432
Μια φορά πήγε ένας άντρας στο κουρείο για το καθιερωμένο κούρεμα και ξύρισμα.
Καθώς ο κουρέας άρχισε να δουλεύει, άρχισαν να συζητάνε. Μίλησαν για τόσα πολλά πράγματα και πάρα πολλά θέματα όταν τελικά άγγιξαν το θέμα της θρησκείας και του Θεού.
Ο κουρέας αμέσως αναφώνησε: «Δεν πιστεύω ότι ο Θεός υπάρχει».
«Γιατί το λες αυτό;» ρώτησε ο πελάτης. Και ο κουρέας είπε: «Λοιπόν, απλά βγες έξω στο δρόμο για να καταλάβεις γιατί ο Θεός δεν υπάρχει. Πες μου γιατί αν ο Θεός υπάρχει, υπάρχουν τόσοι διεστραμμένοι;
Γιατί τόσα εγκαταλελειμμένα παιδιά; Αν ο Θεός υπήρχε, δε θα υπήρχε ούτε δυστυχία ούτε πόνος.
Δε μπορώ να φανταστώ ένα Θεό που αγαπάει και συμπονά να επιτρέπει όλα αυτά που γίνονται».
Ο πελάτης το σκέφτηκε για μια στιγμή, αλλά δεν απάντησε γιατί δεν ήθελε να χαλάσει τη συζήτηση.
Ο κουρέας τελικά τελείωσε τη δουλειά του και ο πελάτης έφυγε.
Όμως μόλις έφυγε από το κουρείο, είδε ένα άντρα στο δρόμο με μακριά κατσαρά βρώμικα μαλλιά και γένια.Φαινόταν πολύ βρώμικος και απεριποίητος.
Εκείνη τη στιγμή ο πελάτης γύρισε πίσω και ξαναμπήκε στο κουρείο.
Τότε είπε στον κουρέα:
«Ξέρεις τι; Οι κουρείς δεν υπάρχουν!»
«Πως μπορείς να το λες αυτό;» ρώτησε ο έκπληκτος κουρέας.
«Είμαι εδώ και είμαι κουρέας! Μόλις σε κούρεψα, τι είναι αυτά που λες;»
«Όχι!» απάντησε ο πελάτης και εξήγησε: «Οι κουρείς δεν υπάρχουν γιατί αν υπήρχαν, δε θα υπήρχαν αχτένιστοι άνθρωποι και με μακριά βρώμικα μαλλιά, όπως ο τύπος απ’ έξω».
«Μα. οι κουρείς όντως υπάρχουν! Αυτό συμβαίνει όταν οι άνθρωποι δεν έρχονται σε μένα».
«Ακριβώς!» απάντησε ο πελάτης. «Αυτό είναι το θέμα! Ο Θεός, επίσης υπάρχει! Και αυτό συμβαίνει όταν οι άνθρωποι δεν πηγαίνουν σε αυτόν και δεν αναζητούν σε αυτόν βοήθεια.