Τα Θεοφάνεια είναι µεγάλη ετήσια εορτή της ανάµνησης της Βάπτισης του Ιησού Χριστού στον Ιορδάνη ποταµό από τον Άγιο Ιωάννη τον Βαπτιστή. Εορτάζεται στις 6 Ιανουαρίου και είναι η τρίτη και τελευταία εορτή του Δωδεκαηµέρου (εορτών των Χριστουγέννων).
Το όνοµα προκύπτει από την φανέρωση των τριών προσώπων της Αγίας Τριάδας που συνέβη σύµφωνα µε τρεις σχετικές ευαγγελικές περικοπές. Η εορτή των Θεοφανείων λέγεται επίσης και Επιφάνια και Φώτα (ή Εορτή των Φώτων).
Η µεγάλη σηµασία της εορτής φαίνεται από το πλήθος των εθίµων και των τοπικών παραδόσεων σε κάθε περιοχή της πατρίδας µας. Κοινή παντού είναι η συνήθεια της κατάδυσης του Τιµίου Σταυρού.
Για να γνωρίσουμε καλύτερα τα γεγονότα…
Όταν ήρθε ο καιρός για να ξεκινήσει ο Χριστός µας το κοσµοσωτήριο έργο Του, ήταν τριάντα ετών. Μέχρι τότε ο Ιησούς ζούσε µαζί µε τη µητέρα Του, και την οικογένεια του Ιωσήφ, «υποτασσόµενος σ’ αυτούς» όπως µας λέει η Αγία Γραφή.
Την εποχή εκείνη ο Ιωάννης κήρυττε τον ερχοµό της Βασιλείας του Θεού και διαλαλούσε πως είχε φτάσει ο αναµενόµενος Μεσσίας, ο οποίος θα έφερνε τη λύτρωση στους ανθρώπους. Πλήθη λαού συνέρρεαν κοντά του για να ακούσουν τη διδαχή του και µετανοηµένοι για τις αµαρτίες τους να βαπτιστούν στα νερά του Ιορδάνη ποταµού.
Μια µέρα λοιπόν µέσα στο πλήθος ξεχώρισε ο άγιος Βαπτιστής τον ίδιο τον Χριστό. Δεν Τον είχε δει ποτέ του έως τη στιγµή εκείνη, όµως ο Θεός πληροφόρησε την καρδιά του για το ποιος ήταν αυτός που ερχόταν να βαπτιστεί. Ο Ιωάννης µε δέος αντίκρισε Αυτόν που αιώνες τώρα περίµενε το ταλαιπωρηµένο ανθρώπινο γένος κι όταν ο Χριστός έφτασε µπροστά του ζητώντας του να Τον βαπτίσει εκείνος αρνήθηκε: “Εγώ έχω ανάγκη να βαπτιστώ από σένα κι εσύ έρχεσαι σ’ εµένα”; “Ας τα αφήσουµε αυτά τώρα -του απάντησε ο Ιησούς- γιατί πρέπει να εκπληρώσουµε και οι δυο µας ακριβώς το σχέδιο του Θεού”.
Τα λόγια του Ιησού έκαµψαν την ευσεβή αντίσταση του Ιωάννη που τελικά βάπτισε τον ίδιο τον Κύριό του. Τότε άνοιξαν οι ουρανοί και το Άγιο Πνεύµα µε τη µορφή περιστεριού ήρθε και στάθηκε πάνω από το Χριστό. Αµέσως µια ουράνια φωνή ακούστηκε: “Αυτός είναι ο Υιός µου ο αγαπητός. Σ’ Αυτόν εγώ ευαρεστούµαι”. Ήταν ο Θεός Πατέρας, ο οποίος θέλησε µε την ίδια Του τη φωνή να «συστήσει» τον Υιό Του σε όλη την ανθρωπότητα και να «κηρύξει» την έναρξη του λυτρωτικού έργου του Ιησού.
Ο Τριαδικός Θεός φανερώθηκε εκεί, στον ποταµό Ιορδάνη, και έγινε ξανά αντιληπτός από τις αισθήσεις των ανθρώπων. Ο Θεός Πατέρας ακούσθηκε µε τη φωνή Του, ο Θεός Υιός ήταν εκεί, µέσα στα αγιασµένα νερά του Ιορδάνη και ο Θεός Άγιο Πνεύµα επιβεβαίωνε µε την παρουσία Του την αλήθεια της ουράνιας φωνής. Για πρώτη φορά µετά τη φυγή των ανθρώπων από τον Παράδεισο, ο Θεός φανερωνόταν ξανά σ’ αυτούς!
Όταν βαπτιζόταν ο Χριστός άνοιξαν οι ουρανοί και το Άγιο Πνεύμα στάθηκε πάνω Του. Ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος λέει ότι: « και στη δική μας βάπτιση ο Χριστός στέλνει το Άγιο Πνεύμα το οποίο μας καλεί στην ουράνια πατρίδα. Και δε μας καλεί έτσι απλά, αλλά με την πιο μεγάλη τιμή. Διότι δε μας έκανε αγγέλους και αρχαγγέλους, αλλά μας ανέδειξε υιούς του Θεού».
Ο Χριστός βαπτίσθηκε στον Ιορδάνη για να επαναφέρει τον άνθρωπο μέσα στον Παράδεισο από όπου είχε διωχθεί με την παρακοή του. Η επαναφορά μας αυτή στην Βασιλεία του Θεού γίνεται με το άγιο Βάπτισμα.
Στο κέντρο της εικόνας ζωγραφίζεται ο Ιορδάνης ποταμός με γρήγορο ρεύμα και από τις δύο μεριές του πανύψηλοι βράχοι. Τα νερά φαίνονται σαν να μην αγγίζουν το σώμα του Χριστού.
Στο κέντρο της εικόνας πάλι αλλά ψηλά υπάρχει το ημικύκλιο που συμβολίζει τους ουρανούς. Πολλές φορές υπάρχει το χέρι του Θεού – Πατέρα που ευλογεί. Από το ημικύκλιο ξεκινάνε φωτεινές ακτίνες που πάνε προς το μέρος του Χριστού.
Ο Χριστός βρίσκεται μέσα στον ποταμό γυμνός, όπως ο Αδάμ, και έτσι αποδίδει στην ανθρωπότητα το ένδοξο παραδεισιακό ένδυμα. Ο Χριστός ευλογεί με το ένα η με τα δύο χέρια το νερό. Κάτω από τα πόδια του βρίσκονται οι δράκοντες τους οποίους πατά.
Μέσα στις ακτίνες διακρίνεται το περιστέρι, Άγιο Πνεύμα.
Στη μία άκρη βρίσκεται ο Ιωάννης ο Πρόδρομος σε ευλαβική στάση και έχει το ένα του χέρι πάνω στο κεφάλι του Χριστού και το άλλο σε στάση δεήσεως. Πίσω από τον Ιωάννη βρίσκεται μια αξίνα ανάμεσα στα κλαδιά ενός δέντρου.
Απέναντι από τον Ιωάννη υπάρχουν δύο ή τρεις άγγελοι σε στάση ευλάβειας, έτοιμοι να δεχτούν τον Κύριο, κρατώντας πανιά. πηγή
Μέσα από βίντεο της εκπομπής “Αληθινά Σενάρια” της ΕΤ3 (3-1-2013) ταξιδεύουμε σε εκείνα τα μέρη που έζησε και βαπτίστηκε ο Κύριος μας
Χρόνια πολλά σε όλους και καλή φώτιση!!!!
Αν θέλετε μπορείτε να διαβάσετε και την παρακάτω ανάρτηση.
Τις μέρες πριν τις διακοπές των Χριστουγέννων αφιερώσαμε ορισμένες διδακτικές ώρες για τη δημιουργία χριστουγεννιάτικων κατασκευών! Σήμερα, σας παρουσιάζουμε τα ημερολόγια και τα κηροπήγια που φτιάξαμε!
Εύχομαι από καρδιάς, το νέο έτος 2022 που ανατέλλει, να είναι έτος αναγέννησης και ανακαίνισης κάθε πτυχής της ζωής μας. Να διδαχθούμε από τα λάθη μας και να δώσουμε πάλι την ευκαιρία στην ταλαιπωρημένη κοινωνία μας να ανασυνταχθεί και να ορθοποδήσει μέσα από τα συντρίμμια του παρελθόντος.
Το νέο έτος 2022 ας γίνει αφετηρία μιας νέας προσπάθειας, να κερδίσουμε πάλι την χαρά και το χαμόγελό μας, το οποίο μας έλειψε και σκοτείνιασε η ζωή μας. Να καταφέρουμε να αγκαλιάσουμε πάλι τον συνάνθρωπό μας, με την αγάπη να γίνεται το κλειδί που ανοίγει τις καρδιές όλων.
Καλή χρονιά, χαρούμενη και ευλογημένη, γεμάτη υγεία και χαμόγελα.
σας εύχομαι ένα καλύτερο 2022 με υγεία, ευλογία και κάθε χαρά στη ζωή σας! Να έχετε πίστη, δύναμη και υπομονή για να αντιμετωπίζετε τις εκπλήξεις που σας επιφυλάσσει ο νέος χρόνος!
Σήμερα, πρώτη μέρα του νέου έτους εορτάζουμε τον Μέγα Βασίλειο! Ας μάθουμε λίγες πληροφορίες για τη σπουδαία ζωή του.
Χρόνια πολλά σε όλους σας! Χρόνια ευλογημένα με υγεία, σύνεση, αγάπη και ελπίδα στον Κύριο που γεννήθηκε σήμερα ταπεινά και ήσυχα…
Σήμερα η Βηθλεέμ μιμήθηκε τον ουρανό: αντί για αστέρια δέχθηκε τους αγγέλους. αντί για ήλιο, δέχθηκε τον ήλιο της δικαιοσύνης. Μη ζητάς να μάθης πώς. «Όπου γαρ βούλεται Θεός, νικάται φύσεως τάξις». Εκείνος λοιπόν το θέλησε. Και το έκανε. Κατέβηκε στη γη και έσωσε τον άνθρωπο. Όλα συνεργάστηκαν μαζί του γι’ αυτό τον σκοπό. Σήμερα γεννιέται αυτός που υπάρχει αιώνια, και γίνεται αυτό που ποτέ δεν υπήρξε. Είναι Θεός και γίνεται άνθρωπος. Γίνεται άνθρωπος, και πάλι Θεός μένει.(Ιωαννης Χρυσόστομος)
Παρακάτω σας παραθέτω ένα θεολογικό κείμενο του ΦΩΤΗ ΚΟΝΤΟΓΛΟΥ, “ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΙΣ, ΤΟ ΜΕΓΑ ΜΥΣΤΗΡΙΟΝ”, ΕΚΔ. ΑΡΜΟΣ, ΑΘΗΝΑ 2001. Εύχομαι να το βρείτε κι εσείς ενδιαφέρον…Αξίζει να αφιερώσετε μερικά λεπτάκια από το χρόνο σας να το διαβάσετε!
Για τις Άγιες Ημέρες των Χριστουγέννων, θα σας ευχηθώ με τις όμορφες ευχές που έδινε ο ΄Αγιος Παΐσιος γι’ αυτές τις μέρες…
«Εύχομαι η καρδιά σας να γίνει Αγία Φάτνη και το Πανάγιο Βρέφος της Βηθλεέμ να σας δώσει όλες τις ευλογίες Του.”
-Γέροντα, δώστε μου μια ευχή για τα Χριστούγεννα.
Εύχομαι ο Χριστός και η Παναγία να σε έχουν κοντά τους σαν το αρνάκι που είναι δίπλα στην φάτνη. Νομίζω, περνάει καλά, όπως και το βοϊδάκι και το γαϊδουράκι που ζεσταίνουν τον Χριστό στη φάτνη…
“΄Εγνω βους τον κτησάμενον και όνος την φάτνην του Κυρίου αυτού”, λέει ο Προφήτης Ησαΐας (Ης. 1,3). Γνώρισε δηλαδή το βοϊδάκι το αφεντικό του και το γαϊδουράκι την φάτνη του Κυρίου του. Γνώρισαν τι ήταν μέσα στη φάτνη και με τα χνώτα τους το ζέσταιναν! Κατάλαβαν τον Δημιουργό τους! Αλλά και το γαϊδουράκι, τι τιμή να πάει τον Χριστό μετά στην Αίγυπτο! Οι άρχοντες είχαν άρματα χρυσοκέντητα ,και ο Χριστός τι χρησιμοποίησε! Τι καλά να ήμουν αυτό το γαϊδουράκι!
Στην Ρωσία σύμφωνα με έναν θρύλο που ήταν αρκετά δημοφιλής πριν την επανάσταση του 1917 δεν υπήρχε ο Αγιος Βασίλης αλλά η Μπάμπουσκα (=γιαγιά). Λέγεται ότι η Μπάμπουσκα ήταν μια γριά γυναίκα που δεν είχε οικογένεια , δεν δεχόταν συχνά επισκέψεις και το μόνο που σκεφτόταν ήταν να κάνει δουλειές και να κρατάει το άδειο σπίτι καθαρό. Ένα κρύο απόγευμα , την ώρα που έτριβε τα πατώματα πέρασαν από το σπίτι της οι τρεις μάγοι. Της χτύπησαν στο παράθυρο και της ζήτησαν να πάει μαζί για να δει τον νέο Βασιλιά. Αρνήθηκε λέγοντας ότι τα πατώματα δεν είναι ακόμα καθαρά. Τους προσκάλεσε να μείνουν την νύχτα στο σπίτι της αλλά οι μάγοι αρνήθηκαν λέγοντας ότι βιάζονται για να φτάσουν στην ώρα τους. Αργότερα εκείνη την νύχτα η Μπάμπουσκα μετάνιωσε για την απόφασή της να μην πάει μαζί με τους μάγους . Μάζεψε κάποια από τα στολίδια που είχε στα λιγοστά υπάρχοντα της για να τα προσφέρει στον Χριστό και ξεκίνησε για να τον βρει. Περπατούσε συνέχεια. Ρώτησε όποιον είδε μπροστά της για τους τρεις ταξιδιώτες και για το Άγιο παιδί που προορισμός του ήταν να γίνει ο νέος Βασιλιάς του κόσμου αλλά δεν κατάφερε να βρει τίποτα.
Λένε ότι ακόμα ψάχνει και περιφέρεται από μέρος σε μέρος. Στο ξημέρωμα της ημέρας των Θεοφανίων (06/01) αφήνει στολίδια για δωράκια στα μικρά παιδιά με την ελπίδα να βρει τον Βασιλιά. πηγή (με υλικό για κατασκευή μπάμπουσκας)
ΤΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΤΗΣ ΜΠΑΜΠΟΥΣΚΑ
“Όλοι οι χωρικοί ήταν έξω, μιλώντας με ενθουσιασμό.
“ Ξαναείδατε χτες βράδυ εκείνο το φωτεινό αστέρι;”
“Φυσικά και το είδαμε!”
“Ναι, και ήταν μεγαλύτερο”
“Ναι! Και η πορεία του ήταν προς το χωριό μας. Απόψε θα είναι ακριβώς από πάνω μας” .
Εκείνο το βράδυ, ο ενθουσιασμός διαπερνούσε την ατμόσφαιρα ευχάριστα, σα γλυκό αεράκι, και περνούσε μέσα από τα σοκάκια και τους δρόμους.
“Ήρθε ένα μήνυμα”
“Πλησιάζει ένας στρατός”
“Όχι στρατός, παρέλαση είναι”
“Άλογα, καμήλες και θησαυροί”.
Τώρα όλοι ήταν περίεργοι για τα νέα! Κανείς δεν μπορούσε να δουλέψει. Κανείς δεν μπορούσε να μείνει μέσα.Κανείς, εκτός από τη Μπάμπουσκα. Η Μπάμπουσκα είχε δουλειές να κάνει. Πάντα είχε. Σκούπιζε, σφουγγάριζε, γυάλιζε τα πατώματα και όλα έλαμπαν! Το σπίτι της ήταν το πιο περιποιημένο, πάντα καθαρό και αστραφτερό.
“Όλα αυτά τα κάνουν για ένα αστέρι”, μουρμούρισε. “Δεν έχω χρόνο, ούτε για να κοιτάζω. Έχω μείνει τόσο πίσω στη δουλειά, που πρέπει να μαζεύω και να καθαρίζω όλο το βράδυ!”
Έτσι, δεν είδε το αστέρι που έλαμπε στον ουρανό εκείνο το βράδυ. Ούτε θαύμασε την παρέλαση που έγινε στο χωριό με τα πανέμορφα φωτάκια. Ούτε άκουσε τις φλογέρες και τα τύμπανα που όσο περνούσε η ώρα δυνάμωναν, καθώς η παρέλαση πλησίαζε στο χωριό. Επίσης δεν άκουσε τις γεμάτες ενθουσιασμό φωνές των χωρικών και μετά το ξαφνικό ψιθύρισμα. Αλλά τον χτύπο στην πόρτα! Αυτόν τον άκουσε! Δεν γινόταν αλλιώς!
“Τι είναι πάλι αυτό;” είπε ανοίγοντας την πόρτα.Η Μπάμπουσκα απόρησε! Αυτοί που της χτύπησαν την πόρτα, ήταν τρεις βασιλιάδες!
“Ψάχνουμε ένα μέρος να ξεκουραστούμε”, είπαν.“Και το σπίτι σου είναι το καλύτερο του χωριού”.
“Θέλετε….να μείνετε εδώ;”, ψέλλισε η Μπάμπουσκα.
“Ναι, μόνο μέχρι να πέσει η νύχτα και να ξαναφανεί το αστέρι”
Η Μπάμπουσκα ξεροκατάπιε από αμηχανία. “Ελάτε μέσα τότε!”, είπε.
Πώς έλαμψαν τα μάτια των βασιλιάδων όταν είδαν τι τους πρόσφερε η Μπάμπουσκα στο τραπέζι! Καθώς τους σέρβιρε, η Μπάμπουσκα τους ρωτούσε συνέχεια:“Ήρθατε από μακριά;”
“Ναι, από πολύ μακριά”, απάντησε ο Κάσπαρ.
“Ακολουθούμε το αστέρι”, είπε ο Μελχιόρ.
“Και προς τα πού πάτε δηλαδή;”, απόρησε η Μπάμπουσκα.
“Δεν ξέρουμε”, της είπαν. Αλλά πίστευαν ότι θα τους οδηγούσε στο νεογέννητο Βασιλιά, ένα Βασιλιά που ο κόσμος δεν είχε ξαναδεί ποτέ, το βασιλιά της Γης και του Ουρανού.
“Γιατί δεν έρχεσαι μαζί μας;” είπε ο Βαλτάσαρ.
“Και να του πας κι εσύ ένα δώρο, όπως εμείς. Κοίτα, εγώ έχω χρυσό, και οι φίλοι μου φέρνουν λίβανο και σμύρνα” .
“Α”, είπε η Μπάμπουσκα, “δεν είμαι σίγουρη ότι θα ήμουν ευπρόσδεκτη. Όσο για δώρο….”“Γιατί, αυτό το τουρσί θα άρεσε σε όλους τους βασιλιάδες!”, είπε ο Βαλτάσαρ.Η Μπάμπουσκα γέλασε.
“Τουρσί; Για ένα μωρό; Ένα μωρό χρειάζεται παιχνίδια!”
Μετά σκέφτηκε για λίγο. “Έχω ένα ντουλαπάκι γεμάτο παιχνίδια”, είπε θλιμμένα. “Το μικρό μου παιδί, ο δικός μου βασιλιάς πέθανε όταν ήταν πολύ μικρός.
”Ο Βαλτάσαρ τη σταμάτησε και της είπε:΅“Αυτός ο νεογέννητος Βασιλιάς μπορεί να γίνει και ο δικός σου Βασιλιάς. Έλα μαζί”
“Θα…θα το σκεφτώ”, ψέλλισε η Μπάμπουσκα.
Καθώς οι βασιλιάδες κοιμούνταν, η Μπάμπουσκα καθάριζε και μάζευε το σπίτι όσο πιο αθόρυβα γινόταν. Τι πολλή δουλειά που είχε να κάνει παραπάνω! Και αυτός ο νέος Βασιλιάς….Τι παράξενη ιδέα να φύγει με τους τρεις επισκέπτες της και να πάνε όλοι μαζί να τον βρουν!
Όμως, μπορούσε να το κάνει αυτό; Να αφήσει το σπίτι της και να πάει να τον βρει έτσι απλά;
Η Μπάμπουσκα ανασκουμπώθηκε! “Δεν υπάρχει χρόνος για όνειρα” σκέφτηκε. Τόση δουλειά, σκούπισμα, σφουγγάρισμα, τα πιάτα, και παραπάνω μερίδες για μαγείρεμα!
Τελοσπάντων, για πόσο θα έλειπε; Και με το δώρο τι θα γινόταν; Αναστέναξε. “Έχω τόσα πολλά πράγματα να κάνω. Το σπίτι θα πρέπει να είναι καθαρό αφού φύγουν. Δεν θα μπορούσα να το αφήσω έτσι”
Ξαφνικά έφτασε η νύχτα. Ήταν ένα αστέρι στον ουρανό!
“Είσαι έτοιμη, Μπάμπουσκα;”“Θα ….Θα έρθω αύριο”, είπε η Μπάμπουσκα. “Θα σας προλάβω όμως. Πρέπει για την ώρα να καθαρίσω λίγο, να βρω ένα δώρο, να ετοιμαστώ…”
Οι βασιλιάδες την αποχαιρέτησαν θλιμμένοι. Το αστέρι έλαμπε στον ουρανό. Η Μπάμπουσκα γύρισε τρέχοντας στο σπίτι της, για να αρχίσει τη δουλειά.
Σκουπίζοντας, καθαρίζοντας, ξεσκονίζοντας, πέρασε η ώρα και ξημέρωσε! Τελικά, η Μπάμπουσκα πήγε στο μικρό ντουλαπάκι, το άνοιξε και ξανακοίταξε στεναχωρημένη όλα τα παιχνίδια. Ήταν τόσο σκονισμένα! Και ήταν σίγουρο πως δεν έκαναν για το νεογέννητο βασιλιά. Έπρεπε όλα να καθαριστούν.
“Καλύτερα να ξεκινήσω από τώρα να τα καθαρίζω”, σκέφτηκε. Δούλευε γρήγορα, πολύ γρήγορα. Ένα προς ένα, τα παιχνίδια ακτινοβολούσαν, έλαμπαν και άστραφταν. Τώρα μπορούσε να τα προσφέρει στο νεογέννητο Βασιλιά.
Η Μπάμπουσκα κοίταξε έξω από το παράθυρό της. Ήταν ήδη πρωί! Μπορούσε να ακούσει τους αγρότες που δούλευαν. Μετά κοίταξε στον ουρανό, μα το αστέρι είχε χαθεί. Οι βασιλιάδες θα είχαν βρει ένα άλλο μέρος να ξεκουραστούν, και πίστεψε πως θα τους έβρισκε εύκολα τώρα. Αλλά η Μπάμπουσκα ένιωθε πολλή κούραση και αποφάσισε να ξαποστάσει -μόνο μία ώρα….Ξαφνικά, ξύπνησε! Ήταν σκοτάδι! Είχε αποκοιμηθεί! Έτρεξε πανικόβλητη στο παράθυρο. Είχε σκοτεινιάσει για τα καλά. Και το αστέρι δεν ήταν πουθενά! Έτρεξε πίσω στο σπίτι, ντύθηκε ζεστά, τύλιξε βιαστικά τα δώρα, τα έβαλε σε ένα καλαθάκι, και πήγε από το μονοπάτι που είχαν πάρει και οι βασιλιάδες.
Προχωρούσε βιαστικά, περνώντας από χωριό σε χωριό. Παντού ρωτούσε για τους βασιλιάδες.“Ω, ναι, τους είδαμε” της έλεγαν. “Πήγαν από αυτό το δρόμο”Η Μπάμπουσκα είχα χάσει πλέον το μέτρημα των ημερών. Πέρασε από χωριά και πόλεις. Αλλά δεν το έβαζε κάτω. Προχωρούσε μέρα και νύχτα. Τελικά έφτασε σε μία μεγάλη πόλη.
“Το παλάτι!” σκέφτηκε. Εδώ πρέπει να γεννήθηκε ο μικρός Βασιλιάς.
“Κανένα νεογέννητο βασιλιά δεν έχουμε εδώ στο παλάτι” είπε ο φρουρός του παλατιού.
“Οι τρεις βασιλιάδες πέρασαν από εδώ;” ρώτησε η Μπάμπουσκα.
“Α, ναι, πέρασαν. Αλλά, δεν κάθισαν πολύ. Έφυγαν αμέσως, για να συνεχίσουν το δρόμο τους”
“Μα προς τα πού πήγαν;”
“Στη Βηθλεέμ. Δεν μπορώ να φανταστώ όμως γιατί εκεί. Είναι ένα πολύ φτωχικό χωριό. Αλλά σίγουρα πήγαιναν προς τη Βηθλεέμ”.
Αμέσως η Μπάμπουσκα ξεκίνησε να πάει στη Βηθλεέμ.
Ήταν πλέον απόγευμα όταν έφτασε επιτέλους στη Βηθλεέμ. Πόσες μέρες περπατούσε άραγε; Δεν μπορούσε να θυμηθεί. Και θα μπορούσε ένας νεογέννητος Βασιλιάς να μένει σε ένα τόσο φτωχό μέρος; Σίγουρα τέτοιο μέρος δεν ήταν κατάλληλο για ένα Βασιλιά. Η Βηθλεέμ δεν ήταν και πολύ μεγαλύτερη από το χωριό της….Η Μπάμπουσκα προχώρησε στο πανδοχείο.
“Ω, ναι” είπε ο ιδιοκτήτης “οι τρεις βασιλιάδες ήταν εδώ πριν από τρεις ημέρες. Ήταν όλοι ενθουσιασμένοι. Αλλά δεν κάθισαν ούτε μία νύχτα”
“Και το μωρό;” έκλαψε η Μπάμπουσκα. “Δεν ήταν και ένα νεογέννητο εδώ;”
“Ναι” είπε ο ιδιοκτήτης. “Εδώ ήταν. Και οι τρεις βασιλιάδες για το μωρό είχαν έρθει”
Όταν όμως είδε την απογοήτευση στα μάτια της σταμάτησε…“Θα σου δείξω πού ήταν το μωρό” είπε ευγενικά.
“Δυστυχώς δεν είχα άλλο μέρος να φιλοξενήσω τους γονείς του. Το πανδοχείο μου ήταν γεμάτο εκείνο το βράδυ. Το μόνο άδειο μέρος που είχα, ήταν αυτός ο στάβλος”
Η Μπάμπουσκα τον ακολούθησε. “Να, εδώ είναι ο στάβλος” είπε και την άφησε να τον δει.
“Μπάμπουσκα;”Ένας άγγελος στεκόταν στο ημίφως της εξώπορτας. Την κοιτούσε με κατανόηση. Μήπως θα μπορούσε να της πει πού είχε πάει η οικογένειά της; Η Μπάμπουσκα γνώριζε τώρα ότι ο νεογέννητος Βασιλιάς ήταν για εκείνη το σημαντικότερο πράγμα στον κόσμο.
“Έχουν φύγει στην Αίγυπτο με ασφάλεια” επανέλαβε ο άγγελος στη Μπάμπουσκα. “Και οι βασιλιάδες επέστρεψαν στα βασίλειά τους. Ένας από αυτούς μου μίλησε για σένα. Λυπάμαι, αλλά όπως βλέπεις, έχεις αργήσει πολύ. Οι βοσκοί ήρθαν μόλις τους ειδοποίησαν οι άγγελοι. Οι βασιλιάδες ήρθαν μόλις είδαν το αστέρι. Βρήκαν το Βρέφος Ιησού Χριστό, το Σωτήρα του κόσμου”.
Μερικοί λένε ότι η Μπάμπουσκα ψάχνει ακόμα να βρει το νεογέννητο Βασιλιά Χριστό, γιατί ο χρόνος δεν μετράει όταν ψάχνεις για κάτι αληθινό. Η Μπάμπουσκα ακόμα ψάχνει από σπίτι σε σπίτι ρωτώντας, “Είναι εδώ; Είναι ο νεογέννητος Χριστός εδώ;”
Και τα Χριστούγεννα, όταν βλέπει ένα παιδάκι να κοιμάται και έχει ακούσει ότι κάνει καλές πράξεις, βγάζει ένα παιχνίδι από το καλαθάκι της, και το αφήνει δίπλα του. Μετά, συνεχίζει να ταξιδεύει και να ψάχνει, ρωτώντας:
“Έίναι εδώ; Είναι ο νεογέννητος Χριστός εδώ;”.
Διασκευή: Arthur Scholey…είμαι σίγουρη πως αυτό το παραμύθι έχει κάτι να πει στις ψυχές μας τις πολυμέριμνες, τις πολύβουες…Μακάρι να μην είχε….
Το παραμύθι το βρήκα και το αντέγραψα , μαζί με τις εικόνες, από το ιστολόγιο ΤΟ ΗΘΟΣ ΠΟΥ ΧΑΣΑΜΕ. Το κείμενο από το βιβλίο Μπάμπουσκα των εκδόσεων της Αποστολικής Διακονίας–εδώ
Εύχομαι σε όλους σας καλά κι ευλογημένα Χριστούγεννα!!
Loveteaching 