Όταν ο Χριστός σταυρώθηκε, ένα καφετί πουλάκι μ’ άσπρο λαιμό πέταξε πάνω από το άγιο Κεφάλι του Χριστού. Το κεφάλι Του το έσφιγγε ένα αγκάθινο στεφάνι και ένα μικρό άσπρο λουλούδι είχε ανθίσει στη βάση του Σταυρού. Το μαρτύριο του Θεανθρώπου έθλιβε το πουλί και το λουλούδι.
Έτσι το πουλάκι θέλησε ν’ απαλύνει τον πόνο του Χριστού τραβώντας ένα αγκάθι. Τότε σταλαγματιές από το αίμα του Χριστού έπεσαν στο λαιμό του πουλιού αλλά κι άλλες κύλησαν πάνω στο λουλούδι το οποίο άνοιξε αμέσως τα πέταλά του όσο πιο πολύ γινόταν για να τις δεχτεί. Μονομιάς ο λαιμός του πουλιού και τα πέταλα του λουλουδιού βάφτηκαν κόκκινα. Έτσι, το αίμα του Χριστού χάρισε στον κοκκινολαίμη και στην παπαρούνα το κόκκινο χρώμα.
Αν θέλετε μπορείτε να κατεβάσετε σε μορφή pdf το παραμύθι!
Μπορούμε να εικονογραφήσουμε με τα παιδιά την παραπάνω ιστορία. Να δημιουργήσουμε ένα ακόμα βιβλίο για την βιβλιοθήκη μας. Τα παιδιά χρωματίζουν τις εικόνες και στη συνέχεια τις κόβουν και τις κολλούν σε άλλο χαρτί της αρεσκείας μας. Το κείμενο της ιστορίας το γράφουν και αυτό τα παιδιά κάτω από τις εικόνες με ή χωρίς τη βοήθειά μας. Συρράβουμε και το βιβλίο είναι έτοιμο.
Θα σας αποχαιρετήσω με ένα παιχνίδι ερωτήσεων σχετικά με το παραμύθι μας!
Χαίρετε! Εύχομαι να είστε καλά! Άνοιξη! Η πιο όμορφη εποχή του έτους! Σήμερα, έχουμε αφιέρωμα στις αγαπημένες μας πεταλούδες!!
Οι πεταλούδες είναι ένα από τα πιο όμορφα έντομα, μοιάζουν με φρέσκα λουλούδια και η φωτεινότητα των φτερών τους είναι υπέροχη. Πατήστε στην εικόνα για να δείτε μία υπέροχη παρουσίαση με πεταλούδες!
Μερικές πεταλούδες από τα (236;) είδη που πετούν στη χώρα μας. Όλες φωτογραφήθηκαν στη βόρεια Ελλάδα.
Οι πεταλούδες είναι έντομα με πλήρη μετασχηματισμό, δεδομένου ότι η προνύμφη (κάμπια) είναι εντελώς διαφορετική από την ενήλικη. Ο κύκλος ζωής τους αποτελείται από 4 στάδια: αυγό, προνύμφες (κάμπια), κουτάβια και ενήλικα έντομα.
Από κάμπια πεταλούδα: Η μεταμόρφωσή τους από την στιγμή της γέννησης, σε μορφή κάμπιας (προνύμφες), είναι τεράστια. Έχουν σκωληκόμορφο σώμα και μασητικό στοματικό τύπο, ενώ συχνά διαθέτουν μεταξοειδείς αδένες και με τα λεπτά στρώματα μεταξιού που παράγουν, δημιουργούν ένα κουκούλι, στο οποίο εισέρχονται και μετατρέπονται σε χρυσαλίδες. Όταν βγαίνουν από το κουκούλι, έχουν πλέον τη μορφή ενήλικης πεταλούδας.
Τα στάδια της μεταμόρφωσης
1.Η ενήλικη πεταλούδα αφήνει ένα αβγό σε ένα φυτό
2.Από το αβγό βγαίνει μια κάμπια
3.¨ Όταν μεγαλώσει λίγο η κάμπια κρεμιέται από ένα κλαδάκι και δημιουργεί γύρω της ένα κουκούλι
Ένα ενδιαφέρον γεγονός! Όπου ζουν οι πεταλούδες, ο αέρας είναι οικολογικά καθαρός και όπου δεν υπάρχουν, δημιουργούνται πολλά περιβαλλοντικά προβλήματα στο περιβάλλον.
Οι πεταλούδες βλέπουν χρώματα, καθώς και οποιαδήποτε έντομα, χρησιμοποιούν στερεοσκοπική όραση, δηλ. είναι σε θέση να κατανοήσουν την απόσταση. Τα φτερά των πεταλούδων καλύπτονται με μικρές κλίμακες, οι οποίες καλύπτονται με χρωστικές ύλες. Έτσι δίνουν στις πεταλούδες ένα υπέροχο χρωματισμό των πτερυγίων. Αλλά αυτές οι έγχρωμες κλίμακες είναι πολύ, πολύ εύθραυστες. Επομένως, αν πάρετε μια πεταλούδα στα χέρια σας, μπορείτε να καταστρέψετε αυτές τις κλίμακες και στη συνέχεια η πεταλούδα θα πεθάνει. Μην παίρνετε πεταλούδες στα χέρια σας και μην επιτρέπετε σε άλλους να το κάνουν αυτό. Σώστε την ομορφιά!!!
Παραμύθι για την πεταλούδα!
Σε πολλές χώρες, η πεταλούδα είναι σύμβολο της αγάπης, της ευτυχίας και της ευημερίας. Πιστεύεται ότι η πιο αγαπημένη επιθυμία θα εκπληρωθεί, κρατώντας την πεταλούδα στο χέρι και την απελευθέρωσή της στη θέληση (στον ουρανό). Στην αρχαία ελληνική, η πεταλούδα συμβολίζει την ψυχή. Επίσης, η πεταλούδα απεικονίζεται μερικές φορές καθισμένη στο χέρι του μωρού Χριστού και συμβολίζει την αναγέννηση και την ανάσταση της ψυχής.
Τι λέτε θέλετε να κάνουμε μία εκπαιδευτική διαδραστική εφαρμογή για την πεταλούδα;
Ακολουθεί μία ψηφιακή περιήγηση σε έργα τέχνης με πεταλούδες της ζωγράφου Lucy Arnold. Περιλαμβάνει συνολικά 10 έργα με πεταλούδες. Η ψηφιακή περιήγηση δημιουργήθηκε για εκπαιδευτικούς σκοπούς.
Γεια σας παιδιά! Η άνοιξη ήρθε και τα μελωδικά κελαηδίσματα των πουλιών ηχούν πλέον στα αφτιά μας!! Ας τα γνωρίσουμε!! Αρχικά, ας μάθουμε μερικές γενικές πληροφορίες για τα πουλιά!
Θέλετε να γίνετε παρατηρητές πουλιών;
Πατήστε στην εικόνα κι αρχίστε το παιχνίδι! Εχει σαφείς οδηγίες!
Τώρα τι λέτε;;Πάμε να ακούσουμε τις φωνούλες τους;
Ενα παιχνιδάκι στη συνέχεια με τους ήχους των πτηνών και των εντόμων! Ελπίζω να τα πάτε υπέροχα!
e-rizaki
Η ώρα που περνάει από την αυγή του ήλιου είναι το τυπικό ερέθισμα αφύπνισης για κάθε είδος. Για να γνωρίσουμε καλύτερα το ρολόι των πουλιών μέσα από το γερμανικό site Nabu!
Nabu: το ρολόι των πουλιών
Ήρθε η ώρα να χαλαρώσουμε και να ασχοληθούμε με την μουσικοκινητική αγωγή! Αρχικά, χορεύουμε όπως οι πιγκουίνοι και στη συνέχεια αυτοσχεδιάζουμε και κάνουμε τα φλαμίνγκο!
Το τραγούδι των πιγκουίνων από το Learnign station. Στίχοι στα ελληνικά : Δέσποινα Παρταλα . Μουσική διασκευή / σύνταξη βίντεο – Τραγούδι- Ελευθερία Βογιατζάκη. Τα παιδιά ανταποκρίνονται στο χορό των πιγκουίνων κουνώντας χέρια, πόδια, κεφάλι ανάλογα με το τραγούδι.
Οι κινήσεις που περιγράφονται στο βίντεο είναι ενδεικτικές, καθώς ο αυτοσχεδιασμός των κινήσεων από τα παιδιά είναι ιδιαίτερα σημαντικός. Σύνθεση – Ενορχήστρωση -Τραγούδι : Τζένη Χατζοπούλου
Νομίζω, ότι θέλετε να μάθουμε μερικά παραμύθια με ήρωες πουλιά!!
Σήμερα θα σας παρουσιάσω …το βιβλίο της Έμιλι Γκράβετ, «Ένα σωρό πράγματα» από τις εκδόσεις Μεταίχμιο.
Η Έμιλι Γκράβετ είναι Αγγλίδα συγγραφέας και εικονογράφος παιδικών βιβλίων. Έχει διακριθεί για τη δουλειά της με το βραβείο εικονογράφησης Macmillan και δύο φορές με το CILIP Kate Greenaway Medal.
Ένα ζευγάρι καρακάξες ζούνε όμορφα κι ωραία στο δάσος. Ωσπου αποφασίζουν ότι χρειάζονται ένα ρολόι, μια σκούπα, και τελικά ένα σωρό πράγματα! Συσσωρεύουν, συσσωρεύουν πράγματα, ως και αυτοκίνητο παίρνουν! Το κλαδί του δέντρου τους σπάει τελικά. Αλλά που είναι το πιο σημαντικό «πράγμα»; Τα αυγά τους! Ψάχνουν, ψάχνουν, ευτυχώς τα βρίσκουν. Τι θα κάνουν τώρα με όλα αυτά τα πράγματα; Τα χρειαζόντουσαν στ’ αλήθεια;
Ένα εξαιρετικό εικονογραφημένο παραμύθι για μικρά παιδιά για να διασκεδάσουν αλλά και να σκεφτούν τη συσσώρευση αγαθών και τις επιπτώσεις της στη ζωή μας και στο περιβάλλον.
Μέσα από αυτή τη συναρπαστική ιστορία περνά ένα διαχρονικό μήνυμα για την υπερκατανάλωση και την ανακύκλωση. Η πανέξυπνη και αστεία εικονογράφηση της Έμιλι Γκράβετ είναι γεμάτη απολαυστικές λεπτομέρειες – ακόμα και οι φόδρες του βιβλίου έχουν αξιοποιηθεί με πολύ χιούμορ.
Daily Mail
Μια απλή ιστορία με βαθύ μήνυμα για τους νεαρούς αναγνώστες: τα υλικά αγαθά δεν είναι το σημαντικότερο στη ζωή. Σε έναν κόσμο επικεντρωμένο στα υλικά αγαθά και την επίδειξη, το βιβλίο αυτό διδάσκει στα παιδιά ότι η ικανοποίηση δεν έρχεται γεμίζοντας τη φωλιά μας (το σπίτι μας) με πράγματα, αλλά συνειδητοποιώντας τι είναι πιο σημαντικό στη ζωή μας. Το Ένα σωρό πράγματα είναι ένα καταπληκτικό βιβλίο, γραμμένο σε ρίμα, με πρωταγωνιστές ένα ζευγάρι καρακάξες (ζώα που είναι γνωστό ότι μαζεύουν ό,τι λάμπει) που χτίζουν τη φωλιά τους… Ένα βιβλίο που μπορεί να χρησιμοποιηθεί μέσα στην τάξη, αφού μπορεί κανείς να συνδέσει μ’ αυτό ένα σωρό δραστηριότητες – συζητήσεις, ζωγραφική και ασκήσεις γραφής (εσύ τι θα έβαζες μέσα στη φωλιά σου;). Η πολύχρωμη και ζωντανή εικονογράφηση κάνει το βιβλίο κατάλληλο ακόμα και για πολύ νεαρές ηλικίες, καθώς οι χαρακτήρες έχουν πολύ ξεκάθαρες εκφράσεις στο πρόσωπό τους… Ένα βιβλίο με όμορφες εικόνες, απολαυστική ιστορία και ένα σημαντικό μήνυμα – τι άλλο να ζητήσει κανείς;
Με τον ερχομό τους τα χελιδόνια, φέρνουν την άνοιξη 🌷 στην καρδιά μας, τύχη και ευτυχία στα σπίτια μας! Ας τα καλωσορίσουμε!!!
Χελιδονάκι κόψε μου, που’χεις ουρά ψαλίδι, αχτίδες του ήλιου για κλωστή, να δέσω παπαρούνες, κρινάκια μαγιολούλουδα, η άνοιξη γιορτάζει!!!
Από τα παλιά χρόνια οι άνθρωποι μόλις έβλεπαν το πρώτο χελιδόνι έβγαζαν τον «μάρτη» από το χέρι τους και το κρεμούσαν στο δέντρο για να το βρει το χελιδόνι και να φτιάξει τη φωλιά του. Την ημέρα αυτή, παρέες παιδιών κρατούν μια ξύλινη κατασκευή, στολισμένη με πολύχρωμες φούντες, όπου υπάρχει ένα ομοίωμα χελιδονιού, το οποίο κινείται περιστροφικά, και γυρνούν σε όλα τα σπίτια του χωριού. Σε κάθε σπίτι λένε το τραγουδάκι της χελιδόνας, το χελιδόνισμα. Απολαύστε το στη συνέχεια από τα νήπια του Νηπιαγωγείου Κρηνίτσας!
Παρακάτω μπορείτε να δείτε το παραμύθι » Διώνη, το πρώτο χελιδόνι»
Το χελιδόνι είναι αποδημητικό πουλί και φεύγει το φθινόπωρο από τη χώρα μας για την Αφρική. Την άνοιξη επιστρέφει στην παλιά κατοικία του από την Αφρική κι απ’ τις θερμές χώρες. Το μεγάλο αυτό ταξίδι το κάνει σε δυο μέρες, επειδή στο γρήγορο πέταγμά του το βοηθά το σώμα του, που αποτελείται από σκελετό ελαφρό, οι μεγάλες φτερούγες του κι η ψαλιδωτή ουρά του. Πατήστε στο άρθρο γνωρίστε τα χελιδόνια της Ιωάννας Κοντοζήση για να μάθετε περισσότερες πληροφορίες!
Το χελιδόνι έχει πολλούς εχθρούς, ιδίως τα αρπαχτικά πουλιά, το γεράκι, την κουκουβάγια, τον αϊτομάχο, που όταν τα χελιδόνια δουν κανένα απ’ αυτά, ειδοποιούνται μεταξύ τους με οξείες φωνές, μαζεύονται κι όλα μαζί επιτίθενται κατά του εχθρού, που, πολλές φορές, τον διώχνουν. Δεν εξημερώνεται σαν πουλί, ούτε τρώγεται το κρέας του. Πίνει νερό πετώντας χαμηλά στις πηγές, χωρίς να διακόψει τον δρόμο του. Το στόμα του είναι βαθιά σχισμένο, που το σχίσιμο φθάνει ως τα μάτια του. Όταν κάθεται, νομίζει κανείς πως δεν έχει πόδια, καθώς η κοιλιά του ακουμπά κάτω.
Η χριστιανική μας παράδοση, όμως, αναφέρει πως τα παλιά χρόνια τα φτερά των χελιδονιών δεν ήταν μαύρα, μα άσπρα. Όταν ήταν ο Χριστός στη γη, όπου πήγαινε τον ακολουθούσαν τα χελιδόνια κοπάδια-κοπάδια. Και όταν σταύρωσαν τον Χριστό οι Εβραίοι, τα χελιδόνια πήγαιναν και του έβγαζαν με το ράμφος τους τα αγκάθια από την κεφαλή. Όταν ο Χριστός ξεψύχησε, αυτά έκλαψαν πολύ και από τη μεγάλη τους λύπη άλλαξε το χρώμα των φτερών τους και έγινε μαύρο. Από τότε θεωρούνται ιερά πτηνά και είναι αμαρτία να τα σκοτώνουμε.
Δυστυχώς, οι μεγάλες πόλεις γέμισαν τσιμέντο και τα χελιδόνια δεν μπορούν εύκολα να βρουν υλικό για να φτιάξουν τις φωλιές τους, γι’ αυτό η Ελληνική Ορνιθολογική εταιρεία δίνει οδηγίες πώς μπορούμε να τους φτιάξουμε εμείς κάποιες φωλιές. Κι αν δεν κατοικηθούν τον πρώτο χρόνο, υπομονή, θα κατοικηθούν τον δεύτερο. Όσοι όμως είμαστε τυχεροί και έχουμε μια χελιδονοφωλιά σπίτι μας, ας υποδεχτούμε με χαρά τα πρώτα χελιδόνια που θα γεμίζουν με μικρά τιτιβίσματα τις ανοιξιάτικες μέρες μας. Πατήστε στον παρακάτω σύνδεσμο ετοιμάζοντας μια φωλιά για χελιδόνια για να μάθετε πώς να φτιάξετε μια χελιδονοφωλιά σύμφωνα με τις οδηγίες της ελληνικής ορνιθολογικής εταιρείας!
Ας δούμε μερικά εκπαιδευτικά βίντεο για την άνοιξη!
Τι είναι η άνοιξη; Ποιοι είναι οι μήνες της και ποιες οι γιορτές της;
Μαθαίνω για τα φρούτα και τα λαχανικά, για τα 🕊αποδημητικά πουλιά, τα λουλούδια και τα έντομα αυτής της εποχής!
Τι αλλαγές βλέπουμε στη φύση; Δείτε το παρακάτω βίντεο!
Βρείτε τα ζωάκια!!Παιχνίδι με μαντέματα για τους μικρούς μαθητές!
Πώς θα ήταν αν τα ζουζούνια ήταν καρτούν; Ζωγραφίστε το ζουζούνι που σας αρέσει όπως εσείς το φανταζόσαστε.
Έπειτα παρατηρήστε προσεκτικά την κινούμενη εικόνα και απαντήστε στις ερωτήσεις που ακολουθούν.
Μέτρησε τις κεραίες, τα φτερά και τα πόδια που σχεδίασε ο ζωγράφος, στην πεταλούδα. Πόσα είναι στο σύνολο; Μην ξεχάσεις να γράψεις τον αριθμό!🦋 Πόσες βουλίτσες σχεδίασε στην πασχαλίτσα; 🐞 Πόσα φτερά στην μέλισσα; 🐝
Ο Απρίλιος ή Απρίλης είναι ο τέταρτος μήνας του Χρόνου και ο δεύτερος μήνας της Άνοιξης. Ο Απρίλιος έχει 30 ημέρες. Τον Απρίλιο ο καιρός δεν είναι τόσο άστατος, όπως ήταν τον Μάρτιο. Οι ημέρες καλυτερεύουν, κάνει ζέστη και συχνά βρέχει, αλλά γρήγορα ο ήλιος βγαίνει στον ουρανό.
Βίντεο για το τραγούδι του Απρίλη (δημιουργός: Βάσια Βούργα)
Τον Απρίλιο η θερμοκρασία παρουσιάζει πολλές διακυμάνσεις και μπορεί να είναι πάρα πολύ χαμηλή ή και πάρα πολύ ζεστή. Οι άνθρωποι φοράνε ζεστά ρούχα, όμως όταν βγάζει ήλιο και κάνει ζέστη αρχίζουν και φοράνε τα πρώτα βαμβακερά ανοιξιάτικα ρούχα με κοντό μανίκι. Μια παροιμία λέει «Σαν ρίξει ο Απρίλης δυο νερά κι ο Μάης άλλο ένα, χαρά σε εκείνον το γεωργό, που έχει πολλά σπαρμένα!» Τον Απρίλιο ανθίζουν όλα τα λουλούδια! Τον Απρίλιο συνήθως γιορτάζουμε την περίοδο του Πάσχα, πάμε στην εκκλησία. Φέτος το Πάσχα είναι στις 2 Μαϊου 2021.
Το τσίμπημά της πονάει πολύ, αλλά αν εξαφανιστεί θα είναι τεράστιο πλήγμα για την ανθρωπότητα.
Μετάφραση: Συντακτική ομάδα pass-world.gr
Σύμφωνα με τα συμπεράσματα του Earthwatch Institute, τα οποία παρουσιάστηκαν στην τελευταία σύνοδο της Βασιλικής Γεωγραφικής Ένωσης του Λονδίνου, οι μέλισσες είναι το πιο σημαντικό είδος στον πλανήτη.
Οι επιστήμονες, όμως, κατέληξαν και σε ένα άλλο συμπέρασμα: οι μέλισσες ήδη βρίσκονται σε κατάσταση κινδύνου αφανισμού.
Σύμφωνα με πρόσφατες μελέτες, οι μέλισσες έχουν αφανιστεί κατά 90%.
Οι λόγοι είναι πολλοί και ποικίλουν ανάλογα με την περιοχή, όμως ανάμεσα στους σημαντικότερους είναι: η μαζική αποψίλωση δασών, η έλλειψη ασφαλών χώρων για φωλιές, η έλλειψη λουλουδιών, η ανεξέλεγκτη χρήση φυτοφαρμάκων και οι αλλαγές στο έδαφος.
Γιατί οι μέλισσες θεωρούνται ως τα πιο σημαντικά είδη στον πλανήτη;
Το Μελισσοκομικό Επιχειρηματικό Κέντρο του Πανεπιστημίου Μαγιόρ και η Μελισσοκομική Ένωση Χιλής πραγματοποίησαν μια μελέτη στην οποία κατέδειξαν ότι οι μέλισσες είναι το μόνο έμβιο ον που δεν φέρει κανενός τύπου παθογένεια, μύκητα, ιό ή βακτήριο.
Ο αγροτικός κόσμος εξαρτάται κατά 70% από αυτά τα έντομα. Εβδομήντα στα εκατό τρόφιμα που παράγονται σχετίζονται με κάποιο τρόπο με τις μέλισσες.
Επίσης, η επικονίαση των μελισσών επιτρέπει την αναπαραγωγή των φυτών από τα οποία τρέφονται εκατομμύρια ζώα. Χωρίς αυτές, η πανίδα θα αρχίσει σύντομα να εξαφανίζεται. Τέλος, το μέλι που παράγεται από τις μέλισσες, όχι μόνο χρησιμεύει ως τρόφιμο, αλλά προσφέρει πολλά οφέλη για την υγεία και το δέρμα μας.
Σύμφωνα με μια εκτίμηση του Άλμπερτ Αϊνστάιν, “αν οι μέλισσες εξαφανιστούν, απομένουν στον άνθρωπο τέσσερα χρόνια ζωής”.
Σύμφωνα με το Ομοσπονδιακό Ινστιτούτο Τεχνολογίας της Ελβετίας, ένας λόγος που οι μέλισσες κινδυνεύουν είναι τα κύματα που παράγονται λόγω της τεχνολογίας κινητής τηλεφωνίας. Σύμφωνα με τους επιστήμονες του Ινστιτούτου, τα κύματα που παράγονται κατά τη διάρκεια των κλήσεων είναι ικανά να αποπροσανατολίσουν της μέλισσες και να θέσουν τη ζωή τους σε κίνδυνο.
Ο ερευνητής Ντάνιελ Φαβρ και οι συνεργάτες του πραγματοποίησαν 83 πειράματα που απέδειξαν ότι στην παρουσία αυτών των κυμάτων, οι μέλισσες παράγουν ένα θόρυβο δέκα φορές μεγαλύτερο από το κανονικό, συμπεριφορά που δεν μένει απαρατήρητη και από άλλες μέλισσες: κινδυνεύουν και πρέπει να εγκαταλείψουν την κυψέλη τους.
Αναμφισβήτητα, ο σημαντικότερος λόγος που τις απειλεί της είναι η συνεχής απεντόμωση των καλλιεργειών. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι αυτό που συμβαίνει στην Κολομβία, όπου τα τελευταία τρία χρόνια το 34% των μελισσών πέθανε από δηλητηρίαση.
Υπάρχει λύση για το πρόβλημα;
Υπάρχουν λύσεις. Το πρόβλημα είναι ότι είναι πολύ δύσκολο να τις εφαρμόσουμε, επειδή υπάρχουν πολύ εδραιωμένες πρακτικές στον τομέα της παραγωγής και της γεωργίας. Εντούτοις, τρεις λύσεις προτείνονται με την ελπίδα ότι μπορούν να πραγματοποιηθούν βραχυπρόθεσμα:
Απαγόρευση και όχι μείωση της χρήσης τοξικών παρασιτοκτόνων.
Προώθηση απολύτως φυσικών αγροτικών εναλλακτικών
Συνεχής έρευνα και παρακολούθηση της υγείας, της ευημερίας και της διατήρησης των μελισσών.
“Είναι ζωτικής σημασίας να καθιερωθεί η στρατηγική φύση της προστασίας και της αναπαραγωγής των μελισσών και άλλων επικονιαστών. Αν δεν γίνει αυτό, σε δέκα χρόνια δεν θα υπάρχουν μέλισσες στην Κολομβία. Αυτό θα οδηγήσει σε τροφική καταστροφή και κρίση για την υγεία στη χώρα”, ήταν το μήνυμα του Λουτσιάνο Γκρισάλες, εκπροσώπου του Εμπορικού Επιμελητηρίου της χώρας.
ΗΚατερίνα Ασλάνη, Συμβουλευτική Ψυχολόγος, MSc, μας απαντά στο ερώτημα : «Πρέπει να μιλάμε στα παιδιά για τον θάνατο;». Και η απάντηση είναι μία : Πρέπει να μιλάμε από πολύ νωρίς και να ψάχνουμε αφορμές ή να ‘δημιουργούμε’ ευκαιρίες για να εισάγουμε στις συζητήσεις μας με τα παιδιά τις έννοιες της αρχής και του τέλους, την γνώση ότι όλοι και όλα κάποτε πεθαίνουν, δημιουργώντας έτσι χώρο για να γεννηθεί κάτι καινούργιο. Καλό θα ήταν τέτοιες συζητήσεις να γίνονται πριν συμβεί κάποιο επώδυνο γεγονός στην οικογένεια, για να μπορούμε να μιλάμε και να απαντάμε σε πιθανά ερωτήματα των παιδιών χωρίς την συναισθηματική φόρτιση που αναπόφευκτα υπάρχει όταν βιώνουμε μια απώλεια.
Ανάλογα με την ηλικία τους τα παιδιά έχουν και διαφορετικές αντιλήψεις για τον θάνατο.
Μέχρι τα 4-5 περίπου χρόνια, τα παιδιά δεν αντιλαμβάνονται τον θάνατο ως ένα οριστικό και αμετάκλητο γεγονός. Τον θεωρούν ως ένα είδος προσωρινού αποχωρισμού, όπου το άτομο που πέθανε έχει απλά ‘φύγει’ για λίγο και πως κάποια στιγμή θα επιστρέψει και θα μπορέσουν να το ξαναδούν, ή πως θα μπορέσουν τα ίδια να πάνε να το βρουν.
Από τα 5 μέχρι και τα 9 τους χρόνια, τα παιδιά αρχίζουν σιγά σιγά να αντιλαμβάνονται την οριστικότητα και την καθολικότητα του θανάτου. Η επαφή τους με την τηλεόραση, τα παραμύθια που διαβάζουν, τα παιχνίδια που παίζουν, όλα αυτά τα φέρνουν πιο κοντά στην ιδέα του θανάτου, όμως και πάλι δεν μπορούν να συνειδητοποιήσουν ότι η πραγματικότητα του θανάτου θα μπορούσε να αφορά και την δική τους ζωή, την δική τους οικογένεια.
Από τα 9-10 χρόνια μέχρι και την εφηβεία, τα παιδιά μπορούν πια να αντιληφθούν πλήρως την οριστικότητα του θανάτου και πως ο θάνατος αποτελεί ένα γεγονός που αφορά και τα ίδια.
Στα βιβλία για παιδιά ζουν μερικές από τις καλύτερες προσεγγίσεις του θανάτου. Στην Ελλάδα το θέμα ήταν, όχι απλά ταμπού, αλλά “βαρύ”, “καταθλιπτικό” και “μη εμπορικό”.
Το βότσαλο που προκάλεσε εξαίρετους ομόκεντρους κύκλους στα ήσυχα νερά της ελληνικής παραγωγής ήταν «Το δικό τους ταξίδι» (2014) της Αργυρώς Πιπίνη με την εξαίρετη εικονογράφηση της Μαριλένας Μελισσηνού, βιβλίο που ξεχώρισε στα εγχώρια βραβεία, αλλά κυρίως αγαπήθηκε πολύ από το κοινό, καθώς συγκίνησε δίχως κλισέ μελοδραματισμούς και άνοιξε αυθεντικούς τρόπους στην αντιμετώπιση της απώλειας.
Δύο αδέλφια, ο Κοσμάς και η Λουκία, που έχουν μια ιδιαίτερη σχέση με τον παππού τους ο καθένας, βιώνουν τις μικρές, ακατανόητες γι αυτούς, αλλαγές στη συμπεριφορά του καθώς εκείνος γερνάει. Κι όταν πια πεθαίνει, ξέρουν βαθιά μέσα τους πως η αγάπη του θα τους συντροφεύει για πάντα. Μια ιστορία για τη δύναμη της μνήμης, για όσους μας ακολουθούν στα όνειρά μας, για τον χρόνο που τρέχοντας σκοντάφτει σε αγαπημένες στιγμές.
Το βιβλίο της Γαρυφαλιάς Τεριζάκη«Πού πήγε η Ιωάννα, μαμά;» ανοίγει με λυρισμό και τρυφερότητα ακόμα περισσότερο το δρόμο της απώλειας.
[…] «Πού πήγε η Ιωάννα, μαμά;» «Πού πήγε; Έλα, έλα να παίξουμε ένα κρυφτό…» Και παίξαμε ένα διαφορετικό κρυφτό ανάμεσα σε «λέξεις, σε τραγούδια, στη θάλασσα, στον ήλιο» ψάχνοντας να βρούμε που πήγε. Χάθηκε ή ταξίδεψε για μια χώρα αέρινη, νεφελένια, τη «χώρα της μνήμης»; […]
«Με μεστό, περιεκτικό, συγκινητικό αλλά και απλό τρόπο μπορούμε, με βοηθό μας το εξαιρετικό παραμύθι της Γαρυφαλιάς Τεριζάκη, να περάσουμε χέρι χέρι με τα παιδιά μας το τούνελ του πένθους και να γίνουμε πιο δυνατοί άνθρωποι». Μπαντή Παναγιώτα, Παιδοψυχίατρος
Τη μαγική, ξεχωριστή σχέση παππού και εγγονού θα τη συναντήσετε να σκιαγραφείται ξεχωριστά στο «Ο παππούκας μου» (2015), της Καταλανής Μάρτα Αλτές.
Ο παππούκας μου μεγαλώνει… Αλλά αυτός είναι ο παππούκας μου, και γι’ αυτό τον αγαπάω! Στο βραβευμένο της βιβλίο η Alte’s αφηγείται μια τρυφερή ιστορία για την ξεχωριστή σχέση μεταξύ ενός παππού και του εγγονού του. Το πανέμορφο αυτό εικονογραφημένο βιβλίο, το αφιερώνει σε «όλες τις γιαγιάδες και όλους τους παππούδες». Η Καταλανή εικονογράφος προσεγγίζει το θέμα με ζεστασιά και ευαισθησία: η εικονογράφησή της θα γοητεύσει τους γονείς, ενώ τα παιδιά θα λατρέψουν το χιούμορ και τους χαρακτήρες της ιστορίας.
ΒΡΑΒΕΙΑ: 2014 Ezra Jack Keats New Illustrator Honor 2014 Paterson Prize for Books for Young People.
Τη σχέση εγγονής και γιαγιάς, θα τη συναντήσουμε στο «Μέχρι τον ουρανό και πίσω» (2017).
«Μέχρι τον ουρανό και πίσω». Τόσο αγαπούσε η Έλλη τη γιαγιά της, «και τρεις κωλοτούμπες!». Μαζί, περνούσαν πάντοτε καταπληκτικά!
Η παντοτινή αγάπη δεν χάνεται ό,τι και να γίνει. Τη συντηρούν και την ενδυναμώνουν οι ωραιότερες αναμνήσεις. Μια τρυφερή, συγκινητική ιστορία για το πώς οι αγαπημένοι μας παραμένουν στην καρδιά μας σαν ο πολυτιμότερος θησαυρός.
Η Αλεξία Βερνίκου, M.A. Ψυχολόγος-Οικογενειακή Ψυχοθεραπεύτρια, και η πολυβραβευμένη εικονογράφος Σοφία Τουλιάτου, δημιούργησαν ένα εξαιρετικά τρυφερό παραμύθι για την αγάπη και την απώλεια που δεν θα αφήσει ασυγκίνητο κανέναν.
Ηλικία: από 3 ετών
Η απώλεια αγαπημένου ζώου, δίνεται εξαιρετικά (για παιδιά 8+) στο τρυφερό «Ο Γουργούρης» (2017), της Τασούλας Επτακοίλη, όπου για 15-20 χρόνια ένας γάτος παίρνει αγάπη και χαρά μέσα σε μια οικογένεια μέχρι την ώρα που θα κοιμηθεί τον μεγάλο, ανεξύπνητο ύπνο.
Δεν είναι ακριβώς ένα βιβλίο για το πένθος και την απώλεια, αλλά ένα βιβλίο για το τι κάνεις μέχρι να έρθει αυτή η ώρα. Μια ιστορία για την αγάπη που ποτέ δε χάνεται. Για την ανθρωπιά και την απανθρωπιά -ανθρώπων και ζώων. Και για το πόσο ωραίο είναι να είσαι διαφορετικός.
To βιβλίο «Μεγαλώνω τη γιαγιά μου» είναι ο τίτλος του βιβλίου του Βαγγέλη Ηλιόπουλου στη ξεχωριστή σειρά του συγγραφέα που εκδίδει η Παιδική Νομική Βιβλιοθήκη με τίτλο «Μικρά βήματα – ΜΕΓΑΛΟΙ ΔΡΟΜΟΙ».
Το βιβλίο θίγει το θέμα του σεβασμού και της προσφοράς στην Τρίτη Ηλικία. Θέμα σημαντικό για τα παιδιά, που βλέπουν τις αλλαγές που φέρνει ο χρόνος στα αγαπημένα πρόσωπα του παππού και της γιαγιάς, οι οποίοι πολλές φορές τα μεγάλωσαν. Η ιστορία του βιβλίου βοηθά τα παιδιά να εκδηλώσουν τα συναισθήματά τους για τη γιαγιά και τον παππού, ενώ δείχνει πως με την αγάπη μπορούμε να διατηρήσουμε τη σχέση μαζί τους ζωντανή ακόμη κι αν χρειαστεί οι ρόλοι να αλλάξουν.
Τις εικόνες – πίνακες του βιβλίου δημιούργησε η ζωγράφος Κάτια Βαρβάκη. Το βιβλίο προλογίζει η ιστορικός τέχνης και επιμελήτριαΊρις Κρητικού. Στις τελευταίες σελίδες του βιβλίου, ένα σύντομο σημείωμα προς γονείς και εκπαιδευτικούς παρουσιάζει την ηθική, κοινωνική και νομική διάσταση του θέματος που πραγματεύεται η ιστορία και τους τρόπους με τους οποίους μπορούν να μιλήσουν γι’ αυτό στα παιδιά.
Το βιβλίο διακρίθηκε από τον Κύκλο Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου – Greek IBBY με το 1οΒραβείο στην κατηγορία βιβλίου αφήγησης βραχείας φόρμαςγια παιδιά.
Με τον κύκλο της ζωής και την ανυποχώρητη ροή του χρόνου παίζει το βιβλίο της Ροξάν Μαρί Γκαγιέ «Άφησα την ψυχή μου στον άνεμο».
Δε θα ’μαι πια εγώ αυτός που θα σου προσφέρει ζαχαρωτά, αλλά στη μνήμη σου έχω αφήσει άλλη γλύκα. Δοκίμασε τη ζωή. Ρούφηξέ τη μέχρι το μεδούλι.
Όσο για μένα, έχω αφήσει την ψυχή μου στον άνεμο. Νιώθω πιο ελαφρύς τώρα. Μπορώ να ταξιδεύω κάθε στιγμή, να έρχομαι, να φεύγω – είναι τόσο διασκεδαστικό!
Δεν μπορείς να με πιάσεις. Δεν μπορείς να με κρατήσεις. Αλλά, όταν κλείνεις τα μάτια σου, θα μπορείς πάντα να με αισθάνεσαι.
Μέσα σ’ αυτό το βιβλίο υπάρχει μια χούφτα αθάνατων σπόρων. Τους φυτεύουμε, τους βλέπουμε να γεννιούνται, να μεγαλώνουν, να μη χάνονται ποτέ…
Η ζωή κάνει τον κύκλο της και τη λύπη θα ακολουθήσει η χαρά. Έτσι το χαμόγελο πάλι θα σχηματιστεί στα χείλη και οι αναμνήσεις θα κρατούν πάντα ζωντανή τη μνήμη.
Τρία είναι τα πράγματα που αγαπώ περισσότερο το καλοκαίρι: τη θάλασσα, το καρπούζι και τα παραμύθια της γιαγιάς. Κάθε καλοκαίρι απολαμβάνω και τα τρία με το που κλείνουν τα σχολεία. Μέρες γεμάτες παραμύθια με τη γιαγιά να κάθεται στην πολυθρόνα με τα ξεθωριασμένα λουλούδια. Μέρες γεμάτες αλήθεια με τον Λεωνίδα να βουτά από τα βράχια. Ώσπου ένα καλοκαίρι κάτι αλλάζει. Η θάλασσα παραμένει λαμπερή και το καρπούζι γλυκό, ενώ η γιαγιά κοιτά ψηλά από τον ουρανό. Τα παραμύθια της όμως συνεχίζουν να ακούγονται. Κι είναι γλυκά. «Μια φορά κι έναν καιρό…»
Το βιβλίο πραγματεύεται το θέμα της οικογένειας και της απώλειας.
-Γιαγιά,πού πήγε ο παππούς;
Ένα βιβλίο σχεδιασμένο με φροντίδα που απαντάει με τρυφερά και καθησυχαστικά λόγια σε ερωτήματα σχετικά με την απώλεια ενός αγαπημένου προσώπου.
Η υπέροχη ολοζώντανη εικονογράφηση συμπληρώνει το κείμενο προσδίδοντας αισιοδοξία και ανακούφιση.
Πρωτότυπη, φωτεινή εικονογράφηση.Σύντομο ποιητικό και τρυφερό κείμενο.Προσφέρει λύση στις ερωτήσεις των παιδιών για το δύσκολο θέμα της απώλειας.Στο τέλος του βιβλίου μικροί και μεγάλοι θα έχουν ένα συναίσθημα ανακούφισης και αισιοδοξίας.
Ο Έβαν και ο σκύλος του είναι οι καλύτεροι φίλοι. Όπως κάνουν τα πάντα μαζί, έτσι φροντίζουν μαζί και τον πανέμορφο κήπο τους. Έρχεται όμως η στιγμή που ο αγαπημένος φίλος του Έβαν δεν θα είναι πια μαζί του. Ο Έβαν νιώθει τόσο μεγάλη στενοχώρια, που φτάνει στο σημείο να καταστρέψει τον κήπο του. Σύντομα, φυτρώνουν σ’ αυτόν μόνο διάφορα αγριόχορτα. Όμως, η ομορφιά μπορεί να φωτίσει ακόμη και τα πιο σκοτεινά μέρη. Όταν ο Έβαν ανακαλύπτει ότι δίπλα στον φράχτη του φυτρώνει μια κολοκύθα, αρχίζει σιγά σιγά να βλέπει τη ζωή του ξανά με αισιοδοξία.
Ένα βιβλίο με βαθιά αισιόδοξο και θετικό μήνυμα. Στο βιβλίο «Ο Κήπος του Έβαν» απονεμήθηκε το τιμητικό βραβείο Caldecott. Μια ιστορία για την αγάπη, την απώλεια και την ελπίδα και τη θεραπευτική δύναμη της φιλία και της φύσης. «Υπέροχο, απλά υπέροχο» – Wall Street Journal.
Η Σοφία έχασε στην παραλία το αρκουδάκι της. Κανείς δεν το είδε εκτός από τη Θάλασσα…
Ξεφυλλίζοντας το βιβλίο, παρακολουθούμε τις περιπέτειες του μικρού αρκούδου μέσα στο νερό, στη θάλασσα που προσπαθεί με τον τρόπο της να ανακαλύψει τη Σοφία και να της επιστρέψει το αγαπημένο της παιχνίδι. Κι ο καιρός περνάει.
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει η εικονογράφηση του παραμυθιού: Μέσω μιας πρωτότυπης δράσης με τον τίτλο Rijksstudio, το μουσείο Rijksmuseum στο Άμστερνταμ έδωσε πρόσβαση σε 125.000 εικόνες από τη συλλογή του για να χρησιμοποιηθούν και να επεξεργαστούν ελεύθερα από όλους.
O Tom Percival, γοητεύτηκε από την ιδέα να σχεδιάσει κάτι καινούργιο συνδυάζοντας τη δική του εικονογράφηση με στοιχεία από κλασικούς πίνακες, κι έτσι εμπνεύστηκε τον κόσμο αυτού του βιβλίου, χρησιμοποιώντας έργα των Willem Roelofs, Aelbert Cuyp, Vincent van Gogh, Maurits van der Valk και Hendrik Willem Mesdag.
Εξερευνήστε μαζί με τον Sir David Attenborough την ομορφιά της Γης. To Our Planet, αυτο το βραβευμένο με Emmy ντοκιμαντέρ, μας ξεναγεί με ανεπανάληπτο τρόπο στη μαγεία των μοναδικών ειδών και τοπίων του πλανήτη μας αλλά και στις απειλές που αντιμετωπίζει.
