκτικό οικογενειακό περιβάλλον, όπου θα επικρατεί το κλίμα αμοιβαίου σεβασμού και αυτοπροσδιορισμού.
Οι γονείς είναι απαραίτητο να θέτουν στα παιδιά σαφή όρια τα οποία δεν πρέπει να παραβιάζονται και να μην δείχνουν ελαστικότητα στην εφαρμογή των κανόνων που έχει θεσπίσει η οικογένεια. Σημαντικό επίσης είναι να περιορίζονται τα ερεθίσματα που πυροδοτούν την επιθετικότητα και να προβάλλονται πρότυπα μη επιθετικής συμπεριφοράς.
Καλό θα ήταν η μη επιθετική συμπεριφορά να ανταμείβεται ενώ στην αντίθετη περίπτωση η επιθετική συμπεριφορά να διορθώνεται άμεσα μέσω εναλλακτικών τρόπων. Αυτό που έχει σημασία είναι η κάθε οικογένεια να προσπαθεί στη δημιουργία ομαλής συναισθηματικής σχέσης των παιδιών.
Προβλήματα δημιουργούνται από τη διάσπαση της λειτουργίας της οικογένειας, από την έλλειψη αλληλοσεβασμού των γονέων, από τις χαμηλές προσδοκίες των γονέων για το μέλλον των παιδιών τους, από την ανεργία, από την οικονομική κατάσταση στην οποία βρίσκονται, από την χαμηλή κοινωνική τους θέση, από το χαμηλό μορφωτικό επίπεδο, από την έλλειψη παροχής ασφάλειας, από την έκθεση σε ενδοοικογενειακή βία, από την έλλειψη ηθικών αναστολών και από τη συναισθηματική παραμέληση.
Αγαπητοί μου αναγνώστες σίγουρα υπάρχουν και πολλοί άλλοι λόγοι που δημιουργούν προβλήματα στη χαρά και την ηρεμία ενός παιδιού…
Τέλος να θυμάστε ότι:
και οι “καλοί” και οι “κακοί” γονείς κάνουν λάθη, η διαφορά των πρώτων με τους δεύτερους όμως είναι ότι οι πρώτοι τα αναγνωρίζουν και κάνουν κάτι για να τα διορθώσουν…
