Ο Επιτάφιος στον Τάφο του Κυρίου μας στα Ιεροσόλυμα
Η γη, σαλεύθηκε, οι πέτρες σχίσθηκαν και ο ήλιος έκρυψε τις ακτίνες του, με οργή μαζί και θλίψη.
Όλη η Δημιουργία συστέναζε για την άρρητη οδύνη του Υιού του Θεού-
για τον πόνο Του που έκανε τους ιερείς στα Ιεροσόλυμα να χαίρουν!
Όλη η κτίση έντρομη έγινε με τον θάνατο Εκείνου, ο οποίος την είχε καλέσει εκ του μη όντος εις το είναι.
Οι αρχιερείς στα Ιεροσόλυμα δεν αναγνώριζαν τον Θεό τους,
όμως οι καταιγίδες και οι άνεμοι Τον αναγνώριζαν•
τα φυτά και τα ζώα Τον αναγνώριζαν•
οι θάλασσες, τα ποτάμια, η γη, οι πέτρες, τα αστέρια, ο ήλιος,
μέχρι και αυτοί οι δαίμονες Τον αναγνώριζαν. ’
Ω! τι ντροπη για την ανθρωπότητα!
“Συγχώρεσέ μας, μακρόθυμε και πολυεύσπλαχνε Κύριε,
διότι πραγματικά, όποτε αμαρτάνουμε και προσβάλλουμε Εσένα,
δεν γνωρίζουμε τι κάνουμε!».
Σε ικετεύουμε, σώσε μας.
Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς
Κανείς δέν μᾶς ἔχει ἀγαπήσει ὅσο ὁ Κύριος καί κανείς ἄλλος
δέν ὑβρίσθηκε, δέν χλευάσθηκε καί δέν ταπεινώθηκε ὅσο ὁ Κύριος.
Ἔχετε ἔλθει καμμιά φορά σε αἴσθησι ψυχῆς τοῦ μαρτυρίου τοῦ Χριστοῦ;
Ἔχετε συνειδητοποιήσει τούς πόνους, πού ὑπέφερε;
Μπορεῖτε να συλλάβετε μέ τήν θεωρία, ὅτι το Θεῖον Πρόσωπον έρραπίζετο ἀπό ἄνθρωπο ἀσεβῆ, ἀπό ἄνθρωπο ἁμαρτωλό!
Καί ὁ Χριστός ὀργίσθηκε; Θύμωσε; Ἀντέδρασε;
Ὄχι. Αὐτό μόνο πού εἶπε, ἦταν:
«Εἰ κακῶς ἐλάλησα, μαρτύρησον περί τοῦ κακοῦ· εἰ δὲ καλῶς, τί με δέρεις;»
(Ιωάν. τή, 23)
Κι εμείς οι άνθρωποι, που είμαστε φύσει ταπεινοί, ελεεινοί, αμαρτωλοί, άξιοι πάσης κολάσεως, όχι ράπισμα δεν δεχόμεθα, αλλά μήτε έναν απλό λόγο, μία απλή προσβολή, έναν ελάχιστο έλεγχο. αμέσως σηκώνουμε το ανάστημα κι αντιδρούμε.
Όσιος Γέροντας Εφραίμ Αριζόνας +
