Δεν ζούμε μόνοι μας. Δεν υπάρχουν οι άλλοι για να μας υπηρετούν. Εμείς ως ανώτερα όντα (ζώα), θα πρέπει να υπηρετήσουμε τους αδύναμους. Γιατί μόνο έτσι δικαιολογούμε τις αρετές και τα χαρίσματα που μας χάρισε ο Θεός.
«Κάνε το καλό και ρίξτο στο γιαλό» λέει ο λαός μας. Μην περιμένεις να πάρεις ακριβώς αυτά που δίνεις. Δώσε και μείνε «ανοιχτός». Το καλό θα σε βρει. Ίσως με κάποια άλλη μορφή, σε κάποια άλλη φάση της ζωής σου.
Δεν χρειάζεται να ζυγίζουμε τα πάντα. Η αγάπη και η καλοσύνη δεν είναι μπακάλικο. Δεν κάνουμε σούμα στο τέλος για να δούμε αν μας συνέφερε το “deal” όπως λένε οι διαπραγματευτές. Το καλό το κάνεις γιατί σε εκφράζει και είναι φιλοσοφία, επιλογή και στάση ζωής.
Γιατί το νιώθεις και σε ανυψώνει.
Γιατί θέλεις να δεις το χαμόγελο στο πρόσωπο του γέροντα.
Γιατί θέλεις να λείψει η θλίψη από τα μάτια του παιδιού.
Γιατί θέλεις να γιατρευτεί η τσακισμένη φτερούγα του σπουργιτιού.
Κάνε το καλό και ας μην σε βλέπει κανείς. Γιατί αυτό που αισθάνεσαι μέσα σου είναι πολύ ανώτερο από το αν σε δείξουν τα κανάλια ή όχι. Γιατί αυτό που σπέρνεις, θα βγάλει καρπούς και θα κάνει τον κόσμο πλουσιότερο.
Και θα γεμίσεις και εσύ την ψυχή σου με γαλήνη και σπάνια συναισθήματα. Κάνε το καλό και θα το βρεις! Η ζωή πάντα βρίσκει τρόπο να ανταποδώσει αυτό που δίνεις. Ό,τι σπέρνεις θερίζεις.
Γιάννης Αραχωβίτης
