Η 6η Μαρτίου έχει καθιερωθεί από το Υπουργείο Παιδείας ως Πανελλήνια Ημέρα κατά της σχολικής βίας και του εκφοβισμού. Ο εκφοβισμός και η βία στο σχολείο είναι και ομαδικό φαινόμενο, καθώς δεν αφορά μόνο το μαθητή που εκφοβίζει και εκείνον που εκφοβίζεται, αλλά και όσους είναι παρόντες ή γνωρίζουν την ύπαρξή του, δηλαδή τους παρατηρητές, οι οποίοι μπορεί να είναι είτε μαθητές είτε ενήλικες.
Σχολικός εκφοβισμός (schoolbullying) και η θυματοποίηση (victimization) αποτελούν δυστυχώς ακόμη σύγχρονα φαινόμενα που μπορούν να επηρεάσουν αρνητικά τη ψυχοσυναισθηματική ανάπτυξη του παιδιού και του εφήβου με σημαντικές επιπτώσεις και στην κοινωνικοποίηση τους αλλά και στην ενήλική τους ζωή.
Οι συμπεριφορές εκφοβισμού παίρνουν τρείς μορφές : άμεση σωματική βία, λεκτική βία, και διαπροσωπικό-κοινωνικό αποκλεισμό. Ο κοινωνικός αποκλεισμός συμπεριλαμβάνει τη διάδοση κατασκευασμένων φημών, την περιθωριοποίηση και αποκλεισμό από την ομάδα, και την κοινωνική απόρριψη».
«Κανένα παιδί δεν πρέπει να ντρέπεται,να φοβάται,να πονάει στο σχολείο» @YouSmile https://milatora.gr/ #MilaTora
«Οι λέξεις σας ανήκουν»
Καθένας, επιλέγει συνειδητά αν θα πει κάτι που μπορεί να πληγώσει ή να στηρίξει κάποιον.
Ο σχολικός εκφοβισμός δεν πρέπει να αντιμετωπίζεται ως ένα λυπηρό, αλλά, ωστόσο, αναπόφευκτο μέρος της σχολικής ζωής. Πρόκειται για μια απαράδεκτη συμπεριφορά που οι συνέπειες της μπορεί να είναι καταστροφικές για το θύμα. Οι συνέπειες αυτές, ίσως, ν’ ακολουθήσουν ένα άτομο μέχρι και την ενηλικίωσή του, υπονομεύοντας, σοβαρά, την ικανότητά του για ανάπτυξη εποικοδομητικών σχέσεων. Ο σχολικός εκφοβισμός μπορεί, επίσης, να προκαλέσει φόβο και άγχος, ώστε να περιορίσει τις φιλοδοξίες και τα επιτεύγματα ενός νέου. Κανένα παιδί δεν αξίζει να γίνεται αντικείμενο εκφοβισμού!
«Το τίμημα της σιωπής»: Βίντεο για τον σχολικό εκφοβισμό και τον ρόλο των παρατηρητών
Ο Dan Olweus τονίζει το σημαντικό διαχωρισμό μεταξύ πειράγματος και εκφοβισμού στα πλαίσια του παιχνιδιού (2007). Το ‘πείραγμα’ παρατηρείται συνήθως μεταξύ φίλων και δεν περιλαμβάνει την πρόκληση σωματικού πόνου, σε αντίθεση με το bullying που εμπεριέχει πρόκληση σωματικού πόνου και εμπλέκει άτομα που δεν έχουν φιλικές σχέσεις (Olweus, 2007).
Νταηλίκι: Ας βοηθήσουμε να σταματήσει
Το Video του Ομίλου Καινοτόμων Δράσεων σχετικά με τους Ρόλους που υπάρχουν στον κύκλο του Σχολικού Εκφοβισμού. Μέσα από τα πρόσωπα των παιδιών, τις λέξεις και τη μουσική επιχειρείται η ευαισθητοποίηση της σχολικής κοινότητας, των οικογενειών αλλά και της κοινωνίας πάνω στο πολύ σημαντικό αυτό θέμα.
Για να θεωρηθεί μια συμπεριφορά ως εκφοβισμός θα πρέπει:
–Να γίνεται συστηματικά. Η έννοια της επανάληψης φαίνεται να έχει εξέχουσα θέση στο φαινόμενο, καθώς σύμφωνα και με την Παγκόσμια Αναφορά του ΟΗΕ για τη «Βία Κατά Των Παιδιών» του έτους 2006 (στο Pinheiro, 2006) ο εκφοβισμός διακρίνεται από τις υπόλοιπες μορφές βίας κατά των παιδιών, επειδή αποτελεί ένα πρότυπο επαναλαμβανόμενης συμπεριφοράς
-Να γίνεται από πρόθεση
-Nα έχει στόχο να πληγώσει κάποιον
-Να υπάρχει ανισορροπία δύναμης των ατόμων που εμπλέκονται .
Καρφί ή ήρωας;
Μπορείτε να κατεβάσετε εδώ το ενημερωτικό βιβλίο “Οταν τα πράγματα στο σχολείο αγριεύουν”.
Επίσης, αν θέλετε μπορείτε να δείτε εδώ το ενημερωτικό φυλλάδιο του ΕΨΥΠΕ “Ενδοσχολική βία και εκφοβισμός” και εδώ το βιβλίο “Σχολικός εκφοβισμός”.
Τέλος, μπορείτε να δείτε παρακάτω παλαιότερες σχετικές αναρτήσεις με τον εκφοβισμό και την ενδοσχολική βία.
