Ετικέτα: ταινίες

Κάθε χρόνο την 1η Οκτωβρίου γιορτάζουμε την  Παγκόσμια Ημέρα των Ηλικιωμένων, γνωστή και ως «Παγκόσμια Ημέρα για την Τρίτη Ηλικία» .

Η μέρα για την τρίτη ηλικία υιοθετήθηκε από τη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ  πριν από 32 χρόνια, το 1990, για να αποτίσει φόρο τιμής στους ηλικιωμένους, αλλά και να επισημάνει τα προβλήματα, που αντιμετωπίζουν.

Παιδικό τραγουδάκι»Ο Μαγικός παππούλης»
Στίχοι : Θέτη Χορτιάτη

Έχω μαγικό παππούλη που ’ναι λούνα παρκ τρελό
έχει γόνατα αλογάκια δίνω μια και καβαλώ
κάνω κούνια σε δυο χέρια και τσουλήθρα σ’ αγκαλιά
παίζω ένα βουβό ταμπούρλο τη μεγάλη του κοιλιά
φέγγουν πάνω του λαμπιόνια μάτια πίσω από γυαλιά
τραγουδάει βραχνή κασέτα και λαλεί σοφή μιλιά
έχει τσέπες μαγαζάκια νύχτα μέρα ανοιχτά
παίρνω τσίκλες σοκολάτες κι ό,τι θες χωρίς λεφτά
μα πληρώνω εισιτήριο κι είναι ακριβό πολύ
για να μπω στο λούνα παρκ μου δίνω σφυριχτό φιλί.

Οι καρτούλες μας για τις γιαγιάδες και τους παππούδες μας!

Χρόνια πολλά με υγεία και χαρές στους παππούδες και στις γιαγιάδες!!Τους ευχαριστούμε για την υπέρμετρη αγάπη που δίνουν στα εγγονάκια τους!!Τους ευχαριστούμε που στέκουν πάντα δίπλα μας ως παππούδες, ως γονείς, ως δάσκαλοι όλα αυτά τα χρόνια στηρίζοντάς μας σε κάθε δυσκολία.

Στη συνέχεια, οι μεγαλύτεροι μπορείτε να διαβάσετε το επόμενο γράμμα και να δείτε τη μικρή ταινία.

Μην ξεχνάτε τους γονείς σας.. Δείξτε τους ότι τους σκέφτεστε, ότι τους αγαπάτε κι ότι δεν είναι μόνοι τους…Τα χρόνια περνούν…Δώστε αξία στην κάθε μέρα και χαρείτε μαζί τους όμορφες στιγμές!!!

Γράμμα του πατέρα στο γιο του….

«Εάν μια μέρα με δεις «γέρο»… εάν λερώνομαι όταν τρώω και δεν μπορώ να ντυθώ… έχε υπομονή. Θυμήσου πόσο καιρό μου πήρε για να σου τα μάθω…

Εάν όταν μιλάω μαζί σου επαναλαμβάνω τα ίδια πράγματα, μην με διακόπτεις, άκουσε με. Oταν ήσουν μικρός κάθε μέρα σου διάβαζα το ίδιο παραμύθι μέχρι να σε πάρει ο ύπνος.

Όταν δεν θέλω να πλυθώ μην με μαλώνεις και μην με κάνεις να αισθάνομαι ντροπή… Θυμήσου όταν έτρεχα από πίσω σου και έβρισκες δικαιολογίες όταν δεν ήθελες να πλυθείς. Όταν βλέπεις την άγνοιά μου στις νέες τεχνολογίες, δώσε μου χρόνο και μη με κοιτάς ειρωνικά, εγώ είχα όλη την υπομονή να σου μάθω το αλφάβητο.

Όταν κάποιες φόρες δεν μπορώ να θυμηθώ ή χάνω τον συνειρμό των λέξεων, δώσε μου χρόνο για να θυμηθώ και εάν δεν τα καταφέρνω μην θυμώνεις… Το πιο σπουδαίο πράγμα δεν είναι εκείνο που λέω αλλά η ανάγκη που έχω να είμαι μαζί σου και κοντά σου και να με ακούς.

Όταν τα πόδια μου είναι κουρασμένα και δεν μου επιτρέπουν να βαδίσω μην μου συμπεριφέρεσαι σαν να ήμουν ένα «βάρος», έλα κοντά μου με τα δυνατά σου μπράτσα, όπως έκανα εγώ όταν ήσουν μικρός και έκανες τα πρώτα σου βήματα.

Όταν λέω πως θα ήθελα να «πεθάνω»… μη θυμώνεις, μια μέρα θα καταλάβεις τι είναι αυτό που με σπρώχνει να το πω. Προσπάθησε να καταλάβεις πως στην ηλικία μου δεν ζεις, επιβιώνεις. Μια μέρα θα ανακαλύψεις ότι παρόλα τα λάθη μου πάντοτε ήθελα το καλύτερο για σένα, για να σου ανοίξω τον δρόμο.

Βοήθησέ με να περπατήσω, βοήθησέ με να τελειώσω τις ημέρες μου με αγάπη και υπομονή.

Σε αγαπώ παιδί μου…»

Ταινία: Τι είναι αυτό;

Η Παγκόσμια Ημέρα Παιδικού Βιβλίου γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 2 Απριλίου, την ημέρα που γεννήθηκε ο μεγάλος Δανός παραμυθάς Χανς Κρίστιαν Άντερσεν. Την καθιέρωσε η Διεθνής Οργάνωση Βιβλίων για τη Νεότητα (International Board on Books for Young People – ΙΒΒΥ) το 1966.

Το 2022, υπεύθυνο για το υλικό του εορτασμού είναι το Τμήμα του Καναδά. Το μήνυμα γράφτηκε από τον πολυβραβευμένο συγγραφέα Richard Van Camp. Η αφίσα φιλοτεχνήθηκε από την επίσης πολυβραβευμένη εικονογράφο και συγγραφέα Julie Flett.

ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΟΡΓΑΝΩΣΗΣ ΒΙΒΛΙΩΝ

ΓΙΑ ΤΗ ΝΕΟΤΗΤΑ (ΙΒΒΥ) ΓΙΑ ΤΗΝ

ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΠΑΙΔΙΚΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ 2.4.2022

 Οι ιστορίες είναι φτερά

που σε βοηθούν να πετάς ψηλά κάθε μέρα. 

Richard Van Camp (Καναδάς)

Το διάβασμα είναι ελευθερία. Το διάβασμα είναι ανάσα.

Το διάβασμα σ’ αφήνει να βλέπεις τον κόσμο με τρόπο διαφορετικό και σε καλεί σε κόσμους που δε θα θέλεις ποτέ να τους αποχωριστείς.

Το διάβασμα επιτρέπει στο πνεύμα σου να ονειρεύεται.

Λένε ότι τα βιβλία είναι φίλοι για όλη μας τη ζωή και συμφωνώ.

Το ιδανικό δικό σου σύμπαν πλαταίνει όταν διαβάζεις.

Οι ιστορίες είναι φτερά που σε βοηθούν να πετάς ψηλά κάθε μέρα, βρες, λοιπόν, τα βιβλία που μιλούν στο πνεύμα σου, στην καρδιά σου, στο μυαλό σου.

Τα βιβλία είναι γιατρικά. Θεραπεύουν. Καθησυχάζουν. Εμπνέουν. Διδάσκουν.

Ας ευγνωμονούμε τους παραμυθάδες, τους αναγνώστες και τους ακροατές. Ας ευγνωμονούμε τα βιβλία. Είναι φάρμακα για έναν καλύτερο, φωτεινότερο κόσμο.

Ευχαριστώ πολύ!

(Μετάφραση: Λότη Πέτροβιτς-Ανδρουτσοπούλου)

Ένα βιβλίο ελεύθερο στην πόλη

Ένα βιβλίο μπορεί να σε ταξιδέψει παντού. Τι γίνεται όμως όταν ένα βιβλίο ταξιδεύει; Όταν ένα βιβλίο περνάει από χέρι σε χέρι και η ιστορία που αφηγείται βοηθάει πολλά παιδιά να ονειρεύονται, να μη φοβούνται, να χαίρονται, να αγαπάνε; Στο παραμύθι παρουσιάζονται διαφορετικές ιστορίες παιδιών που τα ενώνει ένα βιβλίο. Γιατί το να μοιράζεσαι είναι μια καλή αρχή για κάθε ιστορία.

Το παραμύθι «Ένα βιβλίο ελεύθερο στην πόλη» βραβεύτηκε στον διαγωνισμό συγγραφής και εικονογράφησης παιδικού βιβλίου από ενήλικες που προκήρυξαν, τον Απρίλιο του 2018, η Βιβλιοθήκη του Πολιτιστικού Ιδρύματος Ομίλου Πειραιώς και η Δημοτική Βιβλιοθήκη Καλλιθέας.

Η Καρδιά του Παππού….
Ένα Παραμύθι για την Αγάπη του Βιβλίου

Δείτε σχετικές αναρτήσεις, εάν θέλετε, παρακάτω:

Στο μάθημα των Θρησκευτικών ασχολούμαστε με γεγονότα από την Παλαιά Διαθήκη που έχουν ως διδακτικό στόχο τη συμπόρευση με όρια και κανόνες. Το παρακάτω βίντεο αναφέρεται στον Πύργο της Βαβέλ.

Οι απόγονοι του Νώε αποφάσισαν να χτίσουν μια μεγάλη πολιτεία με πολλά και ωραία σπίτια και στη μέση αυτής της πολιτείας έναν πύργο πολύ ψηλό, τόσο ψηλό που η κορυφή του να φτάνει στον ουρανό. Μ’ αυτόν τον τρόπο θα γίνονταν ξακουστοί και στους σύγχρονους λαούς και στους απογόνους τους και όλοι θα θαύμαζαν το εντυπωσιακό έργο τους.

Αυτά ήταν τα σχέδια των ανθρώπων. Κατέβηκε όμως ο Θεός να δει τα έργα τους και είπε: «Τώρα όλοι αυτοί αποτελούν έναν λαό με κοινή γλώσσα. Αυτό το έργο είναι η αρχή των αλαζονικών τους πράξεων. Από δω και πέρα ό,τι σκέφτονται θα μπορούν να το πραγματοποιούν. Εμπρός, ας επιφέρουμε σύγχυση στη γλώσσα τους, ώστε να μην καταλαβαίνει ο ένας τι του λέει ο άλλος». Πράγματι, από εκείνη τη στιγμή προκλήθηκε σύγχυση γλωσσών. Όσοι εργάζονταν στον πανύψηλο πύργο της Σεναάρ δεν μπορούσαν πια να συνεννοηθούν. Το έργο δεν ολοκληρώθηκε ποτέ. Οι άνθρωποι απογοητευμένοι διασκορπίσθηκαν προς πολλές κατευθύνσεις σ’ όλη τη γη και δημιούργησαν ξεχωριστά έθνη και λαούς.

Ο πύργος που προσπαθούσαν να υψώσουν ως τον ουρανό ονομάστηκε Πύργος της Βαβέλ, δηλαδή της συγχύσεως, και από τότε συμβολίζει την αλαζονία των ανθρώπων, αλλά και την αδυναμία συνεννόησης που συχνά επιδεικνύουν οι άνθρωποι, όταν πρέπει να συνεργασθούν για κάποιο πολύ σπουδαίο θέμα.

Στη συνέχεια, θα γνωρίσουμε το γεγονός της παράδοσης των Δέκα Εντολών από το Θεό στον Μωυσή.

Μετά το πέρασμα της Ερυθράς θάλασσας οι Ισραηλίτες, με επικεφαλής τον Μωυσή, προχώρησαν στην έρημο του Σινά. Τα πράγματα δεν ήταν καλά. Τους έλειπε η τροφή και το νερό και γρήγορα άρχισαν να διαμαρτύρονται εναντίον του Θεού και του Μωυσή που τους πήρε από την Αίγυπτο. Παρασυρμένοι οι άνθρωποι από την ανάγκη να ζήσουν, να φάνε και να πιούνε, ήταν πρόθυμοι να θυσιάσουν την ελευθερία που ο Θεός τους έδωσε.

Ο Μωυσής προσευχήθηκε στο Θεό και τότε οι Ισραηλίτες έζησαν ένα παράδοξο θαύμα. Ο ουρανός έβρεξε ορτύκια, αλλά και ένα λεπτό υλικό, λευκό, που έμοιαζε με χιόνι και ήταν γλυκό στη γεύση, σαν μπισκότο με μέλι. Ο Μωυσής είπε στους Ισραηλίτες ότι κάθε μέρα ο Θεός θα έστελνε ορτύκια και αυτό το γλυκό ψωμί που το είπανε «μάννα» και ότι όποιος κρατούσε για την άλλη μέρα, θα έβλεπε το μάννα να
βγάζει σκουλήκια. Η πίστη στο Θεό θα τους έδινε συνεχώς τροφή, όσα χρόνια κι αν χρειάζονταν να βρίσκονται στην έρημο. Έτσι και έγινε. Οι άπιστοι διαπίστωσαν ότι το μάννα που κράτησαν είχε βγάλει σκουλήκια και αναγκάστηκαν κι αυτοί κάθε μέρα να μαζεύουν μόνο όσο χρειάζονταν για να ζήσουν. Προχώρησαν στην έρημο και έφτασαν στους πρόποδες του όρους Σινά. Στην κορυφή του οι Ισραηλίτες διέκριναν τότε να βγαίνει ένα τεράστιο σύννεφο, ενώ καπνοί, αστραπές και κεραυνοί συνόδευαν αυτό το σύννεφο. Ο Μωυσής τους είπε ότι ήταν η παρουσία του Θεού. Τους ζήτησε να νηστέψουν για τρεις ημέρες, να πλυθούν και να είναι καθαροί και να ετοιμαστούν για την εμφάνιση του Θεού σ’ αυτούς.
Πραγματικά την τρίτη ημέρα, ακούστηκε η βροντή του Θεού. Ο λαός όλος τρόμαξε και παρακάλεσε τον Μωυσή να ανεβεί αυτός στο όρος Σινά και να μεταφέρει σ’ αυτούς τα λόγια του Θεού. Πραγματικά ο Μωυσής κατέβηκε φέροντας μαζί του μία πλάκα στην οποία ήταν χαραγμένες οι δέκα εντολές.

Εκτός από αυτές τις δέκα εντολές ο Μωυσής δέχτηκε από το Θεό και πλήθος άλλων εντολών και νόμων, για να μπορέσει ο λαός του Ισραήλ να ζήσει και να δημιουργήσει κοινωνία.

Ας σχολιάσουμε λίγο τα γεγονότα….

Παρατηρούμε ότι οι Ισραηλίτες μόλις βρέθηκαν σε δύσκολη θέση, χωρίς τροφή και νερό, αμέσως ξέχασαν την υπόσχεση του Θεού ότι θα τους οδηγούσε στη γη της Επαγγελίας και άρχισαν να διαμαρτύρονται. Έτσι και εμείς, μόλις τα πράγματα δυσκολέψουν, εύκολα διαμαρτυρόμαστε και γκρινιάζουμε στο Θεό, φοβούμενοι ότι μας έχει ξεχάσει. Όμως ο Θεός γνωρίζει τις ανάγκες μας και δεν μας εγκαταλείπει. Δεν πρέπει βέβαια να τα περιμένουμε όλα έτοιμα από το Θεό, αλλά κι εμείς να εργαζόμαστε, αλλά χωρίς άγχος, γιατί ο Θεός θα μας βοηθάει. Να μην αφήνουμε τις ανάγκες της καθημερινότητας να μας καταβάλλουν και να μας κάνουν να χάνουμε την πίστη μας στο Θεό, αλλά με την προσευχή να του εμπιστευόμαστε κάθε δυσκολία.

Ο Θεός δίνει στους Ισραηλίτες τις δέκα εντολές όχι για να τους αναγκάσει να υπακούσουν σε κάποιους κανόνες επειδή το απαιτεί ως Θεός, αλλά γιατί εάν τις
τηρήσουν θα μείνουν μακριά από την αμαρτία και θα έχουν αγάπη μεταξύ τους και προς Αυτόν. Ο Θεός ξέρει ότι αιτία της δυστυχίας στον άνθρωπο είναι η αμαρτία, και επειδή μας θέλει χαρούμενους μας δίνει τις εντολές Του, έτσι ώστε εάν τις ακολουθήσουμε να μείνουμε μακριά από την αμαρτία και κοντά σε Αυτόν.

Ο Θεός δείχνει σε μας την Πρόνοιά Του και την αγάπη Του, ζητά από μας να τηρούμε τους νόμους Του και μας βοηθά σε όλες μας τις ανάγκες.

Ερωτήσεις

1. Ο Θεός καταλαβαίνει τις ανάγκες μας;
2. Ποιες από τις δέκα εντολές μπορούμε εμείς να τηρήσουμε από την παιδική μας ηλικία;
3. Τι σημαίνει για μας ότι ο Θεός μας δίνει την τροφή, τους νόμους και την αγάπη Του;
4. Πώς στην καθημερινή μας ζωή θα δείξουμε ότι πιστεύουμε στην πρόνοια του Θεού;

Ζωγραφίζουμε το παιδί που διαβάζει τις εντολές

Μιας κι αύριο είναι Καθαρά Δευτέρα, μέρα κατά την οποία τηρούμε το έθιμο του πετάγματος του χαρταετού για να μάθουμε την ιστορία του... Για αρχή, όμως, θα ήθελα να δείτε το επόμενο βίντεο.

Η γνωστή φράση «αν αγαπάς κάτι, άφησε το ελεύθερο», είναι μία από τις φράσεις που έχουν ειπωθεί και έχουν διαβαστεί πάρα πολλές φορές. 

Το παραπάνω περιεκτικό μήνυμα διαπραγματεύεται το υπέροχο animation δείχνοντας την προσπάθεια ενός αγοριού να πιάσει τον χαρταετό που έχει παρασύρει ο αέρας. Ο μικρός τρέχει και σκαρφαλώνει σε βουνά και πλαγιές, γλιστράει σε ρυάκια, πασχίζει και απογοητεύεται…. 

Για να γνωρίσουμε την ιστορία του χαρταετού…

Ο χαρταετός, ένα από τα έθιμα της Καθαρής Δευτέρας, δεν είναι απλώς ένα ακόμα παιχνίδι, που ίπταται στον αέρα εδώ και χιλιάδες χρόνια. Το πέταγμά του στα ύψη και ο χορός του με τον άνεμο, ψηλά στον καταγάλανο ουρανό, υποδηλώνει την ανάταση, την κάθαρση της ψυχής μετά το διονυσιακό ξεφάντωμα της Αποκριάς. 

Η ιστορία του χαρταετού έχει βαθιές ρίζες στην αρχαία Κίνα ξεπερνώντας τα 2.400 χρόνια ζωής. Αρχικά, βέβαια, υλικό κατασκευής των χαρταετών δεν υπήρξε το χαρτί, αλλά το ξύλο. Οι λαοί της Ανατολής χρησιμοποιούσαν τους χαρταετούς σε θρησκευτικές εκδηλώσεις και πίστευαν ότι όσο ψηλότερα ανεβεί ο αετός τόσο πιο τυχεροί θα είναι.

Αλλά και στην ελληνική αρχαιότητα, ο χαρταετός δεν ήταν άγνωστος. Αναφέρεται ότι ο αρχιμηχανικός Αρχύτας του Τάραντα -4ος αι. π. Χ.- χρησιμοποίησε στην αεροδυναμική του τον αετό, ενώ υπάρχει και ελληνικό αγγείο της κλασικής εποχής με παράσταση κόρης, η οποία κρατά στα χέρια της μια μικρή λευκή σαΐτα (είδος αετού) με το νήμα της, έτοιμη να την πετάξει. Πιθανότατα βέβαια, τα πειράματα ή τα παιχνίδια των Αρχαίων Ελλήνων με τους «αετούς» θα πρέπει να γίνονταν με πανί τουλάχιστον ως το Μεσαίωνα, καθώς η χώρα μας δεν διέθετε σε αφθονία το χαρτί.

Πολύ αργότερα ο Μάρκο Πόλο γυρίζοντας από τα ταξίδια του, φέρνει το χαρταετό στην Ευρώπη του Μεσαίωνα, όπου τον περιγράφει και για τις επικίνδυνες επανδρωμένες πτήσεις του.

Ακολουθούν οι χρόνοι της επιστημονικής χρησιμοποίησης των χαρταετών (ή και υφασματαετών) ώσπου το 1752 στην Αμερική ο Βενιαμίν Φραγκλίνος εκτέλεσε το διάσημο πείραμά του, διαπιστώνοντας με τεχνητό αετό τον ηλεκτρισμό της ατμόσφαιρας και του κεραυνού, οπότε και κατασκεύασε το αλεξικέραυνο. Το 1880 ο Αυστραλός Hargrave σχεδίασε έναν τεράστιο αετό για μετεωρολογικές παρατηρήσεις.

Ο χαρταετός έφθασε στην Ελλάδα πρώτα από τα λιμάνια Ανατολής (Σμύρνη-Χίο-Κωνσταντινούπολη), τα λιμάνια της Επτανήσου, της Σύρας, των Πατρών και ακολούθησαν τα αστικά κέντρα, όπου μπορούσε κανείς να αγοράσει σπάγκο και χρωματιστό χαρτί. 

Για το πέταγμα του χαρταετού πρέπει με προσοχή να επιλέγουμε ανοιχτούς χώρους χωρίς ηλεκτροφόρα καλώδια. Ακόμη να είναι μακριά από γκρεμούς και ποτέ σε ταράτσες, εξ αιτίας των δυστυχημάτων από τις πτώσεις. 

Πάντως, είτε ως άθυρμα ή συνήθεια του χθες, του σήμερα αλλά και του αύριο, έχει τη δύναμη, σε διαφορετικές χρονικές περιόδους για κάθε χώρα, να ξεσηκώνει όλο τον κόσμο, μικρούς και μεγάλους και να τους παρασύρει σ’ ένα διαφορετικό παιχνίδι, επίπονο και επίμονο, αγωνιώδες και πολύχρωμο, με επιτυχίες ή απογοητεύσεις, αλλά πάντοτε ένα πανηγύρι συγκινήσεων, συναγωνισμού και χαράς. 
                                                                                                                                     πηγή:newsbomb.gr