Γεια σας!
Σήμερα, μπορείτε να παρακολουθήσετε μια ενδιαφέρουσα προσέγγιση από μία ομιλία του γνωστού επιστήμονα Neil deGrasse Tyson .
Γεια σας!
Σήμερα, μπορείτε να παρακολουθήσετε μια ενδιαφέρουσα προσέγγιση από μία ομιλία του γνωστού επιστήμονα Neil deGrasse Tyson .
Όλοι οι γονείς έρχονται αντιμέτωποι με το θέμα της πειθαρχίας των παιδιών τους όταν αυτά δεν ακολουθούν κάποιους κανόνες που έχουν μεταξύ τους θεσπιστεί… Σε άλλους γονείς πετυχαίνει ο τρόπος που πειθαρχούν τη συμπεριφορά του παιδιού τους σε άλλους όχι… Όπως και να είναι όμως πρέπει να γνωρίζετε ότι οι προειδοποιήσεις σας γίνονται πιο αποτελεσματικές, όταν τις προσαρμόζετε στην ιδιοσυγκρασία του παιδιού σας. Για να καταλάβετε αν η προειδοποίηση «πιάνει» στο παιδί σας, σκεφτείτε: Πώς αντιδρά κάθε φορά που του λέτε «αυτό είναι προειδοποίηση. Αν το συνεχίσεις θα…».
Το κάθε παιδί αντιδρά διαφορετικά στις προειδοποιήσεις: Κάποια απαντούν προκλητικά «Τι θα μου κάνεις;», κάποια άλλα μπορεί να τρομάξουν, ακόμα και να βάλουν τα κλάματα. Για κάποια παιδιά η προειδοποίηση χρειάζεται να είναι αυστηρή και άμεση, ώστε να καταλάβουν ότι εννοείτε αυτό που τους λέτε, ενώ για άλλα είναι πιο αποτελεσματικό να χρησιμοποιήσετε απαλή φωνή και η απειλή να είναι μετριασμένη. Υπάρχουν και παιδιά που αντιδρούν καλύτερα με έναν συνδυασμό των δύο παραπάνω τρόπων. Μόνο εσείς ξέρετε τι χρειάζεται το παιδί σας.
Η προειδοποίηση του «1-2-3» είναι μία ακόμα μέθοδος πειθαρχίας που σε κάποια παιδιά «πιάνει», ενώ σε άλλα όχι. Για να «πιάσει», όμως, θέλει τρόπο…
Πιθανόν μπορεί να λέτε: «Θα μετρήσω ως το 3 και σε παρακαλώ να σταματήσεις να ….» . Όμως το κόλπο δεν πιάνει… Υπάρχουν δυο πράγματα που πρέπει να κάνετε τότε: Το ένα είναι να ανακοινώσετε στο παιδί, καθώς μετράτε, ποια θα είναι η επίπτωση της πράξης του, και το δεύτερο είναι να είστε συνεπείς στην επίπτωση αυτή. Σε κάθε περίπτωση, όμως, ο τρόπος που θα προειδοποιήσετε το παιδί, για να είναι αποτελεσματικός, θα πρέπει να ταιριάζει στην ιδιοσυγκρασία του.
Παράδειγμα για «δυναμικά» παιδιά:
Ένα παιδί με έντονη βούληση, δυναμισμό και πείσμα, χρειάζεται ξεκάθαρες, εμφατικές και αυστηρές οδηγίες, ώστε να μην συμπεράνει ότι αστειεύεστε. Πείτε λοιπόν:
«Μην γράφεις σε αυτό το βιβλίο, σε παρακαλώ».
Περιμένετε, λίγο, για να δείτε αν θα σταματήσει. Αν δεν σταματήσει, πείτε:
«Θα μετρήσω μέχρι το 3. Αν δεν σταματήσεις να γράφεις θα σου πάρω και το βιβλίο και τους μαρκαδόρους. Ένα.»
Περιμένετε τρία δευτερόλεπτα: «Δύο». Άλλα τρία δευτερόλεπτα: «Τρία». Αν συνεχίζει να μην σταματά αυτό που του έχετε ζητήσει πείτε «Βλέπω δεν μου δίνεις σημασία, οπότε θα μου δώσεις το βιβλίο και τους μαρκαδόρους αυτή τη στιγμή.»
Το παιδί δεν γίνεται να μη συμμορφωθεί αν σηκωθείτε αυτόματα και του πάρετε το βιβλίο και τους μαρκαδόρους.
Είναι πιθανό η μέθοδος αυτή πειθαρχίας να μην «πιάσει» με την πρώτη φορά που θα την εφαρμόσετε σε ένα παιδί με έντονη προσωπικότητα. Αν το παιδί, όμως, συνειδητοποιήσει από την πρώτη κιόλας φορά ότι το εννοείτε, θα πιάσει τις επόμενες.
Παράδειγμα για πιο ευαίσθητα και λιγότερο δυναμικά παιδιά:
Για ένα λιγότερο πεισματάρικο παιδί που δεν συνηθίζει να αντιδρά έντονα, αρκεί πιο απαλή φωνή και ίσως έντονη οπτική επαφή. Ήρεμα μπορείτε να πείτε:
«Αγάπη μου, σε παρακαλώ άσε κάτω τον μαρκαδόρο. Δεν ζωγραφίζουμε τα βιβλία.»
Περιμένετε τρία δευτερόλεπτα και αν το παιδί δεν συμμορφωθεί πείτε «Θα μετρήσω μέχρι το τρία, για να αφήσεις κάτω τον μαρκαδόρο και μετά θα στον πάρω. Ένα.»
Το πιθανότερο είναι στο σημείο αυτό το ήπιο παιδί θα συμμορφωθεί σε αυτό που του λέτε. Στην περίπτωση που δεν το κάνει, συνεχίστε να μετράτε μέχρι το τρία και αν συνεχίζει να μην συμμορφώνεται, χωρίς να πείτε κάτι παραπάνω, απλά πάρτε του τον μαρκαδόρο.
Έτσι, θα περάσετε με σαφήνεια το μήνυμα στο ευαίσθητο παιδί, αλλά χωρίς να το τρομάξετε.
Οι δύο παραπάνω τρόποι οδηγούν στο ίδιο αποτέλεσμα, αλλά είναι προσαρμοσμένοι στην ιδιοσυγκρασία του κάθε παιδιού. Είναι δε εξίσου αποτελεσματικοί, γιατί βοηθούν το παιδί να συνειδητοποιήσει ότι η επίπτωση που του επιβάλλατε ήταν έπειτα από δική του επιλογή (εκείνο επέλεξε να συμμορφωθεί ή να μη συμμορφωθεί).
Μην δώσετε πολύ χρόνο στο παιδί μέχρι να συμμορφωθεί και να κάνει αυτό που του ζητάτε. Ο κανόνας του «3» δεν πρέπει να διαρκέσει πάνω από μισό λεπτό. Εξάλλου, σκοπός σας είναι να σταματήσει την ανεπίτρεπτη συμπεριφορά άμεσα και όχι όποτε εκείνο θέλει.
Κάποια μετέπειτα στιγμή, που θα μπορείτε να συζητήσετε ήρεμα με το παιδί, εξηγήστε του ότι το εννοείτε όταν το προειδοποιείτε για κάτι και ότι, χωρίς φωνές και απειλές, θα ακολουθεί πάντα κάποια επίπτωση όταν δεν συμμορφώνεται.
Τέλος, έχει μεγάλη σημασία να λέτε στο παιδί ποια θα είναι η επίπτωση, πριν ξεκινήσετε να μετράτε, και η επίπτωση αυτή να είναι άμεση και εφαρμόσιμη, πάντα όμως συμβατή με την ιδιοσυγκρασία του παιδιού.
Πηγή: proactiveparenting.net
Σήμερα θα ήθελα να αναφερθώ σε ένα ψυχολογικό πείραμα που αποτελεί σημείο αναφοράς κι έγινε σε δυο φάσεις με 20 χρόνια απόσταση μεταξύ τους! Τι πείραμα να είναι αυτό άραγε;
Το πείραμα το ξεκίνησε το 1960 ο ψυχολόγος Walter Mischel και συμμετείχε μια τάξη νηπιαγωγείου! Για να δούμε την υπόθεση του. Η διαδικασία ήταν η εξής: άφηναν το κάθε παιδί μόνο του για λίγη ώρα μέσα σε ένα δωμάτιο, έχοντας τοποθετήσει μπροστά του ένα πιάτο με ένα μπισκότο, λέγοντάς του: «Μπορείς να φας το μπισκότο αμέσως ή να περιμένεις να επιστρέψω. Αν όταν επιστρέψω δεν το έχεις φάει ακόμη, θα σου δώσω άλλο ένα».
Σε αυτήν τη φάση του πειράματος οι επιστήμονες ενδιαφέρονταν για τη συμπεριφορά του κάθε παιδιού. Μετά από 20 χρόνια συνέκριναν την επαγγελματική εξέλιξη και την οικογενειακή κατάσταση των παιδιών που είχαν περιμένει τον υπεύθυνο-κάτι που εκείνη την ώρα τους είχε προκαλέσει απογοήτευση-προκειμένου να πάρουν κάτι περισσότερο και την πορεία εκείνων που είχαν φάει αμέσως το μπισκότο. Το συμπέρασμα ήταν ότι τα πρώτα έπαιρναν μεγαλύτερο μισθό από τα δεύτερα και ήταν περισσότερο επιτυχημένα στην προσωπική κι επαγγελματική τους ζωή.
Η ικανότητα λοιπόν, κάποιου να αντιστέκεται στην άμεση ευχαρίστηση προκειμένου να λάβει αργότερα μια μεγαλύτερη ικανοποίηση αποδεικνύεται ότι αποφέρει καρπούς σε όλη τη διάρκεια της ζωής του. Γι’ αυτό είναι πολύ σημαντικό να μάθουμε στα παιδιά να προσδιορίζουν πρώτα τις ανάγκες τους κι ύστερα να αποφασίζουν αν θα τις ικανοποιήσουν άμεσα ή θα αναβάλουν την ικανοποίησή τους για αργότερα.
Επίσης, το πείραμα μπορεί να αποκτήσει άλλη ερμηνεία: τα παιδιά που έχουν την υπομονή να περιμένουν, ίσως μεγαλώνουν σε ένα περιβάλλον ενηλίκων που διακρίνεται από συνέπεια! Τα παιδιά που βιάζονται να φάνε την καραμέλα είναι ίσως παιδιά που έχουν μάθει ότι οι «μεγάλοι» είναι αναξιόπιστοι! Πιθανώς λοιπόν, το χαρακτηριστικό που έκανε τα «υπομονετικά» παιδιά να είναι πιο επιτυχημένα αργότερα, ήταν το αξιόπιστο περιβάλλον που μεγάλωσαν και όχι μια μεγαλύτερη ικανότητα να καθυστερούν την ικανοποίηση. Με βάση τα παραπάνω, φαίνεται ότι μια ακόμη σημαντική ιδιότητα του σωστού γονιού: η αξιοπιστία. Είναι σημαντικό, εκτός από το να είμαστε δοτικοί και στοργικοί, να κρατάμε μια αξιόπιστη στάση απέναντι στα παιδιά μας, για να τους εμπνεύσουμε εμπιστοσύνη τόσο απέναντι στον κόσμο των ενηλίκων όσο και προς τον εαυτό τους.
Καλό είναι να θυμάστε ότι όταν ένα παιδί θυμώνει ή φέρνεται ιδιότροπα , δε σημαίνει ότι δεν μας αγαπάει. Είναι μια γλώσσα με την οποία εκφράζει μια ανάγκη που δεν έχει ικανοποιηθεί. Εμείς ως γονείς, μπορούμε να μάθουμε στα παιδιά μας να διαχειρίζονται την αναμονή και την απογοήτευση και επίσης να διαχωρίζουν την ανάγκη από την επιθυμία και την ευχαρίστηση.
Τέλος, τα παιδιά είναι όντα που εξελίσσονται διαρκώς, άρα εξελίσσονται και οι ανάγκες τους. Για να ξέρουμε ποιες είναι οι ανάγκες και ικανότητες του παιδιού, είναι πολύ σημαντικό να γνωρίζουμε τα στάδια της ψυχολογικής ανάπτυξης. Με αυτόν τον τρόπο δε θα ζητάμε από ένα παιδί πράγματα για τα οποία δεν είναι έτοιμο να ανταποκριθεί.
Ανταπόκριση στις ανάγκες δε σημαίνει να του κάνουμε όλα τα χατίρια! Ούτε να είμαστε πάντα διαθέσιμοι για οτιδήποτε ζητήσει! Σημαίνει όμως να μάθουμε να αναγνωρίζουμε τις ανάγκες του, να τις αποδεχόμαστε, να του λέμε συχνά πώς τις καταλαβαίνουμε και να τις ικανοποιούμε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, όταν δεν έρχονται σε σύγκρουση με τις δικές μας ζωτικές ανάγκες. Μη διστάζετε να εξηγείτε στο παιδί σας ότι δεν μπορείτε να κάνετε αυτό που ζητάει τώρα, αλλά αργότερα. Μη λέτε ένα ξερό όχι….
Η Ψηφιακή Ακαδημία Πολιτών είναι διαθέσιμη σε όλους τους πολίτες που θέλουν να βελτιώσουν τις ψηφιακές τους δεξιότητες με δωρεάν εκπαιδευτικό υλικό, ελεύθερα διαθέσιμο στους πολίτες. Στην πρώτη της έκδοση η Ψηφιακή Ακαδημία Πολιτών διαθέτει πάνω από 150 μαθήματα βασικού και προχωρημένου επιπέδου που αντιστοιχούν σε πάνω από 1.500 ώρες εκπαίδευσης.
Χθες το βράδυ ψηφίστηκε από την ολομέλεια της βουλής τροπολογία που όπως είχε αναγγελθεί, παρέχεται η δυνατότητα ταυτόχρονης διδασκαλίας σε μαθητές που συμμετέχουν στο μάθημα με φυσική παρουσία και σε μαθητές που συμμετέχουν εξ αποστάσεως, σε περίπτωση επιδημικής νόσου.
Επιπλέον, προβλέπεται, σε περίπτωση έκτακτου ή απρόβλεπτου γεγονότος, η δυνατότητα συνολικής σύγχρονης εξ αποστάσεως εκπαίδευσης, για όσο διαρκεί η έκτακτη ή απρόβλεπτη συνθήκη (π.χ. σε περίπτωση φυσικών καταστροφών).
ΠΑΤΗΣΤΕ ΕΔΩ ΓΙΑ ΝΑ ΑΝΟΙΞΕΤΕ ΤΗΝ ΤΡΟΠΟΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΙΤΙΟΛΟΓΙΚΗ ΕΚΘΕΣΗ
Το υπουργείο Παιδείας επισημαίνει ότι η διάταξη συντάχθηκε μετά από διαβούλευση με την Αρχή Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα.
Σύμφωνα με την άποψη της ΟΙΕΛΕ η επί της ουσίας συναίνεση της Αρχής με μια νομοθετική ρύθμιση που καταστρατηγεί το Σύνταγμα, το ισχύον νομοθετικό πλαίσιο για τα προσωπικά δεδομένα, εγχώριες και διεθνείς συνθήκες, εκπλήσσει δυσάρεστα και γεννά εύλογες απορίες. Διότι τέσσερα μόλις χρόνια πριν η ίδια Αρχή με απόφασή της (77/2016) προέβη σε αυστηρή προειδοποίηση προς το Πανεπιστήμιο Κρήτης, διότι μη αποσπώντας τη συναίνεση εκπαιδευτικών και φοιτητών, επιχείρησε τη μετάδοση μαθημάτων. Χαρακτηριστικά η απόφαση (επικαλούμενη τον τότε ισχύοντα νόμο 2472/1997, οι διατάξεις του οποίου είναι, εν πολλοίς, κοινές με το σημερινό νομοθετικό πλαίσιο του Ν. 4624/2019) αναφέρει ότι:
Σε αυτό το σημείο θα ήθελα να σας καταθέσω την προσωπική μου άποψη…Μία μερίδα δημοσιογράφων άρχισαν ήδη να εκφέρουν την άποψη ότι «οι εκπαιδευτικοί φοβούνται τις κάμερες γιατί έχουν πολλές αδυναμίες να κρύψουν και γιατί φοβούνται την αξιολόγησή τους». Η επιχείρηση απαξίωσης των εκπαιδευτικών στην κοινή γνώμη είναι ξανά στο προσκήνιο.
Δυστυχώς, μόνο ρηχοί άνθρωποι μπορεί να εκφέρουν τέτοιες απόψεις για την αντίδρασή μας στη μαγνητοσκόπηση της διδασκαλίας. Αγαπητοί, καλό είναι να γνωρίζετε ότι οι «πολλές αδυναμίες» που έχουν αρκετοί από εμάς καθημερινά κρίνονται και αξιολογούνται από τα παιδιά πρωτίστως και κατ´ επέκταση από το οικογενειακό περιβάλλον του κάθε παιδιού. Άρα εμείς δεν έχουμε να φοβηθούμε κάτι! Τη δουλειά μας θα συνεχίσουμε να την κάνουμε ελεύθερα με αγάπη και ενδιαφέρον διδάσκοντας αξίες στους αυριανούς πολίτες της Ελλάδας.
Εμάς άλλα μας ανησυχούν… Αρχικά, η έκθεση ανήλικων παιδιών σε μάτια τρίτων…πιθανόν και σε μάτια παιδόφιλων… Κατά δεύτερον, απορώ με τη συγκατάθεση της ΑΠΠΔ η οποία με εγκύκλιο κάθε χρόνο μέσω του Υπουργείου μας τονίζει όλα τα απαραίτητα μέτρα που πρέπει να τηρούμε σε περίπτωση που ανεβάσουμε στο διαδίκτυο φωτογραφίες μαθητών..Τώρα γιατί άλλαξε άραγε η στάση της; Μεταμορφώθηκε η κοινωνία μας τόσο γρήγορα και δεν υπάρχουν πλέον κίνδυνοι; Τρίτον, ως εκπαιδευτικός και με σπουδές στην ειδική αγωγή θέλω να εκφράσω τον προβληματισμό μου καθώς σε κάθε σχολείο υπάρχουν παιδιά με Διαταραχές Αυτιστικού Φάσματος, Ειδικές Μαθησιακές Διαταραχές και προβλήματα συμπεριφοράς. Αυτά τα παιδιά έχουν ιατρικές διαγνώσεις και προβλέπεται για αυτά εκ του νόμου ιατρικό απόρρητο, το οποίο βέβαια θα παραβιαστεί κατάφωρα όταν εκτεθούν μέσω της κάμερας σε τρίτα μάτια. Τέταρτο, εντείνεται η ανισότητα στην παροχή ίσων ευκαιριών μάθησης στους μαθητές…
Σε ό,τι αφορά τους μαθητές που δεν δύνανται να παρακολουθήσουν δια ζώσης το μάθημα της τάξης, μπορούν κάλλιστα να υποστηριχθούν μέσω της εξ αποστάσεως εκπαίδευσης, είτε με σύγχρονες, είτε με ασύγχρονες μεθόδους διδασκαλίας, είτε συνδυαστικά, όπως κάθε φορά θα κρίνουν οι εκπαιδευτικοί τους.
Υπάρχει άλλωστε η θετική εμπειρία από την εφαρμογή της εξ αποστάσεως εκπαίδευσης των δύο τελευταίων μηνών, όπου οι εκπαιδευτικοί με υψηλό αίσθημα ευθύνης στήριξαν και διατήρησαν ζωντανή την παιδαγωγική σχέση με τους μαθητές τους.
Τέλος, η διδασκαλία είναι μια ζωντανή διαδικασία που κάθε μέρα πλάθεται από τον εκπαιδευτικό και τους μαθητές. Ο Φινλανδός παιδαγωγός Matti Koskenniemi χρησιμοποιούσε τον όρο «παιδαγωγική αγάπη»,που όσοι είναι εκπαιδευτικοί καταλαβαίνουν πως είναι ο ακρογωνιαίος λίθος της δουλειάς τους. Γιατί η διδασκαλία μπορεί να γίνεται με διάφορους τρόπους, ανάλογα με τη φιλοσοφία του εκπαιδευτικού και την τάξη που διδάσκει κάθε φορά, αλλά σίγουρα για να είναι αποτελεσματική χρειάζεται και την καρδιά.
Με την μαγνητοσκόπηση, οι καρδιές θα είναι όλες κλειδωμένες, ο αυθορμητισμός θα περιοριστεί και το κέφι και η καλή διάθεση σιγά-σιγά θα σβήσουν… Το μάθημα θα είναι ψυχρό και άχαρο αφού θα γνωρίζουν παιδιά και εκπαιδευτικός ότι υπάρχουν στην τάξη τους, που είναι το σπίτι τους, κι άλλα άτομα που παρακολουθούν κρυφά από την κλειδαρότρυπα…Η ιερή ιδιωτικότητα των παιδιών μας και η δική μας θίγεται και θα την υπερασπιστούμε διαφυλάσσοντας την αγάπη για τους μαθητές μας και την αξιοπρέπεια όλων μας….