Στη Ναυμαχία του Ναυαρίνου, τον Οκτώβριο του 1827, αγγλικά, γαλλικά και ρωσικά πολεμικά πλοία ήρθαν αντιμέτωπα με το στόλο των Τούρκων και των Αιγυπτίων. Η νίκη των ναυτικών συμμαχικών δυνάμεων συνέβαλε αποφασιστικά στην απελευθέρωση της Ελλάδας.
Το ξέσπασμα της ελληνικής Επανάστασης, τον Μάρτιο του 1821, αρχικά καταδικάστηκε από τις Μεγάλες Δυνάμεις της εποχής. Η Ιερή Συμμαχία, που συγκροτήθηκε το 1815 μεταξύ της Ρωσίας, της Πρωσίας, της Αυστρίας, της Αγγλίας και της Γαλλίας, με κοινές αποφάσεις που έλαβε σε συνέδριά της το 1821 και το 1822 ήταν αντίθετη απέναντι σε οποιαδήποτε επαναστατική κίνηση. Νους και ψυχή της συμμαχίας ήταν ο αυστρισκός καγκελάριος Κλέμενς φον Μέτερνιχ. Σκοπός του ήταν η κατάπνιξη των φιλελεύθερων ιδεών και κινημάτων που φούντωσαν μετά τη γαλλική επανάσταση στην Ευρώπη.
Όμως, μετά τον απαγχονισμό του Οικουμενικού Πατριάρχη Γρηγορίου του Ε’ την ημέρα του Πάσχα του 1821 και τις διώξεις των Ελλήνων υπηκόων της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, ο Ρώσος πρεσβευτής αναχώρησε από την Κωνσταντινούπολη το καλοκαίρι του 1821 και οι σχέσεις των δύο χωρών επιδεινώθηκαν.
Παρουσιάσεις μαθήματος
Από τον τρίτο χρόνο της Επανάστασης και καθώς ο αγώνας των επαναστατημένων Ελλήνων συνεχιζόταν, τα συμφέροντά τους στην περιοχή και ο αυξανόμενος ανταγωνισμός ανάμεσά τους έκαναν τις Μεγάλες Δυνάμεις να μεταβάλουν σταδιακά τη στάση τους απέναντι στο Ελληνικό Ζήτημα, αντιμετωπίζοντάς το πιο ευνοϊκά. Έτσι, το 1823 η αγγλική πολιτική έγινε φιλική προς τους αγωνιζόμενους Έλληνες, με αποτέλεσμα να αλλάξει και η στάση της Ρωσίας, που δεν ήθελε ν’ αφήσει στους Άγγλους την πρωτοβουλία των διπλωματικών κινήσεων.
Η ΝΑΥΜΑΧΙΑ ΤΟΥ ΝΑΥΑΡΙΝΟΥ
Οι Μεγάλες Δυνάμεις αποφάσισαν να μεσολαβήσουν από κοινού για την επίλυση του Ελληνικού Ζητήματος. Το 1827 η Αγγλία, η Γαλλία και η Ρωσία υπέγραψαν στο Λονδίνο συνθήκη που καλούσε τις δύο εμπόλεμες πλευρές να κάνουν ανακωχή και ν’ αρχίσουν διαπραγματεύσεις για τη δημιουργία αυτόνομου ελληνικού κράτους. Αν οι όροι της Συνθήκης δεν γίνουν δεκτοί, οι Μεγάλες Δυνάμεις μπορούν να επέμβουν με οποιονδήποτε τρόπο, ακόμα και με στρατιωτική βία. Η Υψηλή Πύλη όμως, ενθαρρυμένη από τις στρατιωτικές της επιτυχίες, αντέδρασε απορρίπτοντας τη μεσολάβηση.
Τότε αγγλικά, γαλλικά και ρωσικά πολεμικά πλοία με αρχηγούς τους ναυάρχους Κόδριγκτον, Δεριγνύ και Χέυδεν κατέπλευσαν στην Πύλο, για να εφαρμόσουν τις αποφάσεις των Μεγάλων Δυνάμεων. Στη Ναυμαχία του Ναυαρίνου, τον Οκτώβριο του 1827, ενωμένες οι ναυτικές συμμαχικές δυνάμεις αντιμετώπισαν με επιτυχία τον τουρκοαιγυπτιακό στόλο, καταστρέφοντάς τον ολοκληρωτικά. Θεωρείται η τελευταία σημαντική ναυμαχία που πραγματοποιήθηκε εξ ολοκλήρου με ιστιοφόρα σκάφη. Επίσης ποτέ στην ιστορία του πολέμου των κανονιοφόρων ιστιοφόρων δεν βρέθηκαν τόσα πολλά πλοία, με τόσο μεγάλη δύναμη πυρός, συγκεντρωμένα σε ένα τόσο περιορισμένο χώρο..[12]
Το επεισόδιο που οδήγησε στην ελευθερία των Ελλήνων. Πώς ξεκίνησε η ναυμαχία του Ναυαρίνου και συνετρίβη ο Ιμπραήμ. Ο ρόλος του Κόδριγκτον. Διαβάστε όλο το άρθρο: http://www.mixanitouxronou.gr/i-naymachia-toy-nayarinoy/
Η νίκη του στόλου των συμμαχικών δυνάμεων στο Ναυαρίνο ήταν καθοριστική και επιτάχυνε τις εξελίξεις, οδηγώντας τελικά στην απελευθέρωση της Ελλάδας.
ΕΙΚΟΝΙΚΗ ΑΝΑΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΝΑΥΜΑΧΙΑΣ ΝΑΥΑΡΙΝΟΥ
Χάρτης με τη διάταξη των στόλων κατά τη διάρκεια της ναυμαχίας
Η Ηχώ του Ναβαρίνου
Ναυαρίνο (1827):Τα απίστευτα, δυσπρόσιτα μέρη όπου βρίσκονται τα μαυσωλεία Αγγλίας, Γαλλίας, Ρωσίας
Οι τρεις Μεγάλες Δυνάμεις που έπαιξαν πρωταγωνιστικό ρόλο σ’ αυτή την ιστορική ημέρα σε ένδειξη τιμής και σεβασμού στους πεσόντες στρατιώτες τους, έφτιαξαν η καθεμιά από ένα μαυσωλείο. Δεν διάλεξαν όμως απλά ένα σημείο κοντά σε κάποιο ήμερο τόπο για να τα φτιάξουν όλες μαζί. Αντ’ αυτού, διάλεξαν η καθεμία από 1 νησί από τα αυτά που περιστοιχίζουν τον όρμο του Ναυαρίνου.
Αναλυτικά: 1) Η Αγγλία, διάλεξε το Χελωνονήσι, μια μικρή, πετρώδη νησίδα περίπου στη μέση του Όρμου του Ναυαρίνου.
2) Η Γαλλία, διάλεξε το Τσιχλί- Μπαμπά, ένα εξαιρετικά δυσπρόσιτο, “κάθετο” νησί, παντελώς άγωνο και άγριο.
3) Η Ρωσία, διάλεξε να κρύψει καλά το σιβηρικού τύπου Μαυσωλείο της μέσα σε ένα πευκοδάσος στο νησί Σφακτηρία, το οποίο λειτουργεί ως φυσικός κυματοθραύστης για τον Όρμο του Ναυαρίνου.
