Ετικέτα: quotes

Με αφορμή το μάθημα της γλώσσας «Οι φίλοι τραγουδάνε μαντινάδες» γράψαμε τις δικές μας μαντινάδες και αναμετρηθήκαμε!!

Οι φίλοι τραγουδάνε μαντινάδες!!

Ενδεικτικά, μπορείτε να δείτε στην παρακάτω συλλογή μερικές από όσες γράψαμε!

Σήμερα 25 Ιανουαρίου τιμούμε τη μνήμη του αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου, του Ναζιανζηνού. Ας διαβάσουμε το «Αλφαβητάρι της αρετής» !

Ά ρχιζε πάντα απ’ το Θεό και πάντα τελείωνε μαζί του

Β ίου το κέρδος είν’ αυτό: τη μέρα σου καλά να τελειώνεις

Γ νώριζε όλα τα καλά έργα των δικαίων

Δ εινόν το να πεινάει κανείς, μα φοβερότερος ο πλούτος ο παράνομος

Ε υεργετείς; Μάθε λοιπόν πως το Θεό μιμείσαι.

Ζ ήτα απ’ το Θεό να σου είναι σπλαχνικός, σαν όμως εύσπλαχνος είσαι και εσύ

Η  σάρκα η ανθρώπινη να συγκρατείται πρέπει και να δαμάζεται γερά

Θ υμό χαλίνωνε, μη πέσεις έξω από τη λογική

Ί σια ψηλά το βλέμμα σου, στη γλώσσα να ‘χεις μέτρο

Κ λειδί στ’ αυτιά να βρίσκεται, το γέλιο σου να ‘ναι σεμνό

Λ υχνάρι να πορεύεται η λογική μπροστά από κάθε σου έργο

Μ η σου γλυστράει κάτω απ’ ότι φαίνεται, εκείνο που υπάρχει

Ν α ερευνάς τα πάντα με το νου, όμως να πράττεις όσα επιτρέπονται

Ξ ένος πως είσαι, μάθε το καλά. Γι’ αυτό τίμα τους ξένους

Ό ταν στη γαλήνη ταξιδεύεις, τότε να θυμάσαι τη φουρτούνα

Π άντα να δέχεσαι ευχάριστα, όσα από το Θεό προέρχονται

Ρ αβδί να σε χτυπά του δίκαιου καλύτερα, παρά ο κακός να σε τιμά

Σ τις θύρες των σοφών να πηγαινοέρχεσαι, μακρυά απ’ τις θύρες των πλουσίων

Τ ο μικρό, μικρό δεν είναι όταν σε κάτι μέγα οδηγεί

Ύ βριν χαλίνωνε, μακρυά απ’ την έπαρση μέγας σοφός να γίνεις

Φ υλάξου συ απ’ το πέσιμο, σαν όμως άλλος πέσει, μη γελάς

Χ άρισμα το να σε φθονούν, αίσχος και μέγα, να φθονείς εσύ

Ψ υχή που στο Θεό προσφέρεται, είναι η καλύτερη θυσία

Ω, ποιος θα τα φυλάξει όλα αυτά; Αυτός και θα σωθεί!

πηγή: www.diakonima.gr

Δείτε στην παρακάτω ανάρτηση περισσότερες λεπτομέρειες για τη ζωή του Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου.

Η γιορτή των τριών Ιεραρχών – Γιορτή των Ελληνικών Γραμμάτων

Η λέξη μαντινάδα προέρχεται από την Ενετική λέξη Matinada που σημαίνει νυχτερινό τραγούδι του έρωτα ή του ερωτευμένου. Σύμφωνα με κάποιους προέρχεται από την ελληνική λέξη μαντάτα = ειδήσεις.

Περιζήτητοι στις παρέες ήταν οι μαντιναδολόγοι ή ριμαδόροι. Σε περίπτωση που συναντιόντουσαν  σε ένα γλέντι δύο ή και περισσότεροι ριμαδόροι τότε αυτοί αναμετριόνταν στα λεγόμενα «ντρακαρίσματα» ή «κοντραρίσματα». Σε αυτά κάθε μαντινάδα έρχεται σαν απόκρουση ή γελοιοποίηση εκείνης που ειπώθηκε από τον αντίπαλο πρωτύτερα.

Μαντινάδες συναντάμε σε αρκετά μέρη της Ελλάδας. Το πρώτο στιχάκι που μπορεί να χαρακτηριστεί ως μαντινάδα χρονολογείται στο 13ο αι. Ιδιαίτερη ανάπτυξη έχουν γνωρίσει οι μαντινάδες στην Κρήτη, όπου συνοδεύονται από την Κρητική μουσική. Τραγουδιούνται σε γάμους, βαφτίσια, κατά τη διάρκεια γλεντιού ή χορών. Μέσα από τις μαντινάδες ο λαός εκφράζει τα συναισθήματά του, τις σκέψεις του.

Δείτε εδώ μαντινάδες στη μεγαλύτερη και καλύτερη συλλογή μαντινάδων στο internet!!!

Για να μάθουμε για τις μαντινάδες!

Παίζουμε με τις μαντινάδες;

Τα Θεοφάνεια είναι µεγάλη ετήσια εορτή της ανάµνησης της Βάπτισης του Ιησού Χριστού στον Ιορδάνη ποταµό από τον Άγιο Ιωάννη τον Βαπτιστή. Εορτάζεται στις 6 Ιανουαρίου και είναι η τρίτη και τελευταία εορτή του Δωδεκαηµέρου (εορτών των Χριστουγέννων).

Το όνοµα προκύπτει από την φανέρωση των τριών προσώπων της Αγίας Τριάδας που συνέβη σύµφωνα µε τρεις σχετικές ευαγγελικές περικοπές. Η εορτή των Θεοφανείων λέγεται επίσης και Επιφάνια και Φώτα (ή Εορτή των Φώτων).

Η µεγάλη σηµασία της εορτής φαίνεται από το πλήθος των εθίµων και των τοπικών παραδόσεων σε κάθε περιοχή της πατρίδας µας. Κοινή παντού είναι η συνήθεια της κατάδυσης του Τιµίου Σταυρού.

Για να γνωρίσουμε καλύτερα τα γεγονότα…

Όταν ήρθε ο καιρός για να ξεκινήσει ο Χριστός µας το κοσµοσωτήριο έργο Του, ήταν τριάντα ετών. Μέχρι τότε ο Ιησούς ζούσε µαζί µε τη µητέρα Του, και την οικογένεια του Ιωσήφ, «υποτασσόµενος σ’ αυτούς» όπως µας λέει η Αγία Γραφή.

Την εποχή εκείνη ο Ιωάννης κήρυττε τον ερχοµό της Βασιλείας του Θεού και διαλαλούσε πως είχε φτάσει ο αναµενόµενος Μεσσίας, ο οποίος θα έφερνε τη λύτρωση στους ανθρώπους. Πλήθη λαού συνέρρεαν κοντά του για να ακούσουν τη διδαχή του και µετανοηµένοι για τις αµαρτίες τους να βαπτιστούν στα νερά του Ιορδάνη ποταµού.

Μια µέρα λοιπόν µέσα στο πλήθος ξεχώρισε ο άγιος Βαπτιστής τον ίδιο τον Χριστό. Δεν Τον είχε δει ποτέ του έως τη στιγµή εκείνη, όµως ο Θεός πληροφόρησε την καρδιά του για το ποιος ήταν αυτός που ερχόταν να βαπτιστεί. Ο Ιωάννης µε δέος αντίκρισε Αυτόν που αιώνες τώρα περίµενε το ταλαιπωρηµένο ανθρώπινο γένος κι όταν ο Χριστός έφτασε µπροστά του ζητώντας του να Τον βαπτίσει εκείνος αρνήθηκε: “Εγώ έχω ανάγκη να βαπτιστώ από σένα κι εσύ έρχεσαι σ’ εµένα”; “Ας τα αφήσουµε αυτά τώρα -του απάντησε ο Ιησούς- γιατί πρέπει να εκπληρώσουµε και οι δυο µας ακριβώς το σχέδιο του Θεού”.

Τα λόγια του Ιησού έκαµψαν την ευσεβή αντίσταση του Ιωάννη που τελικά βάπτισε τον ίδιο τον Κύριό του. Τότε άνοιξαν οι ουρανοί και το Άγιο Πνεύµα µε τη µορφή περιστεριού ήρθε και στάθηκε πάνω από το Χριστό. Αµέσως µια ουράνια φωνή ακούστηκε: “Αυτός είναι ο Υιός µου ο αγαπητός. Σ’ Αυτόν εγώ ευαρεστούµαι”. Ήταν ο Θεός Πατέρας, ο οποίος θέλησε µε την ίδια Του τη φωνή να «συστήσει» τον Υιό Του σε όλη την ανθρωπότητα και να «κηρύξει» την έναρξη του λυτρωτικού έργου του Ιησού.

Ο Τριαδικός Θεός φανερώθηκε εκεί, στον ποταµό Ιορδάνη, και έγινε ξανά αντιληπτός από τις αισθήσεις των ανθρώπων. Ο Θεός Πατέρας ακούσθηκε µε τη φωνή Του, ο Θεός Υιός ήταν εκεί, µέσα στα αγιασµένα νερά του Ιορδάνη και ο Θεός Άγιο Πνεύµα επιβεβαίωνε µε την παρουσία Του την αλήθεια της ουράνιας φωνής. Για πρώτη φορά µετά τη φυγή των ανθρώπων από τον Παράδεισο, ο Θεός φανερωνόταν ξανά σ’ αυτούς!

Όταν βαπτιζόταν ο Χριστός άνοιξαν οι ουρανοί και το Άγιο Πνεύμα στάθηκε πάνω Του. Ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος λέει ότι: « και στη δική μας βάπτιση ο Χριστός στέλνει το Άγιο Πνεύμα το οποίο μας καλεί στην ουράνια πατρίδα. Και δε μας καλεί έτσι απλά, αλλά με την πιο μεγάλη τιμή. Διότι δε μας έκανε αγγέλους και αρχαγγέλους, αλλά μας ανέδειξε υιούς του Θεού».

Ο Χριστός βαπτίσθηκε στον Ιορδάνη για να επαναφέρει τον άνθρωπο μέσα στον Παράδεισο από όπου είχε διωχθεί με την παρακοή του. Η επαναφορά μας αυτή στην Βασιλεία του Θεού γίνεται με το άγιο Βάπτισμα.

Απολυτίκιο Αγ. Θεοφανείων

Ἐν Ἰορδάνῃ βαπτιζομένου σου Κύριε, ἡ τῆς Τριάδος ἐφανερώθη προσκύνησις· τοῦ γὰρ Γεννήτορος ἡ φωνὴ προσεμαρτύρει σοι, ἀγαπητὸν σε Υἱὸν ὀνομάζουσα· καὶ τὸ Πνεῦμα ἐν εἴδει περιστερᾶς, ἐβεβαίου τοῦ λόγου τὸ ἀσφαλές. Ὁ ἐπιφανεὶς Χριστὲ ὁ Θεός, καὶ τὸν κόσμον φωτίσας δόξα σοι.

Ερμηνεία της εικόνας της βάπτισης

• Στο κέντρο της εικόνας ζωγραφίζεται ο Ιορδάνης ποταμός με γρήγορο ρεύμα και από τις δύο μεριές του πανύψηλοι βράχοι. Τα νερά φαίνονται σαν να μην αγγίζουν το σώμα του Χριστού.
• Στο κέντρο της εικόνας πάλι αλλά ψηλά υπάρχει το ημικύκλιο που συμβολίζει τους ουρανούς. Πολλές φορές υπάρχει το χέρι του Θεού – Πατέρα που ευλογεί. Από το ημικύκλιο ξεκινάνε φωτεινές ακτίνες που πάνε προς το μέρος του Χριστού.
• Ο Χριστός βρίσκεται μέσα στον ποταμό γυμνός, όπως ο Αδάμ, και έτσι αποδίδει στην ανθρωπότητα το ένδοξο παραδεισιακό ένδυμα. Ο Χριστός ευλογεί με το ένα η με τα δύο χέρια το νερό. Κάτω από τα πόδια του βρίσκονται οι δράκοντες τους οποίους πατά.
• Μέσα στις ακτίνες διακρίνεται το περιστέρι, Άγιο Πνεύμα.
• Στη μία άκρη βρίσκεται ο Ιωάννης ο Πρόδρομος σε ευλαβική στάση και έχει το ένα του χέρι πάνω στο κεφάλι του Χριστού και το άλλο σε στάση δεήσεως. Πίσω από τον Ιωάννη βρίσκεται μια αξίνα ανάμεσα στα κλαδιά ενός δέντρου.
• Απέναντι από τον Ιωάννη υπάρχουν δύο ή τρεις άγγελοι σε στάση ευλάβειας, έτοιμοι να δεχτούν τον Κύριο, κρατώντας πανιά. πηγή

Μέσα από βίντεο της εκπομπής “Αληθινά Σενάρια” της ΕΤ3 (3-1-2013) ταξιδεύουμε σε εκείνα τα μέρη που έζησε και βαπτίστηκε ο Κύριος μας

Χρόνια πολλά σε όλους και καλή φώτιση!!!!

Αν θέλετε μπορείτε να διαβάσετε και την παρακάτω ανάρτηση.

Λίγο Φως από τα Φώτα

Υπάρχει μια παλιά ιστορία για ένα παιδί που πήγε να ζητήσει τη βοήθεια ενός σοφού…

Ήρθα δάσκαλε γιατί νοιώθω τόσο ασήμαντος, που δεν έχω όρεξη να κάνω οτιδήποτε. Μου λένε ότι δεν αξίζω κάτι, ότι δεν κάνω τίποτα σωστά, ότι είμαι αδέξιος και χαζός. Πώς μπορώ να βελτιωθώ; Τί μπορώ να κάνω για να με εκτιμήσουν περισσότερο; 

Ο δάσκαλος, χωρίς να τον κοιτάξει, του είπε:
Πόσο λυπάμαι αγόρι μου. Δυστυχώς δεν μπορώ να σε βοηθήσω άμεσα 
γιατί πρώτα πρέπει να λύσω ένα δικό μου πρόβλημα. Αργότερα, ίσως …
Αν θέλεις να με βοηθήσεις εσύ, μπορεί να λύσω γρήγορα το δικό μου πρόβλημα
και μετά να ασχοληθώ με το δικό σου.

Μετά χαράς, δάσκαλε, είπε δισταχτικά ο νεαρός, νοιώθοντας ότι για άλλη μια φορά τον υποτιμούσαν και μετέθεταν τις ανάγκες του.

Ωραία, συνέχισε ο δάσκαλος. Έβγαλε το δαχτυλίδι που φορούσε στο αριστερό του χέρι και το έδωσε στο αγόρι λέγοντάς του :
Πάρε το άλογο που είναι έξω και τρέξε στην αγορά.
Πρέπει να πουλήσω αυτό το δαχτυλίδι για να πληρώσω ένα χρέος.
Είναι ανάγκη να πάρεις όσα περισσότερα χρήματα μπορείς από την πώλησή του.
Με κανέναν τρόπο μην δεχτείς λιγότερα από ένα χρυσό φλουρί.
Πήγαινε και έλα όσο πιο γρήγορα μπορείς.

Ο νεαρός πήρε το δαχτυλίδι και έφυγε.
Μόλις έφτασε στην αγορά άρχισε να προσφέρει το δαχτυλίδι στους εμπόρους
που το κοίταζαν με κάποιο ενδιαφέρον, έως ότου ο νεαρός έλεγε τι ζητούσε γι αυτό.
Όταν τους έλεγε πως ζητούσε ένα χρυσό φλουρί, άλλοι γελούσαν και άλλοι τού γύριζαν την πλάτη, μόνον ένας γέροντας φάνηκε ευγενικός να του εξηγήσει, ότι ένα χρυσό φλουρί ήταν πολλά χρήματα γι’ αυτό το δαχτυλίδι.
Κάποιος άλλος του πρόσφερε ένα ασημένιο νόμισμα, όμως ο νεαρός είχε σαφή οδηγία να μη δεχτεί λιγότερα από ένα χρυσό φλουρί κι έτσι απέρριψε την προσφορά.

Αφού προσπάθησε να πουλήσει το δαχτυλίδι σ’ όποιον συνάντησε στην αγορά,
παραδέχτηκε την αποτυχία του και πήρε το δρόμο της επιστροφής. Πόσο θα ήθελε να είχε πετύχει, να είχε το χρυσό φλουρί, να το έδινε στο δάσκαλο, να τον γλυτώσει από το πρόβλημά του. Έτσι, θα έπαιρνε κι αυτός τη συμβουλή και τη βοήθεια του δασκάλου.

Μπήκε στο σπίτι του.
Δάσκαλε, είπε, λυπάμαι. Ήταν αδύνατον να τα καταφέρω. Ίσως να μπορούσα να πάρω δύο ή τρία ασημένια, όμως, νομίζω, δεν μπορώ να γελάσω κανέναν για την πραγματική αξία τού δαχτυλιδιού.

Αυτό που είπες είναι πολύ σημαντικό, απάντησε στον νεαρό ο δάσκαλος.
Πρέπει πρώτα να μάθουμε την αληθινή αξία τού δαχτυλιδιού.
Καβάλησε πάλι το άλογο και πήγαινε στην πόλη, στον κοσμηματοπώλη. 
Ποιος άλλος θα ξέρει καλύτερα την αξία του;
Πες του ότι θέλεις να το πουλήσεις και ρώτησε τον πόσα μπορεί να πιάσει;
Όμως, μην του το πουλήσεις, όσα κι αν σου προσφέρει. Να γυρίσεις πίσω με το δαχτυλίδι.

Ο νεαρός καβάλησε, πάλι το άλογο και ξεκίνησε.
Ο κοσμηματοπώλης εξέτασε το δαχτυλίδι στο φως του κεριού, το κοίταξε με το φακό, το ζύγισε και είπε στον νεαρό:
Πες στον δάσκαλο, αγόρι μου, πως αν επιθυμεί να το πουλήσει αμέσως,
δεν μπορώ να του δώσω παραπάνω από 58 χρυσά φλουριά.
Βέβαια, αν μπορεί να περιμένει ίσως του το πουλήσω για 70 χρυσά φλουριά.

Ο νεαρός έτρεξε πίσω, συγκινημένος, να ‘πεί τα καθέκαστα στο δάσκαλο.

Κάθισε, του είπε ο δάσκαλος, αφού τον άκουσε.
Είσαι και σύ σαν αυτό το δαχτυλίδι. Ένα πολύτιμο και μοναδικό κόσμημα.
Και σαν τέτοιο, πρέπει να σε εκτιμήσει ένας αληθινός ειδικός.
Γιατί στη ζωή σου γυρνάς από ‘δω κι απο ‘κει
ζητώντας να εκτιμήσει ο πάσας ένας την πραγματική σου αξία;;;

Και μ’ αυτά του τα λόγια έβαλε πάλι το δαχτυλίδι στο δάχτυλό του.

Είσαι φτιαγμένος με τόσα ταλέντα, τόση αγάπη και σοφία.
Είσαι όλα όσα αναζητάς.. Τα έχεις όλα μέσα σου.
Ποτέ δεν μας χαρακτηρίζει αυτό που νομίζουν οι άλλοι για εμάς.
Μας χαρακτηρίζει αυτό που επιστρέφουμε εμείς στους άλλους.
Αν έχω την εντύπωση πως δεν αξίζω, τότε το υποσυνείδητό μου θα κάνει τα πάντα για να επιβεβαιώσει αυτήν μου την πεποίθηση.
Είναι αναγκαίο να αλλάξουμε τις περιοριστικές μας πεποιθήσεις, γιατί μας κοστίζουν πολύ πόνο. Οι πεποιθήσεις μας γίνονται συναισθήματα, τα συναισθήματα γίνονται συμπεριφορές, οι συμπεριφορές φέρνουν αποτελέσματα. 
Για να αλλάξουμε τα αποτελέσματα που παίρνουμε από τις πράξεις μας, πρέπει να αλλάξουμε τις πεποιθήσεις που έχουμε.

Αντί να ζητάμε την αποδοχή από τους γύρω μας, χρειάζεται να δώσουμε εμείς την αποδοχή στον εαυτό μας.
Όχι όταν αποχτήσουμε χρήματα, όχι όταν πετύχουμε αυτό ή το άλλο, αλλά τώρα, έτσι ακριβώς είμαστε αυτήν την στιγμή.
Να αποδεχτούμε τον εαυτό μας.
Και αν το κάνουμε αυτό, τότε και οι άλλοι γύρω μας θα αρχίσουν να μας δείχνουν την αποδοχή τους.

από το βιβλίο του Χόρχε Μπουκάι ‘’Να σου πω μια ιστορία’’

Μόνο όταν παλέψεις για κάτι, μπορείς και μαθαίνεις και εκτιμάς.
Δύσκολο πράγμα το να αγαπάς. Ανηφόρα είναι. Σταυρός.

Άνθρωπος που δεν είναι ταπεινός, δεν μπορεί να αγαπήσει.

Τυφλώνεται από το εγώ του. Νιώθει πως όλος ο κόσμος περιστρέφεται γύρω του. Πως όλοι του χρωστάνε. Και έτσι θυμώνει. Μαλώνει. Εξάπτεται. Υπερασπίζεται το εγώ του, με νύχια και με δόντια. Και δεν μπορεί να συνδεθεί.

Άνθρωπος που δεν έχει πονέσει στη ζωή, δεν μπορεί να αγαπήσει. Όπως ο χρυσός δοκιμάζεται από τη φωτιά, έτσι και πόνος βοηθά να μαλακώσει η ψυχή. Να γίνει πιο δεκτική απέναντι στην σχέση. Απέναντι στον άλλον.

Άνθρωπος που δεν έχει κουραστεί, που δεν έχει αγωνιστεί για κάτι στη ζωή του και που όλα έτοιμα του έχουν προσφερθεί, δεν μπορεί να αγαπήσει. Μόνο όταν παλέψεις για κάτι, μπορείς και μαθαίνεις και εκτιμάς.

Δύσκολο πράγμα το να αγαπάς. Ανηφόρα είναι. Σταυρός.
Και ξέρεις κάτι;
Δεν τους αντέχει τους μαλθακούς ανθρώπους η αγάπη…

Ελευθεριάδης Γ. Ελευθέριος, Ψυχολόγος M.Sc.

Την ανάρτηση της τελευταίας μέρας του 2021 θα ήθελα να την αφιερώσω στη συνάδελφο και σύγχρονη ποιήτρια Γαλάτεια Βέρρα, η οποία μέσα από την έβδομη ποιητική συλλογή της «Στις συνοικίες του απείρου» πραγματεύεται διαχρονικές ηθικές αξίες και αλήθειες που αφορούν το κοινωνικό γίγνεσθαι χρησιμοποιώντας τον υπέροχο και πρωτότυπο ποιητικό λόγο της.

Η Γαλάτεια έχει την δεξιοτεχνία και το ταλέντο μέσα από το μεστό και λιτό λόγο της να παρουσιάζει τον συναισθηματικό κόσμο της και τις σκέψεις της αναδεικνύοντας τα κακώς κείμενα του σύγχρονου κόσμου, αλλά και όπου κρίνει απαραίτητο υμνεί τα καλώς κείμενα δίνοντας την ελπίδα και την αισιοδοξία για ένα καλύτερο μέλλον.

Στη συνέχεια, σας παραθέτω τη συνέντευξη που παρέθεσε η κα. Γαλάτεια Βέρρα στη Μary και στο BEAUTY DAYS BLOG.

1) Σύστησέ μας με λίγα λόγια, την ΓΑΛΑΤΕΙΑ ΒΕΡΡΑ.
 Η Γαλάτεια γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Πάτρα σε κλίμα απλότητας και αγάπης. Ασχολήθηκε με την μουσική τέχνη στα πρώτα χρόνια του βίου. Παιδί ευαίσθητο με μια φυσική περιέργεια για το κάθε τι. Διαρκώς ρωτούσε για τα πάντα. Από μικρή την μαγνήτιζαν οι λέξεις.

2)Το βιβλίο σας «ΣΤΙΣ ΣΥΝΟΙΚΙΕΣ ΤΟΥ ΑΠΕΙΡΟΥ» είναι μια ποιητική συλλογή. Μιλήστε μας για το βιβλίο σας και πείτε μας πως προέκυψε ο τίτλος του;
Το βιβλίο «Στις συνοικίες του απείρου» είναι μία βαθύτατη τομή εντός μου αφού ως κάτοικος του απείρου περιδιαβαίνω τα δαιδαλώδη κομμάτια του εσώτερου εαυτού. Άλλωστε στην υπερβατική διάσταση του τίτλου χωρά όλη η ανθρωπότητα που στρέφει το βλέμμα προς τα άνω.

3) Ποιο είναι το μήνυμα που θέλετε να περάσετε στους αναγνώστες που θα το διαβάσουν;
Επιθυμώ οι αναγνώστες να ταξιδέψουν μαζί του σε σοκάκια μυστικά. Να λυτρωθούν από καημούς. Να παρηγορηθούν. Να πάρουν μια βαθιά ανάσα από τον πολυκύμαντο βίο.

4)Τι σημαίνει για σας ποίηση;
Ποίηση σημαίνει ζωή. Σημαίνει ανάγκη καθορισμού της υπόστασης μου. Σημαίνει αναψυχή. Ακόμη και μια αφοσιωμένη φιλία με τα νοήματα και τις λέξεις.

5)Η ποίηση στις ημέρες μας δεν έχει τη θέση που κατείχε παλαιότερα. Για ποιο λόγο πιστεύετε πως συμβαίνει αυτό και πως θεωρείτε ότι θα είναι το μέλλον της;
Η ποίηση θα επιστρέψει στις δόξες της. Ο αφαιρετικός, λιτός, οικονομικός τρόπος έκφρασης είναι στις ημέρες μας απόλυτα αναγκαίος στον σύγχρονο κόσμο του καταιγισμού της πληροφόρησης. Έρχεται η στιγμή που τα λίγα θα πουν πολλά.

6)Γιατί γράφετε;
 Γράφω γιατί για μένα είναι μονόδρομος. Τάλαντο ακριβό εκ Θεού. Ποθώ τα λόγια μου να φθάσουν στα αφτιά της οικουμένης.

7)Αν έπρεπε να επιλέξετε ανάμεσα στο έντυπο ή στο ηλεκτρονικό βιβλίο, εσείς ποιο θα επιλέγατε;
Το έντυπο φυσικά. Η αίσθηση του εξώφυλλου. Η αφή των φύλλων. Η οσμή της λόγιας φυσιογνωμίας του. Έτοιμο προς χρήση. Έτοιμο προς εξερεύνηση. Απολύτως απτό.

8) Πόσο πιθανή είναι να δούμε σύντομα μια καινούργια ποιητική συλλογή από εσάς? Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια
Επιθυμώ να προχωρήσω εκδοτικά. Οι καιροί δυσχερείς. Τα γεγονότα σε έναν καλπασμό. Ελπίζω σε ένα επόμενο βιβλίο.

9) Ποιοι είναι οι αγαπημένοι σας ποιητές, πείτε μας δύο Έλληνες και δύο ξένους και αν σας επηρέασαν να γράψετε την δικιά σας ποιητική συλλογή.
Στους Έλληνες σταματώ στον Νικηφόρο Βρεττάκο ποιητή της αγάπης. Καθώς και στον Γιάννη Ρίτσο με τον ρωμαλέο λυρισμό. Όσον αφορά στους ξένους κρατώ τον Λόρκα και τον Πάμπλο Νερούδα.

10) Αφιερώστε στους αναγνώστες μας, τους αγαπημένους σας στίχους από το βιβλίο «ΣΤΙΣ ΣΥΝΟΙΚΙΕΣ ΤΟΥ ΑΠΕΙΡΟΥ»
Αγαπώ όλους τους στίχους από το βιβλίο: «Στις συνοικίες του απείρου.» Δεν μπορώ να διακρίνω κάποιους περισσότερο ελκυστικούς. Όπως η μητέρα που δεν μπορεί να ξεχωρίσει τα τέκνα αυτής.

Τελειώνοντας με τις ερωτήσεις θα ήθελα να ευχαριστήσω για ακόμη μια φορά και θα ήθελα να μας πείτε που και πως μπορούμε να βρούμε εσάς και το βιβλίο σας.
Το βιβλίο μου κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Κέδρος σε όλα τα βιβλιοπωλεία της Ελλάδας ακόμη και διαδικτυακά. Όσον αφορά εμένα δίδω mail επικοινωνίας: galateiaverra9@gmail.com

ΣΤΙΣ ΣΥΝΟΙΚΙΕΣ ΤΟΥ ΑΠΕΙΡΟΥ
Συγγραφέας: ΒΕΡΡΑ, ΓΑΛΑΤΕΙΑ Ι.
Εκδόσεις Κέδρος – Kedros Publishers

Της είπε: «Πίστεψέ με. Σ’ αγαπώ».
Και οι καιροί να αδειάζουν
στις φλέβες του.
Έβγαλε το πανωφόρι του
και το άφησε στους ώμους της.
Το ψύχος συνεχιζόταν.
Στα μάτια, στο ύφος, στην καρδιά.
Σκέφτηκε: Πόσο αληθινά έμοιαζαν
τα λόγια. Ήταν όμως;
Αμφιβολία μεγεθυσμένη
στους αιώνες..

Γαλάτεια Ι. Βέρρα

Γαλάτεια Βέρρα: Οι λέξεις και οι ήχοι είναι η βακτηρία μου

Ο επίλογος είναι δικός σας…

για να τον γράψετε με το δικό σας μελάνι συναισθημάτων…

Ο επίλογος του 2021 θα γραφτεί σε λίγες ώρες & το 2021 θα περάσει στην ιστορία…

Σας εύχομαι μέσα από την καρδιά μου το νέο έτος που θα υποδεχθούμε να είναι καλύτερο από το προηγούμενο και περισσότερο καρποφόρο!

είναι σαν να ταξιδεύεις. Σαν να ταξιδεύεις στο δρόμο. Με αυτοκίνητο. Και να οδηγείς εσύ…

Πρέπει να είσαι πολύ προσεκτικός. Πρέπει τα μάτια σου και η προσοχή σου όλη, να είναι στραμμένη συνεχώς στο δρόμο.

Να μην το πας πολύ αργά – πρέπει άλλωστε κάποια στιγμή να φτάσεις- να μην βιάζεσαι όμως και από την άλλη.

Πρέπει να προσέχεις να μην πατήσεις τις γραμμές στα δεξιά, ούτε και στα αριστερά, αλλά να προσπαθείς να μένεις πάντοτε στο κέντρο.

Πρέπει να φροντίζεις να γεμίζεις που και που το ρεζερβουάρ. Θα ‘ναι κρίμα να μείνεις στου πουθενά τη μέση…

Να σου πω όμως και κάτι;

Σε κανένα ταξίδι, δεν πάνε όλα τέλεια.

Όλο και θα παίξει η ταχύτητα, όλο και θα ξεφύγεις και θα πατήσεις και καμιά γραμμή στην άκρη, όλο και κάποια μικροβλάβη θα σου βγει, όλο και θα φτάνεις στο βενζινάδικο με το λαμπάκι αναμμένο και τη ψυχή στο στόμα.

Για αυτό, με των παιδιών σου το μεγάλωμα, μην μαστιγώνεσαι στο παραμικρό σου λάθος…

Κοίτα να τα αγαπάς, πρόσεχε όσο πιο πολύ μπορείς και φρόντισε τη διαδρομή να απολαύσεις…

Ελευθεριάδης Γ. Ελευθέριος – Ψυχολόγος Μ.Sc.

Κάποτε ρωτήθηκε η ανθρωπολόγος Margaret Mead από ένα φοιτητή της ποιο ήταν το πρώτο σημάδι πολιτισμού σε μια κουλτούρα.

Ο φοιτητής περίμενε ότι η Mead θα του μιλούσε για κάποιο αγκίστρι, για κεραμικά σκεύη ή μυλόπετρες. Όμως η Mead του είπε ότι το πρώτο σημάδι πολιτισμού σε μια αρχαία κουλτούρα ήταν ένα μηριαίο οστό που είχε σπάσει κι έπειτα είχε θεραπευθεί.

Εξήγησε ότι στο ζωικό βασίλειο όταν σπας το πόδι σου, πεθαίνεις. Δεν μπορείς να δραπετεύσεις από τον κίνδυνο, ούτε να πας στο ποτάμι να πιεις νερό, ούτε να ψάξεις τροφή. Γίνεσαι βορά των θηρίων που παραμονεύουν. Κανένα ζώο δεν επιβιώνει με σπασμένο πόδι, τον χρόνο που χρειάζεται για να δέσει το οστό.

Ένα μηριαίο οστό που έχει θεραπευθεί είναι απόδειξη ότι κάποιος αφιέρωσε χρόνο για να μείνει μαζί με εκείνον που έπεσε, έδεσε την πληγή, τον μετέφερε σε ασφαλές μέρος και τον βοήθησε να αναρρώσει.

Η Mead είπε ότι το σημείο στο οποίο αρχίζει ο πολιτισμός είναι η βοήθεια σε κάποιον στην δυσκολία.

Για τις Άγιες Ημέρες των Χριστουγέννων, θα σας ευχηθώ με τις όμορφες ευχές που έδινε ο ΄Αγιος Παΐσιος γι’ αυτές τις μέρες…

«Εύχομαι η καρδιά σας να γίνει Αγία Φάτνη και το Πανάγιο Βρέφος της Βηθλεέμ να σας δώσει όλες τις ευλογίες Του.”

-Γέροντα, δώστε μου μια ευχή για τα Χριστούγεννα.

Εύχομαι ο Χριστός και η Παναγία να σε έχουν κοντά τους σαν το αρνάκι που είναι δίπλα στην φάτνη. Νομίζω, περνάει καλά, όπως και το βοϊδάκι και το γαϊδουράκι που ζεσταίνουν τον Χριστό στη φάτνη…

“΄Εγνω βους τον κτησάμενον και όνος την φάτνην του Κυρίου αυτού”, λέει ο Προφήτης Ησαΐας (Ης. 1,3). Γνώρισε δηλαδή το βοϊδάκι το αφεντικό του και το γαϊδουράκι την φάτνη του Κυρίου του. Γνώρισαν τι ήταν μέσα στη φάτνη και με τα χνώτα τους το ζέσταιναν! Κατάλαβαν τον Δημιουργό τους! Αλλά και το γαϊδουράκι, τι τιμή να πάει τον Χριστό μετά στην Αίγυπτο! Οι άρχοντες είχαν άρματα χρυσοκέντητα ,και ο Χριστός τι χρησιμοποίησε! Τι καλά να ήμουν αυτό το γαϊδουράκι!

(Γέροντος Παϊσίου Λόγοι, τόμος Ε, σ. 231)

Καλά κι ευλογημένα Χριστούγεννα!