Στα πλαίσια του προγράμματος Teachers4europe, στα πλαίσια καινοτόμων δράσεων Περιβαλλοντικής Αγωγής Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης «Δρω στη φύση κι εξερευνώ τη βιοποικιλότητα» που υλοποιείται στη Δ2 τάξη τη σχολική χρονιά 2016-2017 και στα πλαίσια της συμμετοχής μας στο διεθνές ευρωπαϊκό δίκτυο με συμμετοχή 15 ευρωπαϊκών χωρών «Learning about forests – Μαθαίνω για τα Δάση» υπό την αιγίδα του δικτύου Ecoschools-Οικολογικά Σχολεία της ΕΕΠΦ- FEE Foundation for Environmental Education η μικρή δημοσιογράφος Αγγελική Π. αρθρογραφεί έναν μύθο περί φυτών…
Οι Δρυάδες ή Αμαδρυάδες (Νύμφες των δασών) ήταν κόρες του Ουρανού, αρχαιότερες από τις κόρες του Διός, θεωρούσαν ότι ήσαν ταυτισμένες με την ζωή των δένδρων. Γεννιούνται με τις δρυς, από όπου παίρνουν και το όνομά τους (αμα+δρυς), αναπτύσσονται μαζί με αυτές και πεθαίνουν μαζί τους. Μόλις κάνει την εμφάνισή του ένα δενδράκι, μια Αμαδρυάδα, έλεγαν, το αναλαμβάνει, το προστατεύει και μοιράζεται την μοίρα του. Όταν το νερό του Ουρανού ποτίζει τα δένδρα, οι Αμαδρυάδες είναι χαρούμενες, αντίθετα, όταν τα δένδρα χάνουν τα φύλλα τους, οι Νύμφες πενθούν.
Πίστευαν ότι όποιος προστατεύει και περιποιείται τις δρυς κάνει πράξη ιερή και έχει την ευλογία των Νυμφών. Αντίθετα, όταν κόβεται ένα δέντρο, η Νύμφη πηγαίνει σε ένα άλλο και από εκεί τιμωρεί τον ασεβή. Από την πίστη αυτή γεννήθηκε και η διάκριση ανάμεσα στις Δρυαδές και τις Αμαδρυάδες. Οι πρώτες είναι περιπλανόμενες Νύμφες, ενώ οι άλλες ζουν μαζί με το δέντρο και αποτελούν την ψυχή του.
Σε έναν αρχαίο μύθο αναφέρεται ότι ο Ερυσίχθονας γιος του Τροπία εισέβαλε σε ένα άλσος αφιερωμένο στην Δήμητρα και άρχισε να κόβει την πιο ψηλή βελανιδιά για να φτιάξει την ξύλινη διακόσμηση της αίθουσας συμποσίων. Η Δρυάδα που ήταν το πνεύμα του δέντρου τον παρακάλεσε να σταματήσει, αλλά εκείνος αρνήθηκε. Έτσι λοιπόν η Δρυάδα και οι αδερφές της πήγαν στην Δήμητρα κλαίγοντας για εκδίκηση και η θεά τιμώρησε τον Ερυσίχθονα με το να πεινά και να μην χορταίνει ποτέ. Κατά συνέπεια ο καταστροφέας του δάσους τιμωρήθηκε.
Η φύση εκδικείται και ειδικά στην εποχή μας αυτούς που δεν σέβονται απορροφημένοι από την μανία της κατανάλωσης.
Αγγελική Π.
