Ο Εμμανουέλ γεννιέται στη Γκάνα με ένα γερό πόδι. Η κοινωνία τον θεωρεί άχρηστο, άλλοι τον βλέπουν σαν κατάρα, ο πατέρας του φεύγει από το σπίτι. Μόνο η μητέρα του που ονομάζεται Στοργή, στηρίζει το παιδί της. Του δίνει το όνομα Εμμανουήλ (Ο Θεός είναι μαζί μας) και του μαθαίνει να αγωνίζεται για ό,τι θέλει να έχει.
Ο Εμμανουέλ μαθαίνει με πείσμα να μπουσουλάει, να φέρνει νερό, να σκαρφαλώνει. Στην αρχή, η μητέρα του τον πηγαίνει σχολείο αγκαλιά, ύστερα, διασχίζει 3 χιλιόμετρα στο ένα πόδι. Βρίσκει μάλιστα τρόπους να παίζει μπάλα με άλλα παιδιά, ακόμα και να κάνει ποδήλατο.
Όταν η μητέρα του αρρωσταίνει βαριά, εργάζεται για δύο χρόνια στην πόλη Άκκρα, για να βοηθήσει την οικογένειά του. Όταν η μητέρα του αρρωσταίνει περισσότερο, επιστρέφει. Τα τελευταία λόγια της μητέρας του είναι να δείχνει σεβασμό, να φροντίζει την οικογένειά του και να μην ζητιανέψει ποτέ. Έτσι, μετά το θάνατό της, ο Εμμανουέλ κάνει το όνειρό του πραγματικό. Με ένα ποδήλατο που του στέλνει το Ίδρυμα αθλητών με αναπηρία, μία κάμερα, νερό και τους φίλους του, διανύει 750 χιλιόμετρα σε δέκα μέρες. Γίνεται ο εθνικός ήρωας της Γκάνα μεταδίδοντας σε όλον τον κόσμο, το μήνυμα ότι η αναπηρία δεν είναι ανικανότητα.
Ο Εμμανουέλ αποδεικνύει ότι αρκεί ένα πόδι για να καταφέρεις σπουδαία πράγματα. Κι αρκεί ένας άνθρωπος για να αλλάξει τον κόσμο. Δεν είμαστε τέλειοι, μπορούμε όμως να γίνουμε ο καλύτερος εαυτός μας.
Αυτό που κάνει τον Εμμάνουελ Οφόσου Γιεμπόα να διαφέρει από τους άλλους δεν είναι η κατάσταση του ποδιού του αλλά η δύναμη της καρδιάς του.