Ετικέτα: ταινίες

Στην Ρωσία σύμφωνα με έναν θρύλο που ήταν αρκετά δημοφιλής πριν την επανάσταση του 1917 δεν υπήρχε ο Αγιος Βασίλης
αλλά η Μπάμπουσκα (=γιαγιά).
Λέγεται ότι η Μπάμπουσκα ήταν μια γριά γυναίκα που δεν είχε οικογένεια , δεν δεχόταν συχνά επισκέψεις και το μόνο που σκεφτόταν ήταν να κάνει δουλειές
και να κρατάει το άδειο σπίτι καθαρό. Ένα κρύο απόγευμα , την ώρα που έτριβε τα πατώματα πέρασαν από το σπίτι της οι τρεις μάγοι.
Της χτύπησαν στο παράθυρο και της ζήτησαν να πάει μαζί για να δει τον νέο Βασιλιά.
Αρνήθηκε λέγοντας ότι τα πατώματα δεν είναι ακόμα καθαρά.
Τους προσκάλεσε να μείνουν την νύχτα στο σπίτι της αλλά οι μάγοι αρνήθηκαν λέγοντας ότι βιάζονται για να φτάσουν στην ώρα τους. Αργότερα εκείνη την νύχτα η Μπάμπουσκα μετάνιωσε για την απόφασή της να μην πάει μαζί με τους μάγους .
Μάζεψε κάποια από τα στολίδια που είχε στα λιγοστά υπάρχοντα της για να τα προσφέρει στον Χριστό και ξεκίνησε για να τον βρει. Περπατούσε συνέχεια.
Ρώτησε όποιον είδε μπροστά της για τους τρεις ταξιδιώτες και για το Άγιο παιδί που προορισμός του ήταν να γίνει ο νέος Βασιλιάς του κόσμου αλλά δεν κατάφερε να βρει τίποτα.

Λένε ότι ακόμα ψάχνει και περιφέρεται από μέρος σε μέρος. Στο ξημέρωμα της ημέρας των Θεοφανίων (06/01) αφήνει στολίδια για δωράκια στα μικρά παιδιά με την ελπίδα να βρει τον Βασιλιά. πηγή (με υλικό για κατασκευή μπάμπουσκας)

ΤΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ  ΤΗΣ ΜΠΑΜΠΟΥΣΚΑ                                                   

“Όλοι οι χωρικοί ήταν έξω, μιλώντας με ενθουσιασμό.

“ Ξαναείδατε χτες βράδυ εκείνο το φωτεινό αστέρι;”

“Φυσικά και το είδαμε!”

“Ναι, και ήταν μεγαλύτερο”

“Ναι! Και η πορεία του ήταν προς το χωριό μας. Απόψε θα είναι ακριβώς από πάνω μας” .

Εκείνο το βράδυ, ο ενθουσιασμός διαπερνούσε την ατμόσφαιρα ευχάριστα, σα γλυκό αεράκι, και περνούσε μέσα από τα σοκάκια και τους δρόμους.

“Ήρθε ένα μήνυμα”

“Πλησιάζει ένας στρατός”

“Όχι στρατός, παρέλαση είναι”

“Άλογα, καμήλες και θησαυροί”.

Τώρα όλοι ήταν περίεργοι για τα νέα! Κανείς δεν μπορούσε να δουλέψει. Κανείς δεν μπορούσε να μείνει μέσα. Κανείς, εκτός από τη Μπάμπουσκα. Η Μπάμπουσκα είχε δουλειές να κάνει. Πάντα είχε. Σκούπιζε, σφουγγάριζε, γυάλιζε τα πατώματα και όλα έλαμπαν! Το σπίτι της ήταν το πιο περιποιημένο, πάντα καθαρό και αστραφτερό. 

“Όλα αυτά τα κάνουν για ένα αστέρι”, μουρμούρισε. “Δεν έχω χρόνο, ούτε για να κοιτάζω. Έχω μείνει τόσο πίσω στη δουλειά, που πρέπει να μαζεύω και να καθαρίζω όλο το βράδυ!”

Έτσι, δεν είδε το αστέρι που έλαμπε στον ουρανό εκείνο το βράδυ. Ούτε θαύμασε την παρέλαση που έγινε στο χωριό με τα πανέμορφα φωτάκια. Ούτε άκουσε τις φλογέρες και τα τύμπανα που όσο περνούσε η ώρα δυνάμωναν, καθώς η παρέλαση πλησίαζε στο χωριό. Επίσης δεν άκουσε τις γεμάτες ενθουσιασμό φωνές των χωρικών και μετά το ξαφνικό ψιθύρισμα. Αλλά τον χτύπο στην πόρτα! Αυτόν τον άκουσε! Δεν γινόταν αλλιώς! 

“Τι είναι πάλι αυτό;” είπε ανοίγοντας την πόρτα.Η Μπάμπουσκα απόρησε! Αυτοί που της χτύπησαν την πόρτα, ήταν τρεις βασιλιάδες!

“Ψάχνουμε ένα μέρος να ξεκουραστούμε”, είπαν. “Και το σπίτι σου είναι το καλύτερο του χωριού”.

“Θέλετε….να μείνετε εδώ;”, ψέλλισε η Μπάμπουσκα.

“Ναι, μόνο μέχρι να πέσει η νύχτα και να ξαναφανεί το αστέρι”

Η Μπάμπουσκα ξεροκατάπιε από αμηχανία. “Ελάτε μέσα τότε!”, είπε.

Πώς έλαμψαν τα μάτια των βασιλιάδων όταν είδαν τι τους πρόσφερε η Μπάμπουσκα στο τραπέζι! Καθώς τους σέρβιρε, η Μπάμπουσκα τους ρωτούσε συνέχεια:“Ήρθατε από μακριά;”

“Ναι, από πολύ μακριά”, απάντησε ο Κάσπαρ.

“Ακολουθούμε το αστέρι”, είπε ο Μελχιόρ.

“Και προς τα πού πάτε δηλαδή;”, απόρησε η Μπάμπουσκα.

“Δεν ξέρουμε”, της είπαν. Αλλά πίστευαν ότι θα τους οδηγούσε στο νεογέννητο Βασιλιά, ένα Βασιλιά που ο κόσμος δεν είχε ξαναδεί ποτέ, το βασιλιά της Γης και του Ουρανού.

“Γιατί δεν έρχεσαι μαζί μας;” είπε ο Βαλτάσαρ.

“Και να του πας κι εσύ ένα δώρο, όπως εμείς. Κοίτα, εγώ έχω χρυσό, και οι φίλοι μου φέρνουν λίβανο και σμύρνα” .

“Α”, είπε η Μπάμπουσκα, “δεν είμαι σίγουρη ότι θα ήμουν ευπρόσδεκτη. Όσο για δώρο….”“Γιατί, αυτό το τουρσί θα άρεσε σε όλους τους βασιλιάδες!”, είπε ο Βαλτάσαρ.Η Μπάμπουσκα γέλασε.

“Τουρσί; Για ένα μωρό; Ένα μωρό χρειάζεται παιχνίδια!”

Μετά σκέφτηκε για λίγο. “Έχω ένα ντουλαπάκι γεμάτο παιχνίδια”, είπε θλιμμένα. “Το μικρό μου παιδί, ο δικός μου βασιλιάς πέθανε όταν ήταν πολύ μικρός.

”Ο Βαλτάσαρ τη σταμάτησε και της είπε:΅“Αυτός ο νεογέννητος Βασιλιάς μπορεί να γίνει και ο δικός σου Βασιλιάς. Έλα μαζί”

“Θα…θα το σκεφτώ”, ψέλλισε η Μπάμπουσκα.

Καθώς οι βασιλιάδες κοιμούνταν, η Μπάμπουσκα καθάριζε και μάζευε το σπίτι όσο πιο αθόρυβα γινόταν. Τι πολλή δουλειά που είχε να κάνει παραπάνω! Και αυτός ο νέος Βασιλιάς….Τι παράξενη ιδέα να φύγει με τους τρεις επισκέπτες της και να πάνε όλοι μαζί να τον βρουν!

Όμως, μπορούσε να το κάνει αυτό; Να αφήσει το σπίτι της και να πάει να τον βρει έτσι απλά;

Η Μπάμπουσκα ανασκουμπώθηκε! “Δεν υπάρχει χρόνος για όνειρα” σκέφτηκε. Τόση δουλειά, σκούπισμα, σφουγγάρισμα, τα πιάτα, και παραπάνω μερίδες για μαγείρεμα!

Τελοσπάντων, για πόσο θα έλειπε; Και με το δώρο τι θα γινόταν; Αναστέναξε. “Έχω τόσα πολλά πράγματα να κάνω. Το σπίτι θα πρέπει να είναι καθαρό αφού φύγουν. Δεν θα μπορούσα να το αφήσω έτσι” 

 Ξαφνικά έφτασε η νύχτα. Ήταν ένα αστέρι στον ουρανό!

“Είσαι έτοιμη, Μπάμπουσκα;”“Θα ….Θα έρθω αύριο”, είπε η Μπάμπουσκα. “Θα σας προλάβω όμως. Πρέπει για την ώρα να καθαρίσω λίγο, να βρω ένα δώρο, να ετοιμαστώ…”

Οι βασιλιάδες την αποχαιρέτησαν θλιμμένοι. Το αστέρι έλαμπε στον ουρανό. Η Μπάμπουσκα γύρισε τρέχοντας στο σπίτι της, για να αρχίσει τη δουλειά.

Σκουπίζοντας, καθαρίζοντας, ξεσκονίζοντας, πέρασε η ώρα και ξημέρωσε! Τελικά, η Μπάμπουσκα πήγε στο μικρό ντουλαπάκι, το άνοιξε και ξανακοίταξε στεναχωρημένη όλα τα παιχνίδια. Ήταν τόσο σκονισμένα! Και ήταν σίγουρο πως δεν έκαναν για το νεογέννητο βασιλιά. Έπρεπε όλα να καθαριστούν.

“Καλύτερα να ξεκινήσω από τώρα να τα καθαρίζω”, σκέφτηκε. Δούλευε γρήγορα, πολύ γρήγορα. Ένα προς ένα, τα παιχνίδια ακτινοβολούσαν, έλαμπαν και άστραφταν. Τώρα μπορούσε να τα προσφέρει στο νεογέννητο Βασιλιά.

 Η Μπάμπουσκα κοίταξε έξω από το παράθυρό της. Ήταν ήδη πρωί! Μπορούσε να ακούσει τους αγρότες που δούλευαν. Μετά κοίταξε στον ουρανό, μα το αστέρι είχε χαθεί. Οι βασιλιάδες θα είχαν βρει ένα άλλο μέρος να ξεκουραστούν, και πίστεψε πως θα τους έβρισκε εύκολα τώρα. Αλλά η Μπάμπουσκα ένιωθε πολλή κούραση και αποφάσισε να ξαποστάσει -μόνο μία ώρα….Ξαφνικά, ξύπνησε! Ήταν σκοτάδι! Είχε αποκοιμηθεί! Έτρεξε πανικόβλητη στο παράθυρο. Είχε σκοτεινιάσει για τα καλά. Και το αστέρι δεν ήταν πουθενά! Έτρεξε πίσω στο σπίτι, ντύθηκε ζεστά, τύλιξε βιαστικά τα δώρα, τα έβαλε σε ένα καλαθάκι, και πήγε από το μονοπάτι που είχαν πάρει και οι βασιλιάδες.

Προχωρούσε βιαστικά, περνώντας από χωριό σε χωριό. Παντού ρωτούσε για τους βασιλιάδες.“Ω, ναι, τους είδαμε” της έλεγαν. “Πήγαν από αυτό το δρόμο”Η Μπάμπουσκα είχα χάσει πλέον το μέτρημα των ημερών. Πέρασε από χωριά και πόλεις. Αλλά δεν το έβαζε κάτω. Προχωρούσε μέρα και νύχτα. Τελικά έφτασε σε μία μεγάλη πόλη.

“Το παλάτι!” σκέφτηκε. Εδώ πρέπει να γεννήθηκε ο μικρός Βασιλιάς.  

“Κανένα νεογέννητο βασιλιά δεν έχουμε εδώ στο παλάτι” είπε ο φρουρός του παλατιού.

“Οι τρεις βασιλιάδες πέρασαν από εδώ;” ρώτησε η Μπάμπουσκα.

“Α, ναι, πέρασαν. Αλλά, δεν κάθισαν πολύ. Έφυγαν αμέσως, για να συνεχίσουν το δρόμο τους”

“Μα προς τα πού πήγαν;”

“Στη Βηθλεέμ. Δεν μπορώ να φανταστώ όμως γιατί εκεί. Είναι ένα πολύ φτωχικό χωριό. Αλλά σίγουρα πήγαιναν προς τη Βηθλεέμ”.

Αμέσως η Μπάμπουσκα ξεκίνησε να πάει στη Βηθλεέμ.

 Ήταν πλέον απόγευμα όταν έφτασε επιτέλους στη Βηθλεέμ. Πόσες μέρες περπατούσε άραγε; Δεν μπορούσε να θυμηθεί. Και θα μπορούσε ένας νεογέννητος Βασιλιάς να μένει σε ένα τόσο φτωχό μέρος; Σίγουρα τέτοιο μέρος δεν ήταν κατάλληλο για ένα Βασιλιά. Η Βηθλεέμ δεν ήταν και πολύ μεγαλύτερη από το χωριό της….Η Μπάμπουσκα προχώρησε στο πανδοχείο. 

“Ω, ναι” είπε ο ιδιοκτήτης “οι τρεις βασιλιάδες ήταν εδώ πριν από τρεις ημέρες. Ήταν όλοι ενθουσιασμένοι. Αλλά δεν κάθισαν ούτε μία νύχτα”

“Και το μωρό;” έκλαψε η Μπάμπουσκα. “Δεν ήταν και ένα νεογέννητο εδώ;”

“Ναι” είπε ο ιδιοκτήτης. “Εδώ ήταν. Και οι τρεις βασιλιάδες για το μωρό είχαν έρθει”

Όταν όμως είδε την απογοήτευση στα μάτια της σταμάτησε…“Θα σου δείξω πού ήταν το μωρό” είπε ευγενικά.

“Δυστυχώς δεν είχα άλλο μέρος να φιλοξενήσω τους γονείς του. Το πανδοχείο μου ήταν γεμάτο εκείνο το βράδυ. Το μόνο άδειο μέρος που είχα, ήταν αυτός ο στάβλος”

Η Μπάμπουσκα τον ακολούθησε.  “Να, εδώ είναι ο στάβλος” είπε και την άφησε να τον δει.

 “Μπάμπουσκα;”Ένας άγγελος στεκόταν στο ημίφως της εξώπορτας. Την κοιτούσε με κατανόηση. Μήπως θα μπορούσε να της πει πού είχε πάει η οικογένειά της; Η Μπάμπουσκα γνώριζε τώρα ότι ο νεογέννητος Βασιλιάς ήταν για εκείνη το σημαντικότερο πράγμα στον κόσμο.

 “Έχουν φύγει στην Αίγυπτο με ασφάλεια” επανέλαβε ο άγγελος στη Μπάμπουσκα. “Και οι βασιλιάδες επέστρεψαν στα βασίλειά τους. Ένας από αυτούς μου μίλησε για σένα. Λυπάμαι, αλλά όπως βλέπεις, έχεις αργήσει πολύ. Οι βοσκοί ήρθαν μόλις τους ειδοποίησαν οι άγγελοι. Οι βασιλιάδες ήρθαν μόλις είδαν το αστέρι. Βρήκαν το Βρέφος Ιησού Χριστό, το Σωτήρα του κόσμου”.

Μερικοί λένε ότι η Μπάμπουσκα ψάχνει ακόμα να βρει το νεογέννητο Βασιλιά Χριστό, γιατί ο χρόνος δεν μετράει όταν ψάχνεις για κάτι αληθινό. Η Μπάμπουσκα ακόμα ψάχνει από σπίτι σε σπίτι ρωτώντας, “Είναι εδώ; Είναι ο νεογέννητος Χριστός εδώ;”

Και τα Χριστούγεννα, όταν βλέπει ένα παιδάκι να κοιμάται και έχει ακούσει ότι κάνει καλές πράξεις, βγάζει ένα παιχνίδι από το καλαθάκι της, και το αφήνει δίπλα του. Μετά, συνεχίζει να ταξιδεύει και να ψάχνει, ρωτώντας:

“Έίναι εδώ; Είναι ο νεογέννητος Χριστός εδώ;”.

Διασκευή: Arthur Scholey…είμαι σίγουρη πως αυτό το παραμύθι έχει κάτι να πει στις ψυχές μας τις πολυμέριμνες, τις πολύβουες…
Μακάρι να μην είχε….

Το παραμύθι το βρήκα και το αντέγραψα , μαζί με τις εικόνες, από το ιστολόγιο ΤΟ ΗΘΟΣ ΠΟΥ ΧΑΣΑΜΕ. Το κείμενο από το βιβλίο Μπάμπουσκα των εκδόσεων της Αποστολικής Διακονίας–εδώ  

Εύχομαι σε όλους σας καλά κι ευλογημένα Χριστούγεννα!!

Σήμερα όπως και κάθε χρόνο από το 1992 εορτάζεται η Εθνική και Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Αναπηρία, δεδομένου ότι τη συγκεκριμένη ημέρα υιοθετήθηκε από τη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ το Πρόγραμμα δράσης για τα ΑμΕΑ. 

Στη συνέχεια σας παραθέτω τη σημασία της συμβολής των νόμων 2817/2000 και 3699/2008 στη διαμόρφωση της Ειδικής Αγωγής στην Ελλάδα. 

 

Σύμφωνα με τους Λαμπροπούλου και συνεργάτες (2005), μετά την ψήφιση του Ν. 2817/2000, παρατηρείται ένας εκσυγχρονισμός στο χώρο της Ειδικής Αγωγής, όπου  το ισχύον νομικό πλαίσιο προσπαθεί να εναρμονιστεί με το αντίστοιχο ευρωπαϊκό. Προς αυτή την κατεύθυνση στην περίοδο 2000–2004, δημιουργούνται νέες εκπαιδευτικές δομές, όπως τα προγράμματα συνεκπαίδευσης (ΠΣ), τα εργαστήρια ειδικής επαγγελματικής εκπαίδευσης (ΕΕΕΕΚ), οι τεχνικές σχολές ειδικής αγωγής (ΤΕΕ Ειδικής Αγωγής) και τα κέντρα διάγνωσης και υποστήριξης (ΚΔΑΥ). Εν συνεχεία μέσω χρηματοδοτούμενων προγραμμάτων της ευρωπαϊκής ένωσης  γίνεται προσπάθεια προς την  κατεύθυνση ευαισθητοποίησης της κοινής γνώμης καθώς και επιμόρφωσης των εκπαιδευτικών στη διδασκαλία και υποστήριξη των μαθητών με ειδικές ανάγκες.  Παρατηρείται στροφή στα ελληνικά δεδομένα στο χώρο της ειδικής αγωγής καθώς απομακρύνεται από το αυστηρό ιατρικό μοντέλο και πλέον έχει και εκπαιδευτικό προσανατολισμό. Η επίδραση των νέων τεχνολογιών είναι καθοριστική και το 2002 σχεδιάζονται από το παιδαγωγικό ινστιτούτο (ΠΙ) νέα αναλυτικά προγράμματα σπουδών (ΑΠΣ), εισάγοντας την έννοια της διαθεματικότητας (ΔΕΠΠΣ), με την εφαρμογή της ευέλικτης ζώνης όπου η εκπαίδευση μαθητών με ειδικές ανάγκες εντάσσεται στα γενικά σχολεία.  Σχεδιάζονται σχολικά εγχειρίδια, υποστηρικτικό υλικό και εκπαιδευτικό λογισμικό προσαρμοσμένα σε μαθητές με ειδικές ανάγκες.

Η ελληνική πολιτεία το 2008, ψήφισε το Ν. 3699/2008, σύμφωνα με τις διεθνείς και ευρωπαϊκές εξελίξεις που είχαν διαμορφωθεί στο χώρο της ειδικής αγωγής, οι οποίες σκόπευαν στη διασφάλιση ίσων ευκαιριών σε όλους τους πολίτες με αναπηρία και ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες, με στόχο την πλήρη ένταξή τους. Με το νόμο 3699/2008, η ειδική αγωγή ανήκει στο ΥΠΕΠΘ και περιλαμβάνει κέντρα διάγνωσης και υποστήριξης για τα ΑμεΑ (ΚΕΔΔΥ) -στη θέση των παλιών (ΚΔΑΥ)-, σχολικές μονάδες ειδικής αγωγής (ΣΜΕΑ) και προγράμματα συνεκπαίδευσης (ΦΕΚ Α’ 199/2.10.2008). Στα πλαίσια της συνεκπαίδευσης, οι μαθητές με ήπιες μαθησιακές δυσκολίες φοιτούν σε τάξη γενικού σχολειού και σε ορισμένες περιπτώσεις, δέχονται παράλληλη στήριξη από ειδικό εκπαιδευτικό ή παρακολουθούν τμήματα ένταξης. Για κάθε μαθητή με ειδικές ανάγκες σχεδιάζεται εξατομικευμένο πρόγραμμα από διεπιστημονική ομάδα του αρμοδίου ΚΕΔΔΥ.

 

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΚΕΣ ΑΝΑΦΟΡΕΣ

 

Λαμπροπούλου, Β., Παντελιάδου, Σ., Μαρκάκης, Ε. (2005). Χαρτογράφηση – Αναλυτικά Προγράμματα Ειδικής Αγωγής: άργησαν μια μέρα… Επιστημονική Επετηρίδα Αρέθας, 3, 243-262.

 

Επιμέλεια άρθρου:

Γεωργίου Αρχοντούλα

 

 

Αν θέλετε μπορείτε να πατήσετε εδώ και στη συνέχεια στο αρχείο pinakes-zografikis-atoma-me-anapiries.pdf για να κατεβάσετε στον υπολογιστή σας πίνακες ζωγραφικής διάσημων ζωγράφων με θέμα τους τα άτομα με αναπηρίες.  

Τα παιδιά θα μπορούσαν να δουν την παρακάτω συγκινητική με πλούσια μηνύματα ταινία μικρού μήκους για τη φιλία και την αποδοχή ατόμων με ειδικές ανάγκες στο σχολικό περιβάλλον.  

O Νικόλας ένα «αλλιώτικο» αγόρι και η Μαρία γίνονται φίλοι

Τέλος, μπορείτε να δείτε και ακούσετε το τραγούδι 

«Μία γέφυρα χτίστε» 

1ο ΒΡΑΒΕΙΟ ΣΤΗΝ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ ΣΠΟΤ  &  2ο ΒΡΑΒΕΙΟ ΣΤΗΝ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙ  30-4-2017  
Συνεργασία Ειδικού Νηπιαγωγείου/Δημοτικού Σχολείου Κωφών & 43ου Δημοτικού Σχολείου Πατρών για τον εκπαιδευτικό διαγωνισμό με θέμα: «Κύπρος, Ελλάδα, Ομογένεια: Εκπαιδευτικές γέφυρες». 
Yπό την αιγίδα του Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας. 
Υλοποιείται με την έγκριση του Υπουργείου Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων της Ελλάδας και του Υπουργείου Παιδείας και Πολιτισμού της Κύπρου. 
Με τη στήριξη της ΓΕΦΥΡΑ Α.Ε - ΠΥΛΩΝΕΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ  

Οραματιζόμαστε ένα Σχολείο μέσα στο οποίο οι μαθητές αποδέχονται τη διαφορετικότητα, αποκτούν δεξιότητες ενσυναίσθησης, κοινωνική συνείδηση και το αίσθημα της συλλογικής ευθύνης.

Ο Ιησούς μέσα από την παραβολή του καλού Σαμαρείτη μας διδάσκει τη
χριστιανική αγάπη, που θα πρέπει να την προσφέρουμε ακόμα και σε αυτούς
που μπορεί να θεωρούνται εχθροί μας. Η αγάπη αυτή στηρίζεται σε πράξεις και
είναι αυθόρμητη και ανιδιοτελής. Ξεπερνά όλες τις διακρίσεις (εθνικές,
φυλετικές, θρησκευτικές), τα μίση και τους ανταγωνισμούς.

Η φιλευσπλαχνία δεν πρέπει να σταματάει σε μια πρώτη μας καλή ενέργεια.
Πρέπει δηλαδή να προσφέρουμε την αγάπη μας κάθε φορά που ο πλησίον μας
τη χρειάζεται, με ευαισθησία, προσοχή και υπευθυνότητα.
Η παραβολή του καλού Σαμαρείτη είναι ιδιαίτερα χρήσιμη στην εποχή μας,
όπου τα μίση, οι ανταγωνισμοί και οι φυλετικές διακρίσεις υπάρχουν γύρω μας
και, δυστυχώς, βρίσκονται σε έξαρση. Έτσι, σήμερα, περισσότερο από κάθε
άλλη εποχή, εμείς, οι χριστιανοί, πρέπει να δώσουμε το καλό παράδειγμα,
προσφέροντας αγάπη και αλληλεγγύη σε όσους τη χρειάζονται.

Από τότε που πρωτοακούστηκε η παραβολή αυτή, η φράση «καλός Σαμαρείτης» έχει γίνει σύμβολο. Σημαίνει τον άνθρωπο της αγάπης και της φιλανθρωπίας.

Ζωγραφιά του Καλού Σαμαρείτη

Δραστηριότητα

Ερωτήσεις

1. Ήθελε πραγματικά να μάθει ο νομοδιδάσκαλος από το Χριστό;

2. Γιατί δεν σταμάτησαν ο ιερέας και ο λευίτης μπροστά στον πληγωμένο άνθρωπο;

3. Τι έκανε τον Σαμαρείτη να φροντίσει τον πληγωμένο άνθρωπο;

4. Ποιος είναι τελικά ο Καλός Σαμαρείτης και ποιο το πανδοχείο;

5. Συμφωνεί η Εκκλησία με τον ρατσισμό;

6. Πώς μπορούμε να δείξουμε αγάπη στους άλλους και ιδίως στους φτωχούς και τους ξένους;

Ο Ανδρέας (μαζί με τον Ιωάννη τον ευαγγελιστή) υπήρξαν στην αρχή μαθητές του Ιωάννου του Προδρόμου. Κάποια μέρα μάλιστα, που βρισκόντουσαν στις όχθες του Ιορδάνη κι ο Πρόδρομος τους έδειξε τον Ιησού και τους είπε «ἴδε ὁ ἀμνὸς τοῦ Θεοῦ ὁ αἴρων τὴν ἁμαρτίαν τοῦ κόσμου», οι δύο απλοϊκοί εκείνοι ψαράδες συγκινήθηκαν τόσο πολύ, που χωρίς κανένα δισταγμό κι επιφύλαξη άφησαν αμέσως τον δάσκαλό τους κι ακολούθησαν τον Ιησού.

 

Η ιστορία της ζωής του Ανδρέα μέχρι την Σταύρωση, την Ανάσταση και την Ανάληψη, υπήρξε σχεδόν ίδια με εκείνη των άλλων μαθητών. Μετά το σχηματισμό της πρώτης Εκκλησίας, ο Άγιος Ανδρέας ο Απόστολος κήρυξε στη Βιθυνία, Εύξεινο Πόντο (μάλιστα ο Απόστολος, είναι ο ιδρυτής της Εκκλησίας του Βυζαντίου αφού εκεί εγκατέστησε πρώτο επίσκοπο, τον απόστολο Στάχυ κι αυτού διάδοχος είναι ο Οικουμενικός Πατριάρχης), Ουκρανία, Ρωσία, Θράκη, Μακεδονία και Ήπειρο. Τελικά, κατέληξε στην Αχαΐα.

Στην Αχαΐα, η διδασκαλία του καρποφόρησε και με τις προσευχές του θεράπευσε θαυματουργικά πολλούς ασθενείς. Έτσι, η χριστιανική αλήθεια είχε μεγάλες κατακτήσεις στο λαό της Πάτρας. Ακόμα και η Μαξιμίλλα, σύζυγος του ανθύπατου Αχαΐας Αιγεάτου, αφού τη θεράπευσε ο Απόστολος από τη βαρειά αρρώστια που είχε, πίστεψε στο Χριστό. Το γεγονός αυτό εκνεύρισε τον ανθύπατο και με την παρότρυνση ειδωλολατρών ιερέων συνέλαβε τον Ανδρέα και τον σταύρωσε σε σχήμα Χ. Έτσι, ο Απόστολος Ανδρέας παρέστησε τον εαυτό του στο Θεό «δόκιμον ἐργάτην» (Β΄ προς Τιμόθεον, 2: 15). Δηλαδή δοκιμασμένο και τέλειο εργάτη του Ευαγγελίου.

 

Οι χριστιανοί της Αχαΐας θρήνησαν βαθιά τον θάνατο του. Οι χριστιανοί με τον επίσκοπο τους τον Στρατοκλή, πρώτο επίσκοπο των Πατρών, παρέλαβαν το σεπτό λείψανο και το έθαψαν με μεγάλες τιμές.

 

Όταν όμως οι Τούρκοι επρόκειτο να καταλάβουν την πόλη το 1460 μ.Χ., τότε ο Θωμάς Παλαιολόγος, αδελφός του τελευταίου αυτοκράτορας Κωνσταντίνου του Παλαιολόγου και τελευταίος Δεσπότης του Μοριά, πήρε το πολύτιμο κειμήλιο και το μετέφερε στην Ιταλία. Εκεί, αφού το παρέλαβε ο Πάπας Πίος ο Β´, το πολύτιμο κειμήλιο εναποτέθηκε στον ναό του αγίου Πέτρου της Ρώμης.

 

Τον Νοέμβριο του 1847 μ.Χ. ένας Ρώσος Πρίγκηπας, ο Ανδρέας Μουράβιεφ δώρησε στην πόλη της Πάτρας ένα τεμάχιο δακτύλου του χεριού του Αγίου. Ο Μουράβιεφ είχε λάβει το παραπάνω ιερό Λείψανο από τον Καλλίνικο, πρώην Επίσκοπο Μοσχονησίων, ο οποίος μόναζε τότε στο Άγιο Όρος.

Στην πόλη της Πάτρας, επανακομίσθηκαν και φυλάσσονται από την 26η Σεπτεμβρίου 1964 μ.Χ. η τιμία Κάρα του Αγίου και από την 19ην Ιανουαρίου 1980 μ.Χ. λείψανα του Σταυρού, του μαρτυρίου του. 

 

 

Δείτε το εκπαιδευτικό βίντεο με τον βίο του Αγίου Ανδρέα!

Απολυτίκιο του Αγίου Ανδρέα  

Ὡς τῶν Ἀποστόλων Πρωτόκλητος, καὶ τοῦ Κορυφαίου αὐτάδελφος, τῷ Δεσπότῃ τῶν ὅλων Ἀνδρέα ἱκέτευε, εἰρήνην τῇ οἰκουμένῃ δωρήσασθαι, καὶ ταῖς ψυχαῖς ἡμῶν τὸ μέγα ἔλεος.  

Μεγάλη η Τιμή να ζούμε στην πόλη στην οποία μαρτύρησε ο Απόστολος Ανδρέας και να έχουμε την ευλογία να προσκυνούμε τα ιερά λείψανά του.

Η κάρα του Αποστόλου Ανδρέα

(δείτε περισσότερα εδώ)

Χρόνια πολλά στην Πάτρα, χρόνια πολλά στους εορτάζοντες και στις εορτάζουσες!

Χάρτινος ήρωας που «γεννήθηκε» στις 10 Ιανουαρίου 1929 από το πενάκι του βέλγου κομίστα Ζορζ Ρεμί (1907-1983), γνωστότερου ως Ερζέ. Οι πρώτες ιστορίες του δημοσιεύτηκαν στο νεανικό ένθετο της εφημερίδας των Βρυξελλών «20ος Αιώνας». 
Ο Τεντέν (Tintin) είναι ο ξανθομάλλης νεαρός με το χαρακτηριστικό τσουλούφι, που δουλεύει ως ρεπόρτερ και μπλέκεται σε απίθανες περιπέτειες μυστηρίου σε κάθε γωνιά του πλανήτη, μαζί με τον πιστό του σκύλο Μιλού, ένα λευκότριχο φοξ τεριέ. 
Ο Μιλού είναι ταυτισμένος με τον Τεντέν και για πολλά χρόνια η σειρά είχε τίτλο «Οι περιπέτειες του Τεντέν και του Μιλού». Σε αυτές τις ιστορίες, ο ρόλος του είναι πολύ σημαντικός, αφού είναι και ο μοναδικός σύντροφος του ήρωα. Συνομιλεί κανονικά με τον Τεντέν, λέει τη γνώμη του, διαφωνεί και συμβουλεύει. Το ουσιαστικό τους δέσιμο, όμως, δεν παραβλέπει διαφορές στο χαρακτήρα και τάσεις ανεξαρτησίας. Ο Μιλού πατάει πιο σταθερά στα πόδια του, ενώ ο Τεντέν δεν σκέφτεται τίποτα άλλο από την επιτυχία της αποστολής του.  
Εκτός από τον Μιλού, οι πιο γνωστοί από τους ήρωες που τον πλαισίωναν ήταν ο οξύθυμος Κάπτεν Χάντοκ, ο καθηγητής Τρύφων Τουρνεζόλ, αλλά και οι πασίγνωστοι «δίδυμοι» ντέτεκτιβ Ντιπόν και Ντιπόν. 
Οι 23 ιστορίες του έχουν πουλήσει από το 1929, πάνω από 230 εκατομμύρια αντίτυπα παγκοσμίως και έχουν μεταφρασθεί σε περίπου 80 γλώσσες.

Βλέπω ένα κινούμενο σχέδιο με τον Τεν Τεν

Μαθαίνω τους ήρωες!

Αφορμή, για το σημερινό άρθρο είναι διάφορες συζητήσεις μαθητών στο διάλειμμα για τη συγκεκριμένη σειρά. Συστήνω σε όλους τους γονείς να είναι ιδιαίτερα προσεχτικοί με τις σειρές που παρακολουθούν τα παιδιά τους και να ενημερώνονται για το περιεχόμενό τους.

Το παιχνίδι του Καλαμαριού και η επιτυχία που έχει σημειώσει, αφού έγινε η σειρά με τις περισσότερες θεάσεις στο Netflix παγκοσμίως, έχει διαδοθεί σε όλα τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης με διάφορα memes, ενώ έχει γίνει αντιγραφή μέχρι και από παιχνίδια βλ. Minecraft.

Αυτό έχει ως αποτέλεσμα μεγάλος αριθμός παιδιών να έχει έρθει σε επαφή με την σειρά, να έχει μάθει για αυτήν και να την έχει δει. Η σειρά στο Netflix έχει όριο ηλικίας 16+, δηλαδή ήδη, αποδέχεται ότι περιέχει βία και ακατάλληλες σκηνές που δεν επιτρέπονται για μικρότερης ηλικίας παιδιά.

Ωστόσο, έχει προκύψει μεγάλο θέμα σε διάφορες χώρες, όπως το Βέλγιο, το Ηνωμένο Βασίλειο και την Αυστραλία, όπου σχολεία προτρέπουν τους γονείς να βεβαιωθούν ότι τα παιδιά τους δεν θα δουν το Squid Games, πόσο μάλλον να τους το δείξουν οι ίδιοι.

Αυτό συμβαίνει, διότι έχουν προκύψει περιστατικά, όπου τα παιδιά μιμούνται τα παιδικά παιχνίδια, όπως παρουσιάζονται στην σειρά. Πρόκειται για παιδικά παιχνίδια που είναι παγκοσμίως διαδεδομένα. Προφανώς, τα παιδιά δεν προσπαθούν να σκοτώσουν το ένα το άλλο αλλά όποιος χάνει δέχεται βίαιη επίθεση από τους υπόλοιπους.

Παράδειγμα αποτελεί το σχολείο στο Βέλγιο, όπου τα παιδιά έπαιζαν την μορφή του Red light, Green light (στα ελληνικά αγαλματάκια, ακούνητα, αγέλαστα) όπως παρουσιάζεται στο «Παιχνίδι του Καλαμαριού», αλλά με όποιον χάνει να του ασκούν βία.

Αυτό το περιστατικό και παρόμοια ανά τον κόσμο έχουν οδηγήσει σχολεία από την Ευρώπη,το Ηνωμένο Βασίλειο, την Ασία και την Αυστραλία να παροτρύνουν τους γονείς να βεβαιωθούν ότι τα παιδιά τους δεν θα δουν το «Παιχνίδι του Καλαμαριού», καθώς περιέχει «υπερβολική βία, αίμα, βωμολοχίες και τρομακτικές σκηνές, ενώ η προβολή των παιδικών παιχνιδιών ως βίαια δεν φέρνει καλή επιρροή στο παιδικό παιχνίδι».

πηγή: larisanew.gr

Οι παιδικές ζωγραφιές δεν είναι απλά χαριτωμένες απεικονίσεις ή μουτζούρες χωρίς νόημα.

Σύμφωνα με τους ειδικούς κρύβουν πολλά μηνύματα και μέσα από αυτές μπορούμε να λάβουμε πληροφορίες για την νοητική αλλά και την συναισθηματική ανάπτυξη ενός παιδιού.

Παράλληλα μπορούμε να λάβουμε στοιχεία για την προσωπικότητά του, τα ενδιαφέροντα ή για οτιδήποτε μπορεί να το απασχολεί και αποφεύγει ή δεν μπορεί να το εκφράσει λεκτικά.

Ανεξάρτητα, όμως, από αυτό, όταν ένα παιδί μας δείχνει την ζωγραφιά του, μοιράζεται μαζί μας κάτι πολύ σημαντικό γι’ αυτό.

Μη κάνετε το λάθος και προσπεράσετε αυτή τη στιγμή λόγω των τρελών ρυθμών της ημέρας σας. Αφιερώστε λίγο χρόνο για να κοιτάξετε τη ζωγραφιά του, να τη θαυμάσετε κι ίσως και να συζητήσετε με το παιδί σας γύρω από αυτή, αν το επιθυμεί.

Σίγουρα θέλετε να είστε εσείς αυτός/ή που θα του δώσετε την ενθάρρυνση που χρειάζεται για να συνεχίσει!

Δείτε το παρακάτω animation μικρού μήκους με την ιστορία της μικρής Alice και θα καταλάβετε τι εννοούμε…

πηγή: akappatou.gr