Η αγαπώσα και ευσπλαχνική καρδιά ποτέ δεν υποκρίνεται. Δεν την αγγίζει η υποκρισία, διότι αγαπά, προσφέρει και υπηρετεί τον συνάνθρωπό της χωρίς προσωπικό συμφέρον, χωρίς να ζητά ως κέρδος κάποιο υλικό ή πνευματικό αντάλλαγμα. Η αγαπώσα καρδία τιμά και δοξάζει τον Θεό, θυσιάζεται για το θέλημά Του, πονά ειλικρινά τον συνάνθρωπό της, γι’ αυτό δεν μένει σε λόγους μόνο, αλλά μεταποιεί την αγάπη της σε έργα.
Αντιθέτως η καρδιά που υποκρίνεται, προσποιείται μεν ότι αγαπά, υπόσχεται πολλά, λέγει μόνον ωραίους λόγους, αλλά τίποτα δεν κάνει για να απαλύνει το πόνο, τη φτώχεια ή το οποιοδήποτε πρόβλημα έχει ο πλησίον της. Ενίοτε φορά τη μάσκα του καλού και αγαθού, του απονήρευτου, του ανθρώπου της αγάπης και του Θεού, του ηθικού και ευαίσθητου, αλλά όταν έλθει η ώρα να δείξει αυτή την αγάπη, τότε εκμεταλλεύεται τον άλλο ή στην ανάγκη του αναχωρεί με μια καλή δικαιολογία από κοντά του και τον αφήνει μόνο και προδομένο. Από τέτοια φαινόμενα γέμισε πλέον η πολιτική ζωή, η τηλεόραση, αλλά και η ίδια η ψυχή μας.
“Mείζων πάντων η αγάπη εστί”.
Ας γεμίσουμε με αυτήν την καρδιά μας…