Το άγχος συχνά εκδηλώνεται μέσα από μεταμφιεσμένες συμπεριφορές που πολλές φορές δεν γνωρίζουμε τι σημαίνουν ή τις αγνοούμε και δεν κατορθώνουμε να τις αντιμετωπίσουμε σωστά. Αυτό συμβαίνει επειδή το παιδί, κυρίως μικρής ηλικίας, αδυνατεί να εκφράσει ή να περιγράψει με λόγια τα συναισθήματα του.
Το παιδί μπορεί να παρουσιάζει κάποια από τα παρακάτω:
- αναίτια ξεσπάσματα κλάματος
- διαταραχές στον ύπνο, όπως άρνηση να πάει για ύπνο, αϋπνία ή υπερυπνία, εφιάλτες, υπνοβασία, τρίξιμο δοντιών
- νυχτερινή ενούρηση, μετά τα 5 χρόνια, ή συχνουρία
- προβλήματα στη διατροφή, όπως άρνηση να φάει ή βουλιμία
- καπρίτσια και απαιτήσεις
- ονυχοφαγία (τρώει τα νύχια του)
- δακτυλολειχία (πιπιλάει το δάχτυλό του)
- τραυλισμό
- υπερβολική προσκόλληση στη μητέρα του και άρνηση να απομακρυνθεί έστω για λίγο από κοντά της
- αναστάτωση με το παραμικρό
- είναι μελαγχολικό
- αρνείται να μοιραστεί τα παιχνίδια του ή δυσανασχετεί που τα αγγίζει κάποιος άλλος
- απομονώνεται
- λέει ψέματα (μετά τα 6-7 χρόνια)
- κλέβει μικροαντικείμενα (από τα 6-7 χρόνια)
- αντιδρά επιθετικά με την παραμικρή ματαίωση
- δείχνει υπερβολική ανησυχία για το σχολείο ή για καθετί που κάνει.
Aπό το βιβλίο της Α. Καππάτου “Οι γονείς κάνουν την διαφορά ”