Όταν τα τρία μικρά λυκάκια χτίζουν ένα σπίτι από τούβλα, ο Ρούνι Ρούνι, το ύπουλο κακό γουρούνι, το γκρεμίζει με το σφυρί του. Όταν χτίζουν ένα σπίτι από τσιμέντο, το γκρεμίζει με το κομπρεσέρ του! Τι πρέπει να κάνουν τα τρία μικρά λυκάκια για να γλιτώσουν;
Ένα κλασικό πλέον παραμύθι για τη συμφιλίωση, την κατανόηση και την ειρήνη, που έγινε παγκόσμιο μπεστ σέλερ.
Διαβάζουμε το παρακάτω κείμενο και το εμπλουτίζουμε με επίθετα!
Μια φορά και έναν καρό ζούσανε τρία λυκάκια με ουρές και αυτάκια.
Μια μέρα τα φώναξε η μητέρα τους και είπε:
- Λυκάκια, μεγαλώσατε πια κι έφτασε ο καιρός να χτίσετε το δικό σας
σπίτι. Ένα σας λέω, να προσέχετε από τον Ρούνι-Ρούνι, το γουρούνι.
-Μην ανησυχείς, είπαν τα τρία λυκάκια στην μανούλα τους.
Εκεί που πηγαίνανε συνάντησαν ένα καγκουρό που έσπρωχνε ένα
καρότσι γεμάτο τούβλα.
-Να ζήσεις καγκουρό, του είπαν, μας δίνεις λίγα τούβλα να χτίσουμε
ένα σπιτάκι;
-Μετά χαράς! Αποκρίθηκε το καγκουρό, που το λέγανε Ζιπ-Ζιπ Ζορό.
Τα λυκάκια στρωθήκανε στη δουλειά και χτίσανε ένα σπιτάκι.
Την επόμενη μέρα εκεί που παίζανε στον κήπο τους τι να δούνε;
Τον Ρούνι-Ρούνι, το γουρούνι. Τα λυκάκια κλείστηκαν στο σπίτι τους.
Ο Ρούνι-Ρούνι, το γουρούνι χτύπησε την πόρτα τους θυμωμένα…
2. Συνεχίζουμε την ιστορία…
Τα μικρά λυκάκια επισκέπτονται μετά από λίγες εβδομάδες την άρρωστη μαμά τους. Τι να είπαν άραγε;
3. Συγκρίνουμε τα δύο παραμύθια: «Τα τρία γουρουνάκια» και «Τα τρία μικρά λυκάκια» ως προς:
Έναρξη ομάδας για γονείς που για οποιονδήποτε λόγο μεγαλώνουν μόνοι τους τα παιδιά τους, από το Κέντρο Πρόληψης Εξαρτήσεων και Προαγωγής Ψυχοκοινωνικής Υγείας Π.Ε. Αχαΐας Καλλίπολις. Οι ομάδες για μονογονείς σχεδιάστηκαν έχοντας ως στόχο την ενδυνάμωση των γονέων που λόγω των ιδιαίτερων συνθηκών που βιώνουν, αντιμετωπίζουν επιπλέον προκλήσεις στο μεγάλωμα των παιδιών τους. Ορισμένα από τα θέματα που θα διαπραγματευτεί η ομάδα με βιωματικό τρόπο (δηλαδή μέσα από συζήτηση, μελέτη περιπτώσεων, ασκήσεις κ.ά.) αφορούν τις ανάγκες και τα συναισθήματα των παιδιών αλλά και την ενίσχυση δεξιοτήτων επικοινωνίας, αναγνώρισης συναισθημάτων, οριοθέτησης και αυτοεκτίμησης των γονέων.
Η ομάδα θα πραγματοποιήσει έναν κύκλο 8 δια ζώσης εβδομαδιαίων συναντήσεων και θα γίνεται κάθε Τετάρτη από 15 Φεβρουαρίου 2023 έως και 5 Απριλίου 2023. Οι συναντήσεις θα πραγματοποιούνται στα γραφεία του Κέντρου Πρόληψης (Ν.Ε.Ο. Πατρών – Αθηνών 35, 1ος όροφος) και οι ώρες θα είναι 17:30 έως 20:00. Η συμμετοχή στην ομάδα είναι δωρεάν, αλλά επειδή ο αριθμός των συμμετεχόντων είναι περιορισμένος είναι απαραίτητη η δήλωση συμμετοχής τηλεφωνικά ή μέσω της ιστοσελίδας του Κέντρου Πρόληψης.
Για περισσότερες πληροφορίες και για δηλώσεις συμμετοχής στην ομάδα μονογονέων μπορείτε να επικοινωνείτε στα τηλέφωνα του Κέντρου Πρόληψης: 2610.226948 & 2610.623290, καθημερινά 8:00-15:00 (υπεύθυνη: κ. Θωμαΐς Σταύρου – Κοινωνική Λειτουργός) ή στο email: kpachaia@pat.forthnet.gr, στην ιστοσελίδα: https://kpachaia.gr/ και στο https://www.facebook.com/kpachaiaskallipolis/.
ΚΕΝΤΡΟ ΠΡΟΛΗΨΗΣ ΤΩΝ ΕΞΑΡΤΗΣΕΩΝ & ΠΡΟΑΓΩΓΗΣ
ΤΗΣ ΨΥΧΟΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΥΓΕΙΑΣ Π.Ε. ΑΧΑΪΑΣ «Κ α λ λ ί π ο λ ι ς»
Το Γάντι (The Mitten ή The old man’s mitten ή The magic glove), πρόκειται για ένα παραδοσιακό ουκρανικό παραμύθι, τυπωμένο στη Μόσχα το σοβιετικό έτος 1951 από τις εκδόσεις Detgiz. Το εικονογράφησε περίφημα ο εικονογράφος Evgenii Rachev.
Στην Ελλάδα το παραμύθι κυκλοφόρησε πρώτη φορά το 1979 από τις εκδόσεις «Σύγχρονη Εποχή». Το 1998 το παραμύθι μετάφρασε ξανά η Αντιγόνη Μεταξά (θεία Λένα) και συμπεριλήφθηκε στο ανθολόγιο της Ρούλας Παπανικολάου από τις εκδόσεις Μικρός Πρίγκιπας (Θεσσαλονίκη, 1998).
Tο “Γάντι” είναι ένα μαγικό παραμύθι! Χωρίς φαμφάρες, χωρίς πομπώδεις στόχους, καταφέρνει να δείξει πόσο είναι στο χέρι των ηρώων της πραγματικότητας η ανεκτικότητα και η αποδοχή του άλλου, του διαφορετικού όταν το μόνο που σου ζητεί είναι προστασία, αγάπη, κατανόηση.
Παγωνιά!
Ένα γάντι χαμένο στο δάσος
γίνεται το καταφύγιο 7 διαφορετικών ζώων του δάσους…
Mια ιστορία για τη δύναμη της αγάπης, της πίστης στον εαυτό μας και της καλοσύνης των άλλων. Και ανεξάρτητα από το πόσο ανυπέρβλητο μπορεί να φαίνεται ένα εμπόδιο: η αγάπη θα βρει τον δρόμο της.
Ένας μικρός σκαντζόχοιρος είναι καινούργιος στο σχολείο. Τα αγκάθια του, ως φυσικό χαρακτηριστικό του, τον εμποδίζουν να ταιριάξει με τους υπόλοιπους συμμαθητές του. Στεναχωριέται γι αυτό και το καταλαβαίνει και ο μοναδικός του φίλος. Ένας μικρός σκίουρος. Τι θα μπορούσε να γίνει για να αλλάξει αυτό; Και ποιος θα μπορούσε να το αλλάξει;
Λίγο πριν τα Χριστούγεννα, κοίτα να τακτοποιηθείς.
Κοίτα να τα βρεις με όσους είσαι μαλωμένος.
Κοίτα να πεις τα ‘’σ’αγαπώ’’, τα ‘’ευχαριστώ’’ και τα ‘’συγγνώμη’’’ που χρωστάς.
Κοίτα να συγχωρέσεις…
Λίγο πριν τα Χριστούγεννα κοίτα να ξεσφίξεις τη γροθιά. Κοίτα να χαλαρώσεις τα θυμωμένα φρύδια και τα μουτρωμένα χείλη.
Λίγο πριν τα Χριστούγεννα κοίτα να απλώσεις χέρι, σε άνθρωπο που έχει ανάγκη.
Ξέρεις…
Είναι ντροπή, ένας Θεός, να γεννιέται φτωχός, μέσα στο κρύο, χωρίς τίποτα, και εσύ, που τα έχεις όλα, να πνίγεσαι Χριστουγεννιάτικα μέσα στον εγωισμό σου…
Με αφορμή τη σημερινή Παγκόσμια Ημέρα για τα Δικαιώματα του παιδιών θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας μερικούς προβληματισμούς για τις τιμωρίες που αρκετοί επιλέγουν να δίνουν στα παιδιά για να συνετισθούν και για να αλλάξουν μία άσχημη ή προβληματική συμπεριφορά.
Στο positiveparents.gr διαβάζουμε ότι η τιμωρία δεν φέρνει υπευθυνότητα. Και η τιμωρία είναι αναποτελεσματική για να αλλάξει κάποιος την συμπεριφορά του.
Ας μάθουμε ότι:
1. Εάν τιμωρήσουμε ένα παιδί, θα νιώσει λιγότερο υπεύθυνο για αυτό που κάνει γιατί θα εστιάσει στην τιμωρία και όχι σε αυτό που έκανε. Η τιμωρία δεν διδάσκει την αυτοπειθαρχία αλλά ‘’το φόβο του αστυνομικού’’. Και θέλουμε να είναι υπεύθυνο.
2. Εάν τιμωρήσουμε ένα παιδί, ενεργοποιούμε το κύκλωμα του στρες και το αποτρέπουμε από το να μπορεί να σκεφτεί τι έκανε. Και θέλουμε να σκεφτεί τι έκανε.
3. Η μνήμη του παιδιού αποθηκεύει το στρες, τον φόβο, τον θυμό από την τιμωρία και όχι το αρχικό γεγονός (π.χ. ότι άρπαξε το παιχνίδι από την αδελφή της με αποτέλεσμα να πέσει κάτω και να πονάει). Και θέλουμε να θυμάται τι έκανε.
4. Η τιμωρία κάνει το παιδί να ντρέπεται και η ντροπή μπλοκάρει το υγιές συναίσθημα της υπαιτιότητας που είναι απαραίτητο για να μπορεί να συνειδητοποιήσει το παιδί τι έκανε.
5. Η τιμωρία μας απομακρύνει και μας χαλάει σε ένα βαθμό την εμπιστοσύνη και το δέσιμο που έχουμε μεταξύ μας. Και για μένα η σχέση με τα παιδιά μας είναι το πιο σημαντικό.
6. Ως γονέας, έχω μία ‘’φυσική’’ εξουσία. Και δεν χρειάζομαι τις τιμωρίες.
Ας μάθουμε στα παιδιά να σκέφτονται ότι οι άσχημες πράξεις τους, στην προκειμένη περίπτωση, έχουν συνέπειες και για τις συνέπειες που θα προκληθούν είναι υπεύθυνα να διορθώσουν ότι είναι απαραίτητο και εφικτό να διορθωθεί.
Κατεβάστε τις 10 εναλλακτικές στις τιμωρίες, απειλές και φωνές από εδώ! Δεν είμαστε τέλειοι γονείς αλλά γονείς που βελτιώνονται στο καθημερινό χάος, λίγο λίγο, κάθε μέρα!
Καλή δύναμη, υπομονή και ψυχραιμία σε όλους τους γονείς και τους δασκάλους!
Στις 11 Δεκεμβρίου είναι η Παγκόσμια Ημέρα του Παιδιού. Είναι η γενέθλια ημέρα της UNICEF – United Nations Children’s Fund (Ταμείο Παιδιών του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών) που ιδρύθηκε στις 11 Δεκεμβρίου 1946 για να βοηθήσει αρχικά τα παιδιά της Ευρώπης, Μέσης Ανατολής και Κίνας μετά το τέλος του Β’ Παγκόσμιου Πολέμου.
Βέβαια τα παιδιά όλου του κόσμου
θα έπρεπε να γιορτάζουν κάθε μέρα.
Τα παιδιά όπως και οι ενήλικες έχουν δικαιώματα. Δικαιώματα που κάποιοι που θεωρούνται «έξυπνοι»
τα καταπατούν με τον πιο βάναυσο τρόπο.
Η Χάρτα των δικαιωμάτων του παιδιού αναφέρει:
* Δικαιούμαι να έρθω στη ζωή. Δικαιούμαι να υπάρξω. * Δικαιούμαι να μεγαλώσω σε έναν κόσμο χωρίς βία και φτώχεια. * Δικαιούμαι να ζήσω σε έναν κόσμο που σέβεται και προστατεύει το φυσικό περιβάλλον. * Δικαιούμαι να έχω ελεύθερη πρόσβαση στον μαγικό κόσμο της γνώσης. * Δικαιούμαι να έχω ελεύθερο χρόνο και χώρο για να παίζω. * Δικαιούμαι να μάθω τι είναι καλό για την σωματική και ψυχική μου υγεία. * Δικαιούμαι να περνάω αρκετό χρόνο με τους γονείς μου. * Δικαιούμαι να ζήσω με αθωότητα και ανεμελιά τα παιδικά μου χρόνια. * Δικαιούμαι να ζήσω σε μια κοινωνία που προστατεύει τα προσωπικά μου δεδομένα. * Δικαιούμαι έναν κόσμο ανθρώπινο, δίκαιο και ειρηνικό.
Ας προσπαθήσουμε όλοι μας, από οποιαδήποτε θέση κι αν βρισκόμαστε να κάνουμε ό,τι καλύτερο μπορεί ο καθένας μας για τα παιδιά. Γιατί όλοι θέλουμε να κοιτάμε στα μάτια τα παιδιά και να καθρεπτίζεται μέσα τους η ψυχή μας. Η ψυχή που θα έχουμε προσφέρει για να μπορούν όλα τα παιδικά μάτια να χαμογελούν!
Επιλέγω να κλείσω το άρθρο με το εξαιρετικό ποίημα
Love Teaching 