Αν ο θάνατος είναι «το συγκλονιστικότερο γεγονός της ζωής», τότε η Ανάσταση του Χριστού είναι πράγματι «η εορτή των εορτών”.
Ο εσταυρωμένος της Ιερουσαλήμ, «επί Ποντίου Πιλάτου», αποδέκτηκε το θάνατο μ’ όλες του τις πτυχές και μ’ όλη του τη δύναμη – δύναμη φθοράς, εξουσίας επί της ζωής, χωρισμού ψυχής και σώματος. Αποδεχόμενος όμως το θάνατο, με το να υπακούσει «έως τέλους» στον Πατέρα Του, συνέτριψε τη δύναμή του και ανέτρεψε την εξουσία του, χαρίζοντας σε όλους ζωή αιώνιον. Κι έγινε η Ανάσταση του Ιησού Χριστού βεβαιότητα ανάστασης του σύμπαντος κόσμου, αφθαρτοποίηση της ύλης, έγερση των απ’ αιώνος κεκοιμημένων, αιτία χαράς όλων των ανθρώπων.
Όταν λέμε Ανάσταση εννοούμε ότι το σώμα του που ήτανε νεκρό και μάλιστα πληγωμένο από τα καρφιά και την λόγχη, σηκώθηκε. Αυτό το γεγονός, διαδόθηκε από πολλούς την τρίτη ημέρα και κανένας δεν μπόρεσε να το διαψεύσει. Οι γραμματείς και οι φαρισαίοι, που τον καταδικάσανε και τον σταυρώσανε και συνεπώς, ήταν ένοχοι, θα έπρεπε να αποδείξουν στο λαό ότι αυτά που διαδίδονται είναι ψευδή και ο καλύτερος τρόπος για να το αποδείξουν ήτανε να πάνε στο μνήμα και να δείξουν το σώμα του Χριστού ότι ήταν νεκρό. Ασφαλώς πήγανε, αλλά το σώμα δεν το βρήκανε. Και το ερώτημα είναι, τι έγινε το σώμα του; Ασφαλώς οι άπιστοι θα πουν πως πήγανε οι μαθητές του και το πήρανε. Ας εξετάσουμε λοιπόν και αυτή την εκδοχή. Οι μαθητές του ζήσανε με τον Χριστό τρία χρόνια ακούσανε την διδασκαλία του, είδανε την ζωή του και τα θαύματα που έκανε, κάνανε και εκείνη με την εξουσία που τους έδωσε αλλά στο τέλος όταν τους είπε υπάγωμεν στην Ιερουσαλήμ και Υιός του ανθρώπου μέλη να πάθει πολλά, να εμπαιχθεί, να μαστιγωθεί, να σταυρωθεί και την τρίτη ημέρα να αναστηθεί. Αυτό οι μαθητές του δεν μπόρεσαν να το καταλάβουν και όταν ο Χριστός συνελήφθη στην Γεσθημανή, τρομαγμένοι διαλυθήκανε. Ο Ιούδας που τον πρόδωσε, κρεμάστηκε. Ο Πέτρος τον αρνήθηκε τρεις φορές. Και όλοι τους κρυφτήκανε για τον φόβο τον Ιουδαίων. Τι έγινε λοιπόν την τρίτη ημέρα; Που το βρήκανε το θάρρος να ομολογήσουν χαρούμενα ότι ο Χριστός ζει; Αν οι μαθητές είχανε κλέψει το σώμα θα είχανε το θάρρος να ομολογήσουν στους γραμματείς ότι ο Χριστός Ανέστη !!! Ο Πέτρος που τον είχε αρνηθεί μετά την ανάσταση κήρυττε με θάρρος και εξουσία και έλεγε “Τον Χριστό τον οποίο σταυρώσατε, ο Θεός τον Ανέστησε και ημείς είμεθα μάρτυρες”. Και ότι πρέπει να πειθαρχούμε στον Θεό μάλλον παρά στους ανθρώπους.
Μετά την Ανάσταση επί σαράντα μέρες ο Χριστός φανερωνότανε στους μαθητές του και την τεσσαρακοστή ημέρα ανελήφθη στον ουρανό. Οι έντεκα αυτοί μαθητές του δώσανε όλοι την ζωή τους, κηρύττοντας την Ανάσταση του Χριστού. Στερηθήκανε της απολαύσεις της ζωής και στο τέλος πεθάναν με μαρτυρικό θάνατο, βέβαιοι γι’ αυτό που κηρύττανε.
“Αναστάσεως ημέρα, και λαμπρυνθώμεν τη πανηγύρει, και αλλήλους περιπτυξώμεθα.”
Οι γυναίκες οι οποίες παραβρέθηκαν το απόγευμα της Παρασκευής, στον ενταφιασμό του Κυρίου, δηλαδή η Μαρία η Μαγδαληνή και οι υπόλοιπες, όταν επέστρεψαν από το Γολγοθά στην πόλη, ετοίμασαν αρώματα και μύρα για να αλείψουν το σώμα του Ιησού· και την επομένη μέρα απείχαν από κάθε δραστηριότητα λόγω της αργίας του Σαββάτου.
Κατά το βαθύ όρθρο, όμως, της Κυριακής, η οποία ονομάζεται από τους Ευαγγελιστές «πρώτη Σαββάτου» και «μια Σαββάτων», δηλαδή πρώτη μέρα της εβδομάδος, μετά από τριάντα έξι σχεδόν ώρες από τη νέκρωση του ζωοδότη Λυτρωτή, έρχονται με νεκρώσιμα αρώματα στον τάφο. Και ενώ σκέπτονταν τη δυσκολία της αποκυλίσεως του λίθου από την είσοδο του τάφου γίνεται σεισμός φοβερός· και Άγγελος με αστραπηφόρα όψη και χιονόφωτη στολή, αφού αποκύλισε το λίθο και κάθισε πάνω σ’ αυτόν, έκανε τους φύλακες να τρομάξουν και τους έτρεψε σε φυγή.
Οι γυναίκες, στο μεταξύ, αφού μπήκαν στον τάφο και δε βρήκαν το σώμα του Ιησού, βλέπουν δυο Αγγέλους λευκοφορεμένους, με αντρική μορφή, οι οποίοι αφού τους φανέρωσαν την ανάσταση του Σωτήρα, τις στέλνουν για να αναγγείλουν στους μαθητές την χαρούμενη είδηση. Σε μικρό χρονικό διάστημα φθάνουν στον τάφο ο Πέτρος με τον Ιωάννη, αφού έμαθαν τι έγινε από τη Μαρία τη Μαγδαληνή, όπως ήδη ειπώθηκε, αλλά μπαίνοντας μέσα βρίσκουν μόνο τα σάβανα. Γι’ αυτό ανέρχονται όλοι στη πόλη με χαρά, κήρυκες της ανάστασης του Χριστού, τον οποίον και είδαν πραγματικά ζωντανό πέντε φορές κατά τη σημερινή γιορτή.
Αυτή την χαρμόσυνο Ανάσταση γιορτάζοντας σήμερα ασπαζόμαστε μεταξύ μας τον εν Χριστώ ασπασμό, δείχνοντας με τον τρόπο αυτό τη διακοπή της πρώτης έχθρας ανάμεσα σ’ εμάς και το Θεό και τη διαλλαγή του Θεού προς εμάς για άλλη μια φορά, διαλλαγή που έγινε φανερή με το πάθος του Σωτήρος. Και η εορτή ονομάζεται Πάσχα, έχοντας έτσι το ίδιο όνομα με το Πάσχα των Εβραίων, το οποίο, στη γλώσσα τους σημαίνει διάβαση• διότι ο παθών και αναστάς Ιησούς μας διεβίβασε από την κατάρα του Αδάμ και τη δουλεία του διαβόλου στην ελευθερία και μακαριότητα. Και αυτή η μέρα της εβδομάδος, κατά την οποία έγινε η Ανάσταση του Χριστού, η οποία είναι η πρώτη από τις υπόλοιπες μέρες, επειδή, αφιερώθηκε στην τιμή του Κυρίου ονομάστηκε από το όνομα Του Κυριακή, και σ’ αυτή μετατέθηκε από τους Αποστόλους η αργία και η ανάπαυση της εορτής του Σαββάτου του παλαιού νόμου.
πηγή: imkykkou.org.cy
Μπορείτε να διαβάσετε πατώντας εδώ μία ερμηνεία της εικόνας της Ανάστασης του Χριστού.
Χριστός Ανέστη! Ό,τι πιο ελπιδοφόρο ακούστηκε ποτέ στον κόσμο μας!
Χρόνια πολλά με υγεία σε όλους σας! Το Φως της Ανάστασης να λάμψει στις καρδιές σας!