Η μέρα για την τρίτη ηλικία υιοθετήθηκε από τη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ πριν από 32 χρόνια, το 1990, για να αποτίσει φόρο τιμής στους ηλικιωμένους, αλλά και να επισημάνει τα προβλήματα, που αντιμετωπίζουν.
Έχω μαγικό παππούλη που ’ναι λούνα παρκ τρελό έχει γόνατα αλογάκια δίνω μια και καβαλώ κάνω κούνια σε δυο χέρια και τσουλήθρα σ’ αγκαλιά παίζω ένα βουβό ταμπούρλο τη μεγάλη του κοιλιά φέγγουν πάνω του λαμπιόνια μάτια πίσω από γυαλιά τραγουδάει βραχνή κασέτα και λαλεί σοφή μιλιά έχει τσέπες μαγαζάκια νύχτα μέρα ανοιχτά παίρνω τσίκλες σοκολάτες κι ό,τι θες χωρίς λεφτά μα πληρώνω εισιτήριο κι είναι ακριβό πολύ για να μπω στο λούνα παρκ μου δίνω σφυριχτό φιλί.
Οι καρτούλες μας για τις γιαγιάδες και τους παππούδες μας!
Χρόνια πολλά με υγεία και χαρές στους παππούδες και στις γιαγιάδες!!Τους ευχαριστούμε για την υπέρμετρη αγάπη που δίνουν στα εγγονάκια τους!!Τους ευχαριστούμε που στέκουν πάντα δίπλα μας ως παππούδες, ως γονείς, ως δάσκαλοι όλα αυτά τα χρόνια στηρίζοντάς μας σε κάθε δυσκολία.
Στη συνέχεια, οι μεγαλύτεροι μπορείτε να διαβάσετε το επόμενο γράμμα και να δείτε τη μικρή ταινία.
Μην ξεχνάτε τους γονείς σας.. Δείξτε τους ότι τους σκέφτεστε, ότι τους αγαπάτε κι ότι δεν είναι μόνοι τους…Τα χρόνια περνούν…Δώστε αξία στην κάθε μέρα και χαρείτε μαζί τους όμορφες στιγμές!!!
Γράμμα του πατέρα στο γιο του….
«Εάν μια μέρα με δεις «γέρο»… εάν λερώνομαι όταν τρώω και δεν μπορώ να ντυθώ… έχε υπομονή. Θυμήσου πόσο καιρό μου πήρε για να σου τα μάθω…
Εάν όταν μιλάω μαζί σου επαναλαμβάνω τα ίδια πράγματα, μην με διακόπτεις, άκουσε με. Oταν ήσουν μικρός κάθε μέρα σου διάβαζα το ίδιο παραμύθι μέχρι να σε πάρει ο ύπνος.
Όταν δεν θέλω να πλυθώ μην με μαλώνεις και μην με κάνεις να αισθάνομαι ντροπή… Θυμήσου όταν έτρεχα από πίσω σου και έβρισκες δικαιολογίες όταν δεν ήθελες να πλυθείς. Όταν βλέπεις την άγνοιά μου στις νέες τεχνολογίες, δώσε μου χρόνο και μη με κοιτάς ειρωνικά, εγώ είχα όλη την υπομονή να σου μάθω το αλφάβητο.
Όταν κάποιες φόρες δεν μπορώ να θυμηθώ ή χάνω τον συνειρμό των λέξεων, δώσε μου χρόνο για να θυμηθώ και εάν δεν τα καταφέρνω μην θυμώνεις… Το πιο σπουδαίο πράγμα δεν είναι εκείνο που λέω αλλά η ανάγκη που έχω να είμαι μαζί σου και κοντά σου και να με ακούς.
Όταν τα πόδια μου είναι κουρασμένα και δεν μου επιτρέπουν να βαδίσω μην μου συμπεριφέρεσαι σαν να ήμουν ένα «βάρος», έλα κοντά μου με τα δυνατά σου μπράτσα, όπως έκανα εγώ όταν ήσουν μικρός και έκανες τα πρώτα σου βήματα.
Όταν λέω πως θα ήθελα να «πεθάνω»… μη θυμώνεις, μια μέρα θα καταλάβεις τι είναι αυτό που με σπρώχνει να το πω. Προσπάθησε να καταλάβεις πως στην ηλικία μου δεν ζεις, επιβιώνεις. Μια μέρα θα ανακαλύψεις ότι παρόλα τα λάθη μου πάντοτε ήθελα το καλύτερο για σένα, για να σου ανοίξω τον δρόμο.
Βοήθησέ με να περπατήσω, βοήθησέ με να τελειώσω τις ημέρες μου με αγάπη και υπομονή.
Ο Οκτώβριος ή Οκτώβρης είναι ο δέκατος μήνας του έτους ανήκει στην εποχή του Φθινοπώρου κατά το Γρηγοριανό ημερολόγιο και έχει 31 ημέρες. Επειδή το πιο σημαντικό δώρο του Οκτωβρίου στους γεωργούς είναι οι πολλές βροχές του, γι’ αυτό σε πολλά μέρη ονομάζεται «Βροχάρης», αλλά και μήνας της σποράς, εξ ου και τα ονόματα «Σποριάτης», «Σποριάς» και «Σπαρτός». Ο Οκτώβριος αρχίζει την ίδια ημέρα του χρόνου με τον Ιανουάριο, εκτός από τα δίσεκτα έτη.
Ο Οκτώβριος είναι η εποχή με τα πρωτοβρόχια και τα χρυσάνθεμα, που βαφτίστηκαν αϊδημητριάτικα και στην Κύπρο οχτωβρούδια. Είναι η εποχή που πρωτανθίζουν τα κυκλάμινα σε πλαγιές και βράχια, όπως τόσο χαρακτηριστικά τραγουδάει ο Γιάννης Ρίτσος: «Κυκλαδινό, κυκλάμινο, στου βράχου τη σχισμάδα/ που βρήκες χρώματα κι ανθείς, που μίσχο και σαλεύεις;».
Κυκλάμινα από το χωριό μας! Φωτογραφία από τη χθεσινή μας εκδρομή στις Πηγές Νερομάνας
Η μεγάλη γιορτή του Αγίου Δημητρίου, στις 26 του μήνα, έχει δώσει στον Οκτώβριο την προσωνυμία «Αι-Δημητριάτης» ή «Αι-Δημήτρης».
Αλλά ο Οκτώβριος συνδέεται επίσης στενά και με τρία σημαντικά ορόσημα της πρόσφατης ιστορίας μας. Όπως μας περιγράφει η Μαρίνα Πετράκη:
«Η νικηφόρα είσοδος στη Θεσσαλονίκη στις 26 Οκτωβρίου 1912 μεταμόρφωσε την αμελητέα Ελλάδα σε υπολογίσιμη δύναμη. Η απόρριψη του φασιστικού τελεσίγραφου στις 28 Οκτωβρίου 1940 συμπύκνωσε σε μια λέξη την ομοψυχία και αγωνιστικότητα που στήριξαν, πέρα από κάθε ελπίδα και απελπισία, τον αγώνα στα βουνά της Αλβανίας, στις πόλεις και την ύπαιθρο της κατεχόμενης Ελλάδας. Η απελευθέρωση της Αθήνας στις 12 Οκτωβρίου 1944 πυκνώνει συμβολικά το πέρασμα από τον εφιάλτη του εξανδραποδισμού στις προσδοκίες, και τις διαψεύσεις, του μεταπολεμικού κόσμου μας».
Στο πλαίσιο της εναρμόνισης του εορτασμού της 9ης Ημέρας Σχολικού Αθλητισμού 2022 με την Ευρωπαϊκή Ημέρα Σχολικού Αθλητισμού, την Παρασκευή 30 Σεπτεμβρίου 2022, με κοινό σύνθημα «ΑΘΛΗΣΗ κάθε μέρα, ΥΓΕΙΑ μια ΖΩΗ» και στόχο την ανάδειξη της ωφελιμότητας της άθλησης στη σωματική και πνευματική υγεία εφ’ όρου ζωής, στο σχολείο μας οργανώσαμε και υλοποιήσαμε αθλητικές δραστηριότητες και εκδηλώσεις καθ΄ όλη τη διάρκεια του σχολικού ωραρίου.
Στόχος της σχολικής κοινότητας, μέσω των αθλητικών δράσεων και δραστηριοτήτων, είναι η αναβάθμιση της Φυσικής Αγωγής, προς όφελος όλων των μαθητών/μαθητριών.
Αρχικά, ακούσαμε το τραγούδι των σπορ για να ζεσταθούμε με την αυτοσχέδια χορογραφία μας!
Στη συνέχεια, μάθαμε για τη σωματική δραστηριότητα και τα οφέλη της
Στη συνέχεια, δημιουργήσαμε θεματική αφίσα για την ημέρα του αθλητισμού.
Το επόμενο δίωρο περπατήσαμε 6000 μέτρα περίπου τον «Δρόμο Υγείας» συνδυάζοντας «πράσινες» αθλητικές δραστηριότητες με την εξερεύνηση πράσινων χώρων κοντά στον σχολικό χώρο και ειδικότερα πεζοπορία στη φύση στις Πηγές Νερομάνας και στο δάσος που υπάρχει στο βουνό κοντά στο σχολείο μας. Το υπέροχο μέρος αξιοποιήθηκε για σωματική άσκηση, παιχνίδι και εξερεύνηση στη φύση!
Το τελευταίο διδακρικό δίωρο σχεδιάστηκαν και υλοποιήθηκαν αθλητικές δραστηριότητες όπου οι μαθητές και οι μαθήτριες δημιούργησαν και έπαιξαν τα δικά τους κινητικά παιχνίδια, εφαρμόζοντας τους ανάλογους κανονισμούς. Επίσης, διοργανώθηκαν εσωτερικά πρωταθλήματα και αγώνες σκυταλοδρομίας!!
Φωτογραφικό υλικό από τις δράσεις θα αναρτηθεί το προσεχές διάστημα.
Στο πλαίσιο της εναρμόνισης του εορτασμού της 9ης Ημέρας Σχολικού Αθλητισμού 2022 με την Ευρωπαϊκή Ημέρα Σχολικού Αθλητισμού, την Παρασκευή 30 Σεπτεμβρίου 2022, με κοινό σύνθημα «ΑΘΛΗΣΗ κάθε μέρα, ΥΓΕΙΑ μια ΖΩΗ» και στόχο την ανάδειξη της ωφελιμότητας της άθλησης στη σωματική και πνευματική υγεία εφ’ όρου ζωής σας παρουσιάζω το σημερινό άρθρο που αφορά τα αγωνίσματα των Ολυμπιακών Αγώνων στην αρχαία Ελλάδα.
Οι Ολυμπιακοί αγώνες ήταν μία σειρά αθλητικών αγώνων μεταξύ εκπροσώπων των πόλεων-κρατών και ένας από τους πανελλήνιους αγώνες στην Αρχαία Ελλάδα.
Οι Ολυμπιακοί αγώνες ήταν η πιο σημαντική διοργάνωση της αρχαίας Ελλάδας και διεξάγονταν στην Αρχαία Ολυμπία κάθε τέσσερα χρόνια, από το 776 π.Χ.. Στα Ολύμπια έπαιρναν μέρος αθλητές από όλη την Ελλάδα (και αργότερα από άλλα μέρη) και σταδιακά απέκτησαν ιδιαίτερη αίγλη. Η διοργάνωσή τους γινόταν μέχρι το 393 μ.Χ. όταν ο αυτοκράτορας Θεοδόσιος απαγόρευσε την διεξαγωγή τους. Από το 1896, αναβίωσαν με την ονομασία Ολυμπιακοί Αγώνες και διεξάγονται ως διεθνείς αγώνες, γνωστοί και ως Θερινοί Ολυμπιακοί.
Ο απλός αγώνας δρόμου, το «στάδιον» ήταν το πρώτο αγώνισμα που καθιερώθηκε. Μέχρι τους 15ους Ολυμπιακούς αγώνες οι αθλητές που έπαιρναν μέρος φορούσαν μια μικρή ποδιά, ενώ αργότερα αγωνίζονταν εντελώς γυμνοί, επιδεικνύοντας την επίδοσή τους στο πολεμικό βάδισμα και τρέξιμο. Τέρμα ήταν το σημείο που βρίσκονταν το βραβείο, ενώ οι θεατές στέκονταν δεξιά και αριστερά κατά μήκος της αμμώδους διαδρομής που είχε μήκος εξακοσίων Ολυμπιακών ποδιών (περ. 192 μέτρα). Οι αθλητές ανταγωνίζονταν σε ομάδες τεσσάρων. Οι επί μέρους νικητές ανταγωνίζονταν μεταξύ τους, επίσης σε ομάδες τεσσάρων.
Στον «δίαυλο» οι αθλητές έτρεχαν την διπλή διαδρομή επιστρέφοντας στο σημείο της αφετηρίας, ενώ στον «δόλιχο» η διαδρομή ήταν δώδεκα «δίαυλοι», δηλαδή 24 «στάδια». Η διαδρομή του «οπλίτη δρόμου» είχε μήκος δύο «σταδίων», και οι πολεμιστές αρχικά φορούσαν τον πλήρη εξοπλισμό (περικεφαλαία, κνημίδες, ασπίδα) και αργότερα ήταν γυμνοί και κρατούσαν μόνο ασπίδα.
Οι έφηβοι αγωνίζονταν μόνο στο απλό «στάδιο», δηλαδή στον αγώνα δρόμου μιας διαδρομής. Ο Παυσανίας μνημονεύει επίσης τον αγώνα δρόμου των «Ηλείων παρθένων», οι οποίες έπαιρναν μέρος ντυμένες με έναν κοντό χιτώνα, τον δεξιό ώμο γυμνό και τα μαλλιά λυτά.
Πάλη
Η πάλη ήταν πολύ δημοφιλές άθλημα. Σύμφωνα με τον μύθο ο Θησέας ήταν αυτός που ανακάλυψε την τεχνική της πάλης, έτσι ώστε ο νικητής να μην είναι εξαρτημένος μόνo από την φυσική του σωματική δύναμη, αλλά από την τεχνική, την ευελιξία και την γρηγοράδα των κινήσεών του. Ο έφηβος Κρατίνος απέκτησε φήμη όχι μόνο για την νίκη του, αλλά και για την καλαισθησία των κινήσεων του.
Στην πάλη διακρίνουμε δύο αγωνίσματα. Στο πρώτο ο αθλητής είχε σκοπό να ρίξει τον αντίπαλο τρεις φορές με τους ώμους στο χώμα, ενώ στο δεύτερο ο αγώνας συνεχιζόταν ακόμα και στο έδαφος, μέχρι που ο νικημένος αναγκαζόταν να παραδεχτεί την ήττα του σηκώνοντας το χέρι.
Πυγμαχία
Η πυγμαχία ήταν βίαιο και συχνά θανατηφόρο αγώνισμα. Τα χέρια ήταν ενισχυμένα με χοντρά δερμάτινα λουριά από τον αγκώνα μέχρι τις γροθιές, ενώ τα δάχτυλα έμεναν ακάλυπτα για να κλείνουν σχηματίζοντας γροθιά. Τα λουριά μπορεί να ήταν ενισχυμένα με μικρούς μολυβένιους βόλους ή καρφιά. Σε περίπτωση που ο αγώνας κρατούσε πολύ ώρα χωρίς νικητή, οι αγωνιστές έπρεπε να κάνουν την ονομαζόμενη «κλίμακα». Δηλαδή οι πυγμάχοι στέκονταν ακίνητοι χωρίς να αμύνονται ή να αποφεύγουν το χτύπημα, ενώ εναλλακτικά αντάλλασσαν χτυπήματα μέχρι που ένας από τους δυο κατέρρεε. Αν και πολλές μαρτυρίες έχουμε για τα φοβερά και αιματηρά τραύματα του αγωνίσματος, η τέχνη της πυγμαχίας ήταν άλλη. Νικητής ήταν αυτός που κατόρθωνε να μην χτυπηθεί. Ακόμα καλύτερα ήταν αυτός που κατόρθωνε να μην χτυπηθεί αλλά ούτε και να χτυπήσει τον αντίπαλο, κάνοντάς τον απλά να καταρρεύσει εξουθενωμένος από τις άκαρπες επιθετικές προσπάθειές του.
Παγκράτιο
Το δυσκολότερο άθλημα στους Ολυμπιακούς αγώνες ήταν αναμφισβήτητα το παγκράτιο. Ήταν συνδυασμός της πάλης και της πυγμαχίας. Ο νικητής έπρεπε να νικήσει συνδυάζοντας την ευελιξία αλλά και την δύναμη της γροθιάς, συμβολίζοντας έτσι τον ηρωικό αγώνα του άοπλου πολεμιστή στην μάχη. Σε αντίθεση με την καθεαυτού πυγμαχία, οι αθλητές του παγκρατίου αγωνίζονταν με γυμνά χέρια και δεν χτυπούσαν με την γροθιά, αλλά με τα δάχτυλα της πυγμής. Δυο θρυλικοί αθλητές του παγκρατίου έμειναν στην ιστορία, ο Θεαγένης και ο Πολυδάμας|Ανδροσθένης.
Πένταθλο
Το πένταθλο αποτελείτο από πέντε επί μέρους αγωνίσματα, τροχάδην, άλμα, πάλη, δισκοβολία και ακόντιο. Οι αθλητές του πένταθλου ήταν φημισμένοι για την καλαισθησία του αρμονικά γυμνασμένου σώματός τους. Η διεξαγωγή του πένταθλου άρχιζε με την ρίψη δίσκου ή με το άλμα, και συνέχιζε με την ρίψη ακοντίου, τον αγώνα δρόμου και την πάλη. Η προκαταρκτική εξάσκηση που γινότανε στα αθλητικά γυμναστήρια συμπεριλάμβανε τέσσερις κατηγορίες άλματος, το άλμα ύψους (επί τόπου), άλμα ύψους (με φόρα), άλμα μήκους και άλμα βάθους, ενώ στους Ολυμπιακούς αγώνες μνημονεύεται μόνο το άλμα μήκους. Το άλμα συνοδευόταν από τους ήχους της φλογέρας που έπαιζε το «Πύθιο άσμα».
Η εκκίνηση γινόταν από μια ελαστική σανίδα, τον «βατήρα», ενώ οι αθλητές χρησιμοποιούσαν ένα βοηθητικό όργανο, τους «αλτήρες». Ο κανονισμός του αθλήματος επέβαλε στον αθλητή να προσγειωθεί όρθιος και να σταθεί ακίνητος ακριβώς στο σημείο της επαφής του με το έδαφος. Το σημείο της πιθανής προσγείωσης ήταν ανασκαμμένο για να είναι το χώμα λίγο πιο μαλακό. Συχνά συναντάμε σε σχετικές αγγειογραφίες την αξίνα η οποία χρησίμευε για την εκσκαφή του σκληρού από την ξηρασία καλοκαιρινού εδάφους, ή για να σημαδεύουν στο χώμα την επίδοση. Η δισκοβολία ήταν αγώνισμα βολής που εξελίχτηκε από την ρίψη πέτρας στην μάχη, και διεξάγονταν αρχικά με απλές πέτρες κάπως μεγάλων διαστάσεων, όπως συμπεραίνουμε από ένα αρχαιολογικό εύρημα στον χώρο της Ολυμπίας.
Ο Όμηρος μνημονεύει επίσης τον λίθινο δίσκο των Φαιάκων. Η τεχνική ρίψης δίσκου είναι απαθανατισμένη σε πολλές αγγειογραφίες, ανάγλυφα και ανδριάντες, το πιο φημισμένο από αυτά είναι ο παγκόσμια γνωστός δισκοβόλος του Μύρωνα. Το ακόντιο ήταν επίσης εμπνευσμένο από το αντίστοιχο πολεμικό ή κυνηγετικό όπλο, αν και στην προκειμένη μορφή ήταν ειδικά κατασκευασμένο για αποκλειστική αθλητική χρήση. Ήταν κοντύτερο, λεπτότερο και ελαφρότερο, ενώ κατέληγε σε μακρύ μυτερό άκρο. Στην μέση του κονταριού ήταν προσαρμοσμένη η «αγκύλη», που ήταν λουράκι ή θηλιά για να υποβοηθάει τον αθλητή στην εξακόντισή του, χωρίς όμως να είναι εξακριβωμένη η ακριβής λειτουργία της αγκύλης. Επίσης δεν είναι γνωστό αν το ακόντιο ήταν άθλημα βολής ή σκοποβολής. Τα αγωνίσματα δρόμου και πυγμαχίας παρουσιάστηκαν πιο πάνω.
Αρματοδρομία
Η αρματοδρομία διεξάγονταν σε ιδιαίτερο στάδιο, το «ιπποδρόμιο», αγνώστων σήμερα διαστάσεων. Το μοναδικό ιπποδρόμιο που διασώζεται σήμερα στην Ελλάδα βρίσκεται στο Λύκαιο όρος και έχει μήκος 300 μέτρα, ή ενάμιση σταδίου, και πλάτους εκατό μέτρων. Το ιπποδρόμιο της Ολυμπίας πρέπει κατά τα λεγόμενα του Παυσανία να είχε μεγαλύτερο πλάτος. Ο μηχανισμός εκκίνησης ήταν εφεύρεση του Κληοίτα, την οποία τελειοποίησε ο Αριστείδης. Στο ένα άκρο του ιπποδρομίου ήταν κτισμένος ο στρογγυλός βωμός του Ταράξιππου, αφού τα άλογα πάθαιναν απροσδόκητα πανικό όταν περνούσαν από το σημείο αυτό.
Σημασία των αγώνων
Από το 776 π.Χ. και μετά οι Αγώνες, σιγά-σιγά, έγιναν πιο σημαντικοί σε ολόκληρη την αρχαία Ελλάδα φτάνοντας στο απόγειο τους κατά τον 6ο και 5ο αι. π.Χ.. Οι Ολυμπιακοί είχαν επίσης θρησκευτική σημασία αφού γίνονταν προς τιμή του θεού Δία, του οποίου το τεράστιο άγαλμα στεκόταν στην Ολυμπία. Ο αριθμός των αγωνισμάτων έγινε είκοσι και ο εορτασμός γινόταν στην διάρκεια μερικών ημερών. Οι νικητές των αγώνων θαυμάζονταν και γίνονταν αθάνατοι μέσα από ποιήματα και αγάλματα. Το έπαθλο για τους νικητές ήταν ένα στεφάνι από κλαδί ελιάς.
Το Πανεπιστήμιο Πατρών διοργανώνει για 16η συνεχή χρονιά, τη “Βραδιά του Ερευνητή” μια ετήσια γιορτή για την Επιστήμη, η οποία θα πραγματοποιηθεί την Παρασκευή 30 Σεπτεμβρίου 2022, στις 18:00 στο Επιμελητήριο Αχαΐας και στον πεζόδρομο της Ρήγα Φεραίου.
Ο χαρακτήρας της εκδήλωσης είναι πανευρωπαϊκός και πραγματοποιείται ταυτόχρονα σε 300 περίπου πόλεις σε όλη την Ευρώπη με πληθώρα εκδηλώσεων. Στόχος της εκδήλωσης είναι να φέρει πιο κοντά το ευρύ κοινό και συγκεκριμένα τους νέους (φοιτητές, μαθητές), αλλά και όσους συνδέονται με την έρευνα (εκπαιδευτικούς και εκπροσώπους της τοπικής/περιφερειακής αυτοδιοίκησης) με την επιστημονική κοινότητα και το σημαντικό έργο το οποίο επιτελούν οι ερευνητές. Στη χώρα μας διοργανώνονται ταυτόχρονα εκδηλώσεις σε έξι πόλεις: Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Πάτρα, Λάρισα, Ηράκλειο και Ρέθυμνο.
Η είσοδος είναι δωρεάν. Στους/στις μαθητές/τριες θα δοθούν αναμνηστικά και souvenir.
Στο μάθημα της γλώσσας της Β’ δημοτικού ασχοληθήκαμε με το ποίημα του Ζαχαρία Παπαντωνίου «Ο παπαγάλος».
Ο Ζαχαρίας Παπαντωνίου (1877-1940) ήταν Έλληνας λογοτέχνης και υποστηρικτής της δημοτικής γλώσσας στο γλωσσικό ζήτημα το οποίο απασχόλησε έντονα την ελληνική κοινωνία και εκπαίδευση. Το ποίημα «Ο παπαγάλος» βρίσκεται στην παιδική ποιητική συλλογή «Χελιδόνια» (1920 – παιδικά ποιήματα τα οποία μελοποίησε ο Γεώργιος Λαμπελέτ).
Αφού το επεξεργαστήκαμε στη συνέχεια το ακούσαμε μελοποιημένο!
Το «Πρωινό Άστρο» είναι το ποίημα που έγραψε ο Γιάννης Ρίτσος για το κοριτσάκι του, όταν έγινε πατέρας. Είναι το ποίημα της πατρικής στοργής και της λυρικής φαντασίας. Είναι ένα ποίημα «που μόνο ένας παλμογράφος θα μπορούσε να «οπτικοποιήσει» και να καταγράψει τους παλμούς της εκπληκτικής ευαισθησίας του. Ο ίδιος ο Ρίτσος το χαρακτηρίζει «Μικρή εγκυκλοπαίδεια υποκοριστικών» για την κορούλα του.
Ολόκληρο το ποίημα, γραμμένο μ’ έναν άκρατο λυρισμό και με μιαν άμετρη ευαισθησία, απευθύνεται από την αρχή μέχρι το τέλος στο λατρεμένο, νεογέννητο μωρό… Έτσι, ο λόγος του ποιητή, σε όλη τη σύνθεση, είναι γραμμένος κυρίως στο β΄ πρόσωπο: Κοιμήσου, κοριτσάκι…, Να μεγαλώσεις γρήγορα…, Κράτησέ με, κοριτσάκι…, Ανοίγεις τα ματόφυλλα…, Έτσι παιδί που μ’ έκανες, παιδί μου…, Έλα να σου συστήσω ένα τριαντάφυλλο / να παίξετε μαζί στον κήπο…, Πώς άλλαξες τον κόσμο, κοριτσάκι… Και βέβαια σε όλο το έργο επαναλαμβάνεται συχνά, σαν ηχώ επίμονη κι ατελεύτητη ή σαν το ρεφρέν της πιο γλυκιάς μελωδίας, η προσφώνηση Κοριτσάκιή Κοριτσάκι μου, με την οποία άλλωστε αρχίζει (Κοριτσάκι μου, θέλω να σου φέρω…) και τελειώνει (Περπάτα, κοριτσάκι) η σύνθεση. Βέβαια, κάποιες φορές, συναντάμε τη χρήση του α΄ προσώπου, καθώς ο ποιητής επιθυμεί να εξάρει αυτή την ιερή, την πρωτόγνωρη χαρά που του έχει προξενήσει η γέννηση του παιδιού του…
Στα μαθηματικά της Α τάξης στο κεφάλαιο 5 «Αρίθμηση, ανάγνωση και γραφή των αριθμών» επιδιώκεται να καταστούν οι μαθητές ικανοί να:
αναγνωρίζουν και να γράφουν τα ψηφία των αριθμών έως το 5
εξασκηθούν με την καθοδηγούμενη γραφή των ψηφίων των αριθμών 1, 2 και 3
καταμετρούν συλλογές αντικειμένων με τουλάχιστον πέντε στοιχεία
Οι μαθητές έκαναν μερικές δραστηριότητες εισαγωγής μέσω βιωματικής μάθησης στο διδακτικό αντικείμενο για να αντιληφθούν την αξία των αριθμών πριν προχωρήσουν στην καθοδηγούμενη γραφή και στις ασκήσεις των σχολικών βιβλίων.
1. Το ταμπουρίνο
Ο μαθητής δίνει το ρυθμό (αργά ή γρήγορα) μέχρι το ανώτερο 5 χτυπήματα και ένας συμμαθητής δείχνει με τα δάχτυλα του τον αριθμό των χτυπημάτων που άκουσε και στη συνέχεια λέει τον αριθμό.
2. Αξία αριθμού με γλωσσοπίεστρα
Οι μαθητές έπρεπε σύμφωνα με τον αριθμό που τους δινόταν να σχηματίσουν με γλωσσοπίεστρα τον προηγούμενο και τον επόμενο από αυτόν αριθμό!
Love Teaching 