Προσωπεία και Αυθεντικότητα

Ο Θεός μας θέλει απλούς, ταπεινούς και φυσικούς. Να είμαστε ο εαυτός μας. Δηλαδή να μην υποκρινόμαστε κάτι που δεν ανήκει σ’ εμάς, που δεν είναι δικό μας, που δεν είμαστε εμείς. Η πιο μεγάλη αρετή είναι η φυσικότητα. Όχι τόσο εύκολο σε ένα κόσμο που καθημερινά ζητάει και μοιράζει ρόλους και προσωπεία, τα οποία εμείς εθισμένοι δυστυχώς στο φαίνεσθαι τα υποδυόμαστε εύκολα. Η υποκρισία καταστρέφει την ομορφιά της αυθεντικότητας. Δηλαδή  ότι ο καθένας μας είναι υπέροχος γιατί είναι διαφορετικός και μοναδικός. Κι όμως δεν το αντέχουμε, ούτε στον εαυτό μας, πολύ περισσότερο στους άλλους. 

Ο Χριστός εάν κάτι καταδίκασε απερίφραστα ήταν η υποκρισία. Γι΄ αυτό ο Χριστιανός πρέπει να είναι άνθρωπος ακέραιος, ειλικρινής, αφτιασίδωτος, και γνήσιος. Δηλαδή φυσικός και φυσιολογικός. Ας μην ξεχνάμε ότι τις περισσότερες φορές στην προσπάθεια μας να «συναντήσουμε» τον Θεό, χάνουμε την ανθρωπιά μας. Μα αλήθεια υπάρχει μεγαλύτερη αμαρτία και τυραννία, υπάρχει μεγαλύτερο κακό από το να προσποιείσαι τον «καλό»;

π. Χαράλαμπος Παπαδόπουλος