Στις 5 Οκτωβρίου κάθε χρόνο, γιορτάζεται η Παγκόσμια Ημέρα Εκπαιδευτικών, των ανθρώπων που δίνουν καθημερινά αγώνα για να εκπαιδεύσουν σωστά τη νέα γενιά, πολλές φορές ακόμα και κάτω από αντίξοες συνθήκες. Καθιερώθηκε από την UNESCO το 1994, με σκοπό να τιμήσει το πολύτιμο έργο τους και να τους θέσει στο επίκεντρο μαζί με τις ανάγκες τους.
Με αφορμή τη σημερινή ημέρα, σας παραθέτω τη συνέντευξη του δασκάλου Χρίστου Τσολάκη – ομότιμου καθηγητή Νεοελληνικής Γλώσσας στο Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης του ΑΠΘ, που ήταν καλεσμένος στην εκπομπή “Στα Άκρα” την Παρασκευή 10 Ιουνίου του 2011.
Μίλησε για την παιδεία, τη μόρφωση, την καλλιέργεια, και για το εκπαιδευτικό μας σύστημα. Αναφέρθηκε στους δασκάλους του, τους γονείς του, τους εκπαιδευτικούς μας και το σχολειό. Τόνισε πρωτίστως την αγάπη για τα παιδιά και παράλληλα για το γνωστικό αντικείμενο.
Ακούστε τον μαγευτικό του λόγο, γεμάτο νοήματα ενός εκπληκτικού ανθρώπου! Κορυφαίος ΔΑΣΚΑΛΟΣ και εύχομαι τα λόγια του να εμπνέουν όλους τους εκπαιδευτικούς, που αγαπούν, στο λειτούργημα που επιτελούν.
Γνώση Αγάπη Παιδεία και μαγκιά… έχει ο ΔΑΣΚΑΛΟΣ
Αυτός που αγαπάει δεν κουράζεται..δεν κάμπτεται…τρέφεται με το πνεύμα της θυσίας…
Μόνο με την καρδιά οδηγείται του ανθρώπου η καρδιά…
Για να οδηγήσεις τον άνθρωπο στη ζωή πρέπει να του δώσεις απεριόριστη αγάπη…
Χρίστος Τσολάκης
Παρακάτω μπορείτε να διαβάσετε ένα απόσπασμα από μία συνέντευξη που είχε δώσει…
Πώς είναι για σας ο καλός δάσκαλος και πώς θα τον περιγράφατε;
Τον καλό τον δάσκαλο θα τον περιέγραφα με μία λέξη: αγάπη. Αυτός που αγαπάει τα παιδιά και τη δουλειά του είναι άριστος δάσκαλος, γιατί κάνει το καθετί για να προσφέρει στα παιδιά. Αυτός ο δάσκαλος δεν κουράζεται, διότι τρέφεται με το πνεύμα της θυσίας. Θυσιάζεται για τα παιδιά, για τη δουλειά του, και αυτό που κάνει τον τρέφει ψυχικά, τον μεγαλώνει μέσα του και του δίνει μια ηθική ικανοποίηση. Στο καρπερό έδαφος της αγάπης πέφτει ο σπόρος της γνώσης, και εκεί ριζώνει και φυλλουριάζει και ανθίζει και καρπίζει.
Όταν είσαι μέσα σε ένα σχολείο και έχεις ένα δάσκαλο αυστηρό, τότε οι ψυχούλες των παιδιών σφίγγονται και δεν καρπίζει η γνώση. Όσο σοφός κι αν είναι ο αυστηρός δάσκαλος, δεν μπορεί να μεταδώσει αυτή του τη σοφία.
Ο δάσκαλος ακόμα πρέπει να ανάβει τη σπίθα. Δεν είναι αυτός που θα μεταγγίσει σοφία, γιατί το κεφάλι του παιδιού δεν είναι δοχείο για να το γεμίσουμε με γνώσεις. Είναι σαν την εστία στο τζάκι, που περιμένει το σπίρτο για να πάρει φωτιά.
Λέει ο Τανκόρ, ένας ινδός ποιητής, από τους μεγαλύτερους: «Το φύλλο γίνεται ανθός όταν αγαπάει. Ο ανθός γίνεται καρπός όταν η αγάπη φτάσει στη λατρεία. Τα σκοτεινά σύννεφα του ουρανού γίνονται στολίδια του ουρανού, όταν το δειλινό τα χαϊδέψει το φως της αγάπης του ήλιου». Εγώ, λοιπόν, πιστεύω στο δάσκαλο της αγάπης με μια λέξη. (πηγή: https://www.in.gr/)