Ο χρήσιμος δεκάλογος της Montessori για γονείς που νοιάζονται…

Το Μοντεσσοριανό σύστημα αποτελεί μία από τις πιο γνωστές μεθόδους διαπαιδαγώγησης που εφαρμόζεται παγκοσμίως, με την Ελλάδα να το υιοθετεί ήδη από το 1936. Η μέθοδος αυτή πρεσβεύει την ανεξαρτησία του παιδιού, ανάλογα με την ηλικία του και την σωματική, ψυχολογική και πνευματική του ανάπτυξη.

Το Μοντεσσοριανό Σύστημα προέρχεται από την Μαρία Μοντεσσόρι, που σπούδασε Ιατρική και Παιδαγωγικά στην Ιταλία και ασχολήθηκε αρχικά με τα παιδιά με νοητική υστέρηση ενώ  στη συνέχεια το ενδιαφέρον της απασχόλησαν τα παιδιά που δεν «προόδευαν» όπως οι συνομήλικοί τους.  Η μέθοδός της στηρίζεται στην παρακίνηση και την ενθάρρυνση για μάθηση που έχουν από τη φύση τους τα παιδιά.

Στη συνέχεια παρουσιάζεται ο δεκάλογος της Μαρίας Μοντεσσόρι που είναι τα δέκα βασικά στοιχεία που πρέπει να εφαρμόζει όποιος ακολουθεί τη μοντεσσοριανή μέθοδο.

1. Μην αγγίζετε ποτέ ένα παιδί, εκτός αν σας το ζητήσει με τον τρόπο του. Τις επόμενες μέρες θα ακολουθήσει άρθρο γιατί δεν πρέπει να πιέζουμε το παιδί να φιλάει και να αγκαλιάζει τους συγγενείς του παρά τη θέλησή του.

2. Μην μιλάτε ποτέ άσχημα μπροστά στο παιδί και μην εκφράζεστε με άσχημα λόγια για εκείνο ακόμα και όταν δεν είναι μαζί σας.

3. Επικεντρωθείτε σε όλα τα θετικά χαρακτηριστικά του παιδιού έτσι ώστε να μην υπάρχει αρκετός χώρος για τα κακά στοιχεία.

4. Προετοιμάστε σωστά το περιβάλλον που μαθαίνει το παιδί. Να είστε πάντα προσεκτικοί μ’ αυτό και ποτέ να μην το αμελείτε. Βοηθήστε το παιδί να προσαρμοστεί και να συνδεθεί μ’ αυτό. Δείξτε του πού ακριβώς είναι το κάθε αντικείμενο αλλά και πώς ακριβώς χρησιμοποιείται.

5. Να είστε πάντα έτοιμοι να ανταποκριθείτε στο παιδί που σας χρειάζεται και πάντα να το ακούτε και να του απαντάτε όταν σας καλεί.

6. Να σέβεστε πάντα το παιδί όταν κάνει λάθος και όταν προσπαθεί να το διορθώσει μόνο του, είτε εκείνη την ώρα είτε αργότερα, αλλά να σταματάτε πάντα κάθε κατάχρηση του περιβάλλοντός του ή κάθε πράξη που φαίνεται να απειλεί το ίδιο, την ανάπτυξή του ή τους άλλους.

7. Πάντα να σέβεστε ένα παιδί που ξεκουράζεται ή που βλέπει άλλους να εργάζονται ή που σκέφτεται τι έχει κάνει ή τι πρόκειται να κάνει. Μην του αποσπάτε την προσοχή και μην το πιέζετε να ασχοληθεί με κάποια άλλη δραστηριότητα.

8. Να βοηθάτε πάντα το παιδί που θέλει να ασχοληθεί με κάποια δραστηριότητα αλλά δεν ξέρει με τι να καταπιαστεί.

9. Να έχετε πάντα την υπομονή να επαναλαμβάνετε στο παιδί ό,τι αρνείται να ακούσει, να το βοηθάτε κάθε φορά να καταλαβαίνει τα μειονεκτήματά του και να τα ξεπερνά. Να προσέχετε το περιβάλλον στο οποίο μαθαίνει το παιδί, να φροντίζετε να είναι πάντα ήσυχο, να εκφράζεστε με ήπιες λέξεις και να είστε πάντα στοργικοί. Να κάνετε πάντα αισθητή την παρουσία σας σ’ ένα παιδί που ψάχνει αλλά να απομακρύνεστε από ένα παιδί που έχει βρει τις απαντήσεις του.

10. Πάντα να φέρεστε στο παιδί με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, να του προσφέρετε ό,τι καλύτερο μπορείτε και να του δείχνετε τον καλύτερο εαυτό σας.

Ενθαρρύνουμε, στηρίζουμε τα παιδιά αλλά ταυτόχρονα τα αφήνουμε να στηρίζονται στις δικές τους δυνάμεις, ανάλογα με τις ικανότητες και την ηλικία τους.